ایران غیر مستقیم بر بحرین اثر می‌گذارد
روزنامه النهار، چاپ بیروت در یادداشتی به قلم سرکیس نعوم، روزنامه‌نگار مشهور لبنانی به این موضوع پرداخته و با انتخاب عنوان "ایران در بحرین مستقیما دخالت ندارد" می‌نویسد: یکی از مقام‌های بارز امریکایی که امور شبه جزیره عربی را پیگیری می‌کند در پاسخ به این پرسش که آیا بحرین می‌پذیرد پادشاهی مشروطه شود؟ گفت: نمی‌دانم. ولی من می‌پرسم آیا همین کفایت می‌کند؟ همه می‌دانیم که 70 درصد ملت بحرین شیعه هستند و این کشور کشور سکولاری نیست. اگر لازم باشد حکومت مشروطه در این کشور پیاده شود این بدان معنا است که اکثریت شیعی در بحرین حکومت می‌کنند و این یعنی این که که گروه اقلیت از حکومت محروم خواهند شد. با همه این احوال باید بر سر این موضوع مفصل بحث کرد. این دلیل نمی‌شود که چون بحرانی وجود دارد به آن بی‌اعتنا باشیم. به نظر کارشناسان می‌توان راهکاری پیدا کرد تا کشور از این وضعیت خارج شود. مثلا برخی اختیارات اجرایی در اختیار پادشاه همچنان باقی بماند. بی‌شک نمی‌توان مشروطه سلطنتی بریتانیا را به همین دلیل ذکر شده برای بحرین اعمال کرد. ولی آیا مثلا پادشاهی مشروطه اردن مناسب است؟ اردن پادشاهی مشروطه نیست، ولی حکومت قانون‌مدار آن تا اندازه‌ای جدا عمل می‌کند و برای خود اعتبار دارد.
نویسنده این یادداشت سپس به پاسخ خود به این مقام ارشد امریکایی می‌پردازد و می‌نویسد: به او پاسخ دادم من هم حقوقدان نیستم و نمی‌توانم در مورد قانون اساسی نظر بدهم. حتی گفتم درکم از تحولات بحرین از تو هم کمتر است و نمی‌دانم دقیقا مشکلاتش چیست و شناختی از جزئیات ندارم. ولی گفتم شاید بشود اصلاحاتی در مجلس اعمال کرد و به مرور آن را از کنترل پادشاه خارج کرد و آن را در اختیار شیعیان قرار داد. یعنی پادشاه اصلاحات را در این زمینه به گونه‌ای پیش ببرد که بخشی از اختیاراتش به مجلس واگذار شود. یا مثلا گفت پادشاه سند نخست‌وزیری فرد منتخب مردم را زمانی امضا کند که مورد تایید اکثریت نمایندگان پارلمان قرار بگیرد. به او گفتم وقتی از بحرین صحبت می‌کنیم باید بدانیم که این کشور مقام‌های ارشدی دارد که برخواسته از عربستان سعودی هستند و آنها به هیچ وجه حاضر نیستند یک خط تعهد به کسی بدهند.
در ادامه این یادداشت آمده است: ولی به هر حال باید راه حلی یافت و گفتگوها به طور جدی پیگیری شود تا در نهایت مصداق وفاق حاصل شود. مثلا تا کی قرار است وزارت کشور یا مقر نخست‌وزیری محاصره شده باقی بمانند و تظاهرکنندگان همچنان در میدان لؤلؤ حاضر باشند. بهتر نیست راه حلی پیدا شود تا هم مردم راضی باشند و هم حکومت خود را نابود شده نبیند؟ از این مقام امریکایی پرسیدم آیا به نظرت در نهایت نخست‌وزیر بحرین به مطالبات مردمی تن داده و استعفا خواهد داد؟ آیا این را می‌پذیرد؟ پاسخ مرا با این پرسش پاسخ داد، آیا قبول داری که او مرد قدرتمندی است و حتی می‌توانیم بگوییم قدرتمندترین فرد در بحرین محسوب می‌شود؟ پاسخ داد: قدرتمند و تندرو است. نمی‌دانم می‌پذیرد استفعا دهد یا شاه استعفای او را می‌پذیرد. آیا این مسئله باعث ایجاد مشکلات نخواهد شد؟ شاید. درباره اوضاع بحرین باید گفت که هر چیزی ممکن است رخ دهد. در بحرین باید همه چیز را در نظر گرفت. به این نکته مهم نیز باید اشاره کرد که تکلیف سنیان غیر بحرینی که دولت بحرین به آنها شناسنامه داده چه می‌شود. کسانی که از اردن و بحرین و مصر و پاکستان و دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس آمدند. اینها همچنان هستند و شیعیان مصرند که باید تابعیت‌ها از آنها سلب شود. از این مقام امریکایی پرسیدم مگر نسبت این افراد نسبت به کل جمعیت بحرین چقدر است؟ پاسخ داد: حقیقت این است که دولت هیچ اعداد و ارقامی در این باره به ما نداده است. این موضوعی غیر شفاف است و این نشان می‌دهد که برخی اخبار و صحبت‌های غیر واقعی است.
نعوم در این جا به ایران می‌رسد و می‌پرسد: از او پرسیدم اگر روزی شیعیان بحرین مورد تعرض قرار بگیرند آیا ایران مستقیما در بحرین دخالت خواهد کرد؟ پاسخ داد: فکر نمی‌کنم ایران مستقیما دخالت کند. به مصلحت ایران دخالت مستقیم نیست. دخالت مستقیم ایران را آزار می‌دهد. فارغ از این که ایران چه دیدگاهی نسبت به اعراب دارد که قبلا درباره آن صحبت شد.
وی در پایان می‌نویسد: لبنان، عراق و بحرین عمق استراتژیک ایران محسوب می‌شوند. بی‌شک ایران اجازه نخواهد داد که این مناطق به حیات خلوتی علیهش تبدیل شوند و پایگاه‌های مردمی که در آن جا دارد به راحتی از بین بروند ولی نه با دخالت مستقیم. ایران آن اندازه دوست و همراه دارد که بتواند اهداف خود را به کمک آنها در منطقه پیش ببرد. در لبنان حزب الله است، در فلسطین حماس فعال است و در مصر و دیگر کشورهای عربی سنی، اخوان المسلمین. قطعا از ابزارهای لازم در بحرین نیز برخوردار است.
نظر شما :