افغانستان به همسایگانش تضمین می دهد

دیپلماسی ایرانی: جاوید لودین معاون سیاسی وزارت خارجه افغانستان که به تازگی از تهران به کشورش بازگشته می گوید با وجودی که مقام های ایران نگرانی هایی را در مورد امضای این پیمان مطرح کرده اند، امضای پیمان استراتژیک با امریکا، به زیان افغانستان و هیچ یک از همسایه های افغانستان نخواهد بود.

لودین گفته است با توجه به مشکلاتی که میان ایران و امریکا وجود دارد نگرانی ایران برای دولت افغانستان قابل درک است و خوشحالیم که ایران موضعش را بارها در این زمینه مطرح کرده و حتی در رسانه ها نیز آمده است اما آنچه به ما بر می گردد این است که موضع افغانستان را در این زمینه برای ایران روشن کنیم.

معاون سیاسی وزارت خارجه افغانستان می افزاید: ما به ایران تعهد دادیم که هیچ گونه توافقی با امریکا صورت نخواهد گرفت که به ضرر همسایگان باشد. ما با همسایگان خود مشورت می کنیم اما در نهایت اینکه با کدام کشورها همکاری داشته باشیم، این تصمیمی است که مربوط به افغانستان است و براساس منافع مردم اتخاذ خواهد شد.

قرار است پیش نویس سند استراتژیک میان امریکا و افغانستان به زودی تهیه شود و مقام های دو کشور روی جزئیات آن به توافق برسند. حامد کرزی اعلام کرده است که این سند، دو تا سه ماه دیگر در یک جرگه در کابل مطرح خواهد شد.

پیش از این، مقام های دولت افغانستان گفته بودند که امریکا خواستار ایجاد پایگاه های دائمی در افغانستان است تا بتواند با نیروهای امنیتی این کشور در مبارزه با تهدیدهای داخلی و خارجی همکاری کند.

چندی پیش وزیر کشور ایران که برای دیدار با مقام های افغان به کابل رفته بود، مخالفت آشکار دولت ایران را در مورد ایجاد پایگاه های دائمی در افغانستان ابراز کرد ولی دولت افغانستان می گوید که روابطش با امریکا، به زیان کشور سومی نخواهد بود.

حال مقام های افغان از این هم فراتر رفته و به وضوح گفته اند که اجازه نخواهند داد از خاک افغانستان علیه کشور دیگری استفاده شود. جاوید لودین همچنین گفته است که ایران از برنامه صلح در افغانستان و گفتگو با گروه های مخالف حمایت می کند.

از سوی دیگر مقام های سیاسی ایران معتقدند که امریکا خود را برای یک حضور طولانی مدت در افغانستان آماده کرده و منافع استراتژیک آن اجازه نمی‌دهد که به همین راحتی افغانستان را رها کند ولو به بهای ایجاد ناامنی در این کشور.

طرح انتقال مسئولیت امنیت به دولت افغانستان که مدتی است توسط ناتو مطرح و تصویب شده، عملاً در سال جدید اجرایی می شود. اما سوالی که پرسیده می شود این است که آیا قوای نظامی و امنیتی افغانستان به آن حد از توانمندی رسیده است که بتواند مسئولیت سنگین تأمین امنیت را به دوش بگیرد؟ آیا ایالات متحده امریکا به دنبال خروج از افغانستان است؟

برخی بر این باورند که با توجه به ضعف و ناتوانی نیروهای پلیس و ارتش ملی افغانستان، که هم از نظر ساختار و تشکیلات و هم از لحاظ تجهیزات ضعیف هستند، چنین تصمیمی بسیار خطرناک و به مثابه سقوط دولت خواهد بود.

دیدگاه دیگری هم وجود دارد و آن اینکه اگر دولت افغانستان و جامعه جهانی خواهان ریشه کن شدن تروریسم از افغانستان هستند و اراده مبارزه با مخالفان دولت و طالبان را دارند، باید کار را به اهلش واگذار کنند و آن، سپردن وظیفه مبارزه به دست مجاهدان افغانستان است؛ چرا که مجاهدان، کارآزموده و آب دیده در سنگرهای جهاد و مبارزه هستند و زبان مخالفان دولت را می‌فهمند بنابراین توانایی سرکوب و از بین بردن آنها را دارند.

دیدگاه دیگر بر این باور است که صلح و امنیت نسبی با همکاری و دخالت مستقیم نیروهای امریکا و ناتو در افغانستان برقرار شده و نیروهای ناتو نباید به این زودی‌ها مردم افغانستان را تنها بگذارند؛ زیرا با بیرون رفتن نیروهای خارجی از افغانستان، بحرانی بدتر از بحران گذشته به سراغ مردم خواهد آمد.

آنچه محرز است اینکه قوای نظامی افغانستان در این سال‌ها نتوانسته است به شکل یک ارتش مدرن با ساختار و نهادهای منظم و مستحکم و تجهیزات مدرن و کارآمد دربیاید. از لحاظ کمی و تعداد نیروها نیز به نظر می‌رسد دچار ضعف باشد. به خشونت کشیده شدن تظاهرات مردم در شهر مزار و کشته شدن کارمندان سازمان ملل و نیز ربوده شدن مهندسان ایرانی توسط طالبان، حوادثی بودند که طی روزهای اخیر به وقوع پیوستند و گویای ناتوانی نیروهای امنیتی و نظامی دولت بودند.