بی‌توجهی به فاجعه نسل‌کشی صربنیستا

دیپلماسی ایرانی: پانزده سال از فاجعه نسل کشی در صربنیستا بوسنی و هرزه گوین گذشته است و هنوز آمرین این جنایت به دست عدالت سپرده نشده اند.

در چنین ایامی در بوسنی و هرزه گوین، هشت هزار تن از مردان و پسرات این شهر کشته شده و در گورهای دسته حمعی دفن شدند و این در شرایطی است که این منطقه از طرف سازمان ملل و شورای امنیت سازمان ملل منطقه امن و حفظت شده اعلام شده بود و وظیفه محافظت از آن بر عهده سربازان کلاه آبی هلندی بود

گفتاری از محمدابراهیم طاهریان برای دیپلماسی ایرانی.

این هفته مصادف است با پانزدهمین سالگرد نسل کشی و کشتار صربنیستا.

در شرایطی پانزدهمین سالگرد کشتار مردان و پسران صربنیستا برگزار شد که طبق آمار و تایید جامعه بین‌المللی بیش از هشت هزار نفر از مردان و پسران ‌ صربنیستا فقط به جرم انسان بودن و مسلمان بودن کشته شدند.در منطقه‌ای این انسان‌ها جان خودشان را از دست دادند که از طرف سازمان ملل منطقه امن اعلام شده بود.

بعد از گذشت 15 سال هنوز اجساد تعدادی از این افراد شناسایی نشده است. هر چند که در پانزدهمین سالگرد بیش از 700 جنازه شناسایی و پیکر این شهدا در قبرستان صربنیستا به خاک سپرده شد.

سوال بزرگ و مهمی که وجود دارد این است که چگونه در پایان قرن بیستم چنین جنایتی در غرب اروپا اتفاق افتاد و هنوز آمرین و عاملین اصلی این جنایت به چنگ عدالت نیافتاده‌اند و اقدامی جدی در بازداشت و اجرای عدالت در مورد این افراد صورت نگرفته است.

به لحاظ نوع قصوری که اروپا نسبت به مجموعه تحولات بالکان و بوسنی و هرزه گوین و مخصوصا نسبت به بحث صربنیستا داشته است به نظر می رسد دچار تناقضی جدی است.

نه سازمان ملل در مورد جنایت‌هایی که در صربنیستا انجام شده پاسخگوست و نه کشور هلند که حفاظت آن منطقه به طور مشخص به سربازانش سپرده شده بود.

هیچ کس بابت این موضوع به محاکمه کشیده نشده و تا زمانی که اروپا تکلیف خودش را با این موضوع روشن نکند به نظر می‌رسد که مجموع جنایاتی که در بوسنی و هرزه گوین و مخصوصا در ‌ صربنیستا صورت گرفته مانند آتشی زیر خاکستر باشد و تنها راه تخفیف آلام بازماندگان این فاجعه انسانی به دست عدالت سپردن افرادی است که به طور مستقیم دست اندرکار و مسئول این موضوع بوده‌اند؛ چه نیروهای بین‌المللی و چه جنایتکاران محلی که در این موضوع دست داشتند.

به هر صورت باید گفت که متاسفانه بعد از پانزده سال هیچ اقدام جدی تاکنون در محاکمه این افراد و مسئولین این فاجعه صورت نگرفته است.

اروپا غرق در موج شادی فوتبال بود و  توجه لازم و کافی را به بحث نسل کشی و کشتار صربنیستا به همان میزان که به بقیه موضوعات جنایتکاران جنگی و نسل کشی دارد، صورت نداد. اتفاقی که در پایان قرن بیستم و در غرب اروپا صورت گرفت و این علامت سوال بزرگ در ذهن همه انسان‌های آزاده در سرتاسر جهان و بیشتر در ذهن کشورهای اسلامی وجود دارد که چطور اروپایی‌ها به این ترتیب دوگانه برخورد می‌کنند و عکس‌العمل لازم را نسبت به جانیان نسل کشی در صربنیستا نشان ندادند.

 مردم ایران به عنوان بخشی از جامعه بین الملل، حساسیت لازم را در آن مقطع زمانی نشان دادند و به نظر می‌رسد که اکنون که 15 سال از آن مقطع زمانی می‌گذرد بیشترین مشارکت را در حمایت سیاسی و معنوی از مردم بوسنی و هرزه گوین و مردم صربنیستا، دولت و ملت ایران انجام دادند.

البته باید گفت که در آن مقطع نقش دیگر کشورهای اسلامی هم نقش قابل ملاحظه‌ای بود ولی به نظر می‌رسد که  بر اثر گذشت زمان توجه لازم صورت نمی‌گیرد و کماکان مردم بوسنی و هرزه گوین، و خصوصا آن چیزی که در صربنیستا اتفاق افتاده نیاز به توجه همه افکار عمومی و خصوصا حمایت معنوی و سیاسی کشورهای اسلامی دارد.