بزرگترین چالش های رییس جمهور آینده فرانسه

۰۹ اردیبهشت ۱۳۸۶ | ۱۶:۱۴ کد : ۸۹ اخبار اصلی
نااميدى و نارضايتى راى‌دهندگان فرانسوى نه تنها در نظرسنجى‌ها مشهود است بلکه نمود ‌آن را مى‌توان در رد قانون اساسى اتحاديه‌ اروپا در سال 2005 ملاحظه کرد. صراحتا مى‌توان گفت که فرانسوى‌ها يک ربع قرن است که دولت حاضر را به چالش انتخاباتى نکشيده‌اند.
بزرگترین چالش های رییس جمهور آینده فرانسه

هيچ يک از انتخابات رياست جمهورى فرانسه طى 50 سال اخير به اندازه‌ ریاست جمهوری امسال غير قابل پيش بينى نبوده است. نيکولا سارکوزى، کانديداى حزب حاکم راست ميانه فرانسه تاکنون در کليه‌ينظرسنجى‌هاى به عمل آمده پيشتاز بوده است. شايد ميزان حمايت‌ها از سارکوزى بيش از حد برآورده شده باشد درست همان گونه که شايد در مورد حمايت‌ها از ژان مارى لوپن، کانديداى جناح راست افراطى برآورد پايينى صورت گرفته است.

 

در اين ميان جهش فرانسوا بايرو، کانديداى ميانه روى اين انتخابات در نظرسنجى‌ها که در مقطع زمانى حتى از ميزان حمايت‌ها از سگولن رويال، کانديداى سوسياليست نيز فراتر رفت، محاسبه‌ى عددى براى پيش بينى فرد پيروز را دشوار ساخته است و نظر سنجی ها تنها دو روز به انتخابات باقي نشان می داد که از هر پنج راى دهنده‌ فرانسوى بيش از دو نفر هنوز در مورد کانديداى مورد نظر خود تصميم‌گيرى نکرده‌اند.

 

هفته نامه‌ بریتانیایی اکونوميست  در گزارشى در خصوص انتخابات رياست جمهورى فرانسه آورده که اين انتخابات واجد اهميت بسيار است. فرانسه دومين عضو شاخص‌ و تراز اول منطقه‌ى يورو است و بيش از 10 کمپانى از 50 کمپانى بزرگ اروپا در اين کشور مشغول به فعاليت‌اند. اما با وجود اين فرانسه روزگار بسيار سخت و مشقت‌بارى را سپرى مى‌کند. اين کشور کندترين رشد اقتصادى را در اروپا داراست و نيمى از توليد ناخالص داخلى اروپا را به خود اختصاص ‌داده و همچنين از لحاظ افزايش روز افزون بدهى عمومى ( مجموع قرضه‌هاى دولتى هر کشور شامل قرضه‌ى دولت مرکزى و محلى) در ميان کشورهاى غرب اروپا طى 10 سال گذشته پيشتاز است و از همه مهمتر آن که نرخ بيکارى در فرانسه بسيار بالاست.

 

در 25 سال گذشته فرانسه از لحاظ ميزان توليد ناخالص داخلى به ازاى هر شهروند خود از رتبه‌ 7 به رتبه‌ي17 نزول پيدا کرده است. مناطق حومه‌ا‌ى شهرهاى فرانسه که اقامتگاه و محل زندگى بسيارى از جوانان بيکار از اقليت‌ها و تبارهاى گوناگون است در سال 2005 صحنه‌ى آشوب و ناآرامى شد و اين جو سوزان حاکم بر اين مناطق مشکلى را بر جاى گذاشته که اخيرا در ايستگاه قطار پاريس آتش ديگرى بپا کرد.

 

نااميدى و نارضايتى راى‌دهندگان فرانسوى نه تنها در نظرسنجى‌ها مشهود است بلکه نمود ‌آن را مى‌توان در رد قانون اساسى اتحاديه‌ اروپا در سال 2005 ملاحظه کرد. صراحتا مى‌توان گفت که فرانسوى‌ها يک ربع قرن است که دولت حاضر را به چالش انتخاباتى نکشيده‌اند.

 

راه حل فورى همه‌ اين مشکلات آن است که رشد اقتصادى فرانسه با سرعت بيشترى دنبال شود اين امر مستلزم آزادسازى بنيادى بازارهاى کار و توليد، افزايش رقابت، کاهش حمايت دولت از يک صنعت در برابر رقابت، کاهش نرخ ماليات و تخفيف مخارج دولت و همچنين تغيير و تحول اساسى بخش خدمات عمومى دولت است؛ اقداماتى که هيچ يک طى 26 سال گذشته چه در دوره‌ تصدى فرانسوا ميتران از جناح چپ و چه در دوره‌ رياست جمهورى ژاک شيراک از جناح راست فرانسه به طور جدى محقق نشده‌اند.

 

اين در حاليست که در طول اين سال‌ها ساير کشورهاى اروپايى نظير بريتانيا، اسپانيا و هلند و ايرلند و کشورهاى اسکانديناوى خود را در جهت بهبودى تغيير داده و هم چنان الگوهاى اجتماعى و نظام رفاه عمومى خود را نيز حفظ کرده‌اند. بزرگترين چالش فرا روى رييس‌جمهور آينده‌ فرانسه همين مسايل هستند.


نظر شما :