تحریم صنعت نفت ایران را تهدید می کند
دیپلماسی ایرانی: تهدیدی تازه به جان ایران افتاده است. گویا غربیها و متحدان عربشان زودتر از آنچه تصور میشد دست به کار شدهاند و تحریم ایران را آغاز کردهاند. شرکتهای خارجی بزرگ انرژی اروپا چون ائون باوجود تمایل نمیتوانند در ایران سرمایهگذاری کنند. از جمله پیامدهای سیاست اتمی دولت ایران و تحریمهای اقتصادی جهانی در واکنش به آن کاهش حجم سرمایهگذاری شرکتهای تولید انرژی در ایران است. تحریمهای جهانی تاثیر خود را نشان میدهند.
دوشنبه ۱۴ تیر در حالی خبر عدم تحویل سوخت به ایران از سوی کشورهای امارات متحده عربی، کویت و آلمان منتشر شد که ایران این اقدام را مرتبط با تحریمهای یکجانبه امریکا دانسته است.
به فاصله یک روز پس از آن شرکتهای خارجی به خصوص در بخش تامین انرژی ایران زیر فشار قرار گرفتهاند که در ایران نمیتوانند سرمایهگذاری کنند. شرکتهای اروپایی تامینکننده انرژی چون RWE و EON در آلمان اعلام کردهاند که نمیتوانند آن گونه که می خواهند در ایران سرمایهگذاری کنند.
اسناد داخلی مقامات دولتی مسئول که در اختیار گروه رسانهای WAZ (سومین ناشر بزرگ آلمان در عرصه تولید روزنامه و نشریه) است، نشان میدهند که تقریبا همه پروژههای سرمایهگذاری شرکتهای انرژی اروپایی در حوزههای گازی ایران مورد تهدید هستند. طبق این اسناد، ایران نه پول و نه دانش آن را دارد که بتواند تاسیسات بزرگ را اداره یا از حوزههای جدید گازی بهرهبرداری کند.
همچنین قرار است شرکتهای عظیم انرژی، توتال (فرانسوی)، رویال داچ شل، استاتاویل (نروژی)، رپسول (اسپانیایی) و ENI (ایتالیایی) از ایران کناره بگیرند. آن گونه که اسناد داخلی میگویند، همه این شرکتها طرح انجام پروژههایی مشخص را در ایران در دست داشتهاند یا چنین پروژههایی را اجرا کردهاند.
یکی از سخنگوهای توتال گفت: «به خاطر فشار امریکا از چند روز پیش بنزین به ایران تحویل داده نمیشود و توتال میخواهد روابط دیگر خود را نیز با این کشور متوقف کند. بنابر این توتال تنها بخشی از وظایف باقیمانده خود را که طبق قراردادهای پیشین و مربوط به کنترل فنی تاسیسات است، به پایان خواهد رساند.»
سخنگوی استاتاویل نیز موضعی مشابه را بیان کرد و گفت که این شرکت تعهدات امضاشده در عرصه خدمات فنی را به پایان خواهد رساند، اما قرارداد جدیدی با ایران نخواهد بست.
سخنگوی شرکت اسپانیایی رپسول نیز گفت: «ما به مقامات مسئول در ایران اطلاع دادیم که پروژه خود را در حوزه پارس جنوبی ادامه نخواهیم داد. رپسول به جای آن در برزیل سرمایهگذاری خواهد کرد.»
تحریمها فشار زیادی بر اقتصاد ایران وارد میآورد. براساس اسناد داخلی مقامات مسئول در ایران تنها در 10 سال آینده کشور ایران برای توسعه راههای حمل و نقل و انبارهای گاز خود به بیش از ۵۰ میلیارد یورو نیاز دارد.
اما به خاطر انسداد موجود، هم اکنون ایران تنها دسترسی بسیار محدودی به بازار سرمایه جهانی دارد. سرمایهگذاریها اجراشدنی نیستند. در نتیجه منبع درآمدی برای اقتصاد وجود ندارد. دولت ایران از جمله مجبور شده که یارانههای مواد غذایی اولیه را که پرداخت آنها به لحاظ سیاسی برایش مهم بوده، کاهش بدهد.
شرکتهای انرژی آلمانی نیز تا کنون علاقه زیادی برای سرمایهگذاری در ایران داشتند، اما این شرکتها نیز به خاطر تحریمها نمیتوانند علائق خود را دنبال کنند.
از سوی دیگر قرار است شرکت RWE مایل بود، اگر شرایط سیاسی اجازه میداد، حوزههای گازی ایران در شمال را به خط لوله نابوکو متصل کند. قرار است خط لوله نابوکو ضمانتگر دسترسی اروپا به منابع گاز در خاورمیانه و آسیای مرکزی باشد. ایران میتوانست در این میان نقش مهمی ایفا کند، چون پس از روسیه دارای بزرگترین منابع گاز جهان است. اما روشن نیست که ایران با وجود مناقشهای که بر سر برنامه اتمیاش وجود دارد، چه هنگام بتواند چنین نقش مهمی را در تامین انرژی در سطح جهان بازی کند.
نظر شما :