ایران و سلاح هسته ای، برچسبی ناچسب

کسانی که در امریکا بر مسند قدرتند فارغ از اینکه دمکرات یا جمهوریخواه باشند بخوبی براین امر واقفند که ایران هیچگاه بدنبال سلاح هسته ای نبوده و نیست، لیکن تامین ملاحظات سیاسی – امنیتی و از همه مهمتر اقتصادی برای آنان توجیه کننده هر دروغ و فریبی بوده و می باشد. تجربه عراق نمونه بارز این عملکرد امریکا است.

اعتقاد داشته و دارم که امریکا با توجه به منابع و قدرت وسیع اطلاعاتی که داشته و دارد بهتر از هر کسی می‌دانست که عراق فاقد سلاحهای کشتار جمعی است، لیکن با بکارگیری قدرت وسیع خویش در سطح بین المللی و بسترسازی در رسانه های تحت نفوذ توانست زمینه های عملیات بر علیه عراق را فراهم کرده ودر نهایت به این کشور حمله نماید.

اگرچه موضوع و جایگاه ایران و عراق در سطح منطقه ای – بین المللی و از همه مهمتر در بعد داخلی با عراق متفاوت بوده و می باشد لیکن از نگاه برخی از تحلیل گران نوع تاکتیک های بکار گرفته شده توسط امریکا در موضوع هسته ای ایران این مسئله را به ذهن تداعی می نماید که امریکا در پرونده هسته ای ایران در بخش هایی بدنبال تکرار سناریوی عراق می باشد.

اصلاح ذهنیت امریکا شاید بتواند در تغییر نوع نگاه ، گفتار و ادبیات این کشور در برخورد با موضوع هسته ای ایران موثر واقع گردد.

مهمترین نکته که امریکا از درک آن غافل است، آن است که موضوع هسته ای برای ایران یک موضوع ملی، فراجناحی و حتی شاید بتوان گفت که فرانظامی بوده و می باشد.برنامه هسته ای ایران در زمان رژیم گذشته استارت خورد و تمامی دولتهای پس از انقلاب اسلامی در ایران با عزم راسخ ولی با تاکتیک های متفاوت بدنبال آن بوده اند.

استراتژی دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای فراتر از دولت خاتمی و یا احمدی نژاد بوده و می باشد.در سه دهه گذشته دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای موضوع ملی در بعد سیاست داخلی و خارجی ایران بوده است. دلخوش نمودن به دعوای خانوادگی حاصل عدم درک این واقعیت صحنه سیاسی ایران از سوی امریکا می باشد .

شاید اگر گفته شود بخش مهمی از راه دستیابی به تکنولوژی هسته ای در زمان اصلاح طلبان پیموده شد به بیراهه نرفته باشیم . در ایران میان اصلاح طلبان و اصول گرایان در تعریف مصادیق منافع ملی به اندازه
دمکراتها و جمهوریخواهان در امریکا اختلاف بوده و علیرغم این اختلافات همگی آنان در اصل ضرورت دستیابی به تکنولوژی هسته ای متفق القولند.

اتهامات تلاش ایران برای دستیابی به سلاح هسته ای ، اتهامات واهی بوده و می باشد. امام خمینی (ره) در سالهای جنگ سرد که تسلیح شدن کشورها شاید تا حدودی توجیه داشته و  ایران نیز در جنگ بود اظهار داشت :
امیدوارم بشر به رشدی برسد که تمامی سلاحها به قلم تبدیل گردد . ((1
ملتی که چنین دیدی ، فرهنگ غالب آن در دوران بحران است در دوره ای که جهان به سمت جنگ تمدنها هدایت می شد منادی گفتگوی تمدنها می گردد تا بشریت هزاره سوم را با صلح آغاز نماید.

با توجه به این نگاه ، جمهوری اسلامی ایران سلاح هسته ای را نه تنها از منظر ایدئولوژیک حرام می داند بلکه در نگاهی وسیع و انسانی به جهان، بدنبال تبدیل سلاح به قلم و به تعبیر سیاسی خلع سلاح عمومی در جهان می باشد. کنفرانس بین المللی خلع سلاح تهران با شعار انرژی هسته ای برای همه و سلاح هسته ای برای هیچ کس تجلی این باور بود .

نگاهی به گذشته دور و نزدیک امریکا می تواند ما را به عامل تهدید کننده اصلی جهان رهنمون نماید. امریکا اولین و تنها کشوری بود که برعلیه ژاپن که فاصله ای چندان با تسلیم نداشت سلاح هسته ای بکار برد و در هیروشیما و ناکازاکی فاجعه سیاه را بنام خود ثبت نمود. این امریکا بود که در بحران موشکی کوبا ادبیات تهدیدات هسته ای را وارد معادلات قدرت نموده و جهان را با بحران مواجه نمود. و امروز این اوبامای دمکرات است که ایران را از تهدید هسته ای امریکا مستثنا می نماید.

امریکا باید بیش از دیگران بداند که در موضع عمل سیاسی خصوصاً در روابط بین الملل که با معادلات پیچیده تری سروکار دارد کشورهای بزرگ بشرطی می توانند بزرگ بمانند که واقعیتها را دیده و درک نمایند. ایران هسته ای با سیاست و فرهنگ مستقل و تاثیرگذار در جهان ، واقعیت امروز است که امریکا ناچار از درک آن می باشد .

نکته آخر آنکه در حافظه تاریخی ملت ایران نسبت به برخی از بازیگران موضوع هسته ای در بخش هایی از تاریخ معاصر خویش ذهنیت های منفی ای ثبت گردیده است.چگونگی عملکرد های این کشورها یا این کشور در موضوع هسته ای می تواند سبب ماندگاری این ذهنیت و یا اصلاح آن گردد. این مهم خود در کنار موضوع هسته ای از اهمیت ویژه ای در نزد مردم ایران برخوردار است.

1- ظهارات امام در جمع معلمان و اعضای نهضت سواد آموزی
صادق ملکی، روزنامه نگار و تحلیل گر مسائل سیاسی