اروپا به دنبال بهانه است

به عقيده من ورود اتحاديه اروپا به فاز جديد تحريم ها عليه ايران اين بار بيشتر از موارد پيشين نتيجه عملکرد ديپلماسى کشور بوده است. در جريان مذاکراتى که با طرف اروپايى يعنى گروه 1+5 داشتيم آنچه به عنوان نتيجه يا دستاورد براى ما حاصل شد اين بود که ذخيره خود را که حدوداً 1600 کيلو اورانيوم با غناى حدود 5/3 درصد بوده ظاهراً قرار بر اين شد تا 1200 کيلو از اين اورانيوم با غناى 5/3 را بدهيم و اورانيوم با غناى بالا را دريافت کنيم.

البته اين نتيجه در داخل کشور با واکنش هاى خاصى همراه بود که در کل مى توان گفت اين واکنش ها بيانگر عدم رضايت بود، يعنى بيشتر واکنش هاى منفى را شامل مى شد. شايد بتوان در اين راستا گفت اين نارضايتى ها از اين رو بود که مذاکرات ايران با گروه 1+5 در ژنو و وين نتوانست تامين کننده حقوق هسته يى ملت ايران باشد.

نوع برخورد اتحاديه اروپا را با موضوع هسته يى ايران اکنون همه شاهد هستند. از سوى ديگر امريکا نيز نوع برخورد و مواضعش در برابر ايران از ابتدا مشخص بوده است.

حمايت روسيه از ايران نيز به گونه يى مشخص است چراکه همان طور که ديده مى شود و همه واقف اند، روسيه تاکنون به موقع به تعهدات خود در برابر ايران عمل نکرده است و اين طور به نظر مى رسد که روسيه قصد عمل کردن به آنها را ندارد و تا جايى که توانايى داشته باشد در انجام آنها تاخير مى کند و با به تاخير انداختن تعهداتش از انجام آنها شانه خالى مى کند. با توجه به مطلب فوق مى توان گفت کشورهاى غربى در تلاشند براى صدور قطعنامه جديد عليه ايران اقدام کنند. به هر حال معتقدم آنچه قابل توجه است اينکه مذاکره کنندگان ايرانى بايد به اين نکته توجه داشته باشند که وعده ها و تعهداتى را بپذيرند که قابليت اجرا و ضمانت اجرايى از سوى دو طرف داشته باشد و ايران از عهده انجام آنها و عمل کردن به تعهدات برآيد چرا که اگر اين گونه باشد کشورهاى ديگر به اين نکته پى خواهند برد که ايران کشورى نيست که به تعهداتش پايبند نباشد يا قول اجرا بدهد اما اجرا نکند.

شايد بيراهه نرفته باشيم اگر در اين راستا با توجه به شرايط فعلى گفته شود که آنچه اتفاق افتاده نه تنها به نفع منافع ملى ما نبوده بلکه حتى تامين کننده منافع ملى نيز نبوده است.

آنچه روشن است اينکه کشورهاى اروپايى و شايد هم گروه 1+5 به دنبال بهانه بودند که مدعى شوند ايران پايبند به تعهداتش نيست يا عملکرد هايش خلاف تعهداتش است. بنابراين بايد منتظر اقدامات بعدى آنها يا حتى قطعنامه ها و تحريم هاى بيشترى عليه کشورمان باشيم. در شرايط فعلى بحث بيشتر بر سر اين مساله است که آنها مدعى اند ايران به تعهداتش پايبند نيست.

البته ما در عرصه ديپلماسى داراى ضعف هايى هستيم که بايد با تعامل با کارشناسان و نخبگان اين ضعف ها و کاستى ها برطرف شوند. اين مساله نشان از اين دارد که تيم ديپلماسى ضعف هايى دارد که بايد ابتدا نقاط ضعف را شناسايى کرده و در جهت برطرف کردن اين نقاط ضعف هرچه سريع تر گام بردارد. اگر مذاکره کنندگان نه تنها در ايران بلکه مذاکره کنندگان در هر جايى و از سوى هر کشورى که باشند به چارچوب هاى خاص مذاکره آشنايى داشته و بر آنها مسلط باشند، مى توانند نتايج خوبى را براى کشورشان به ارمغان آورند و اين انتظار زيادى نيست چرا که کسب نتايج خوب و عادلانه در محدوده وظايف آنان تعريف مى شود.

به عقيده من وقتى هزينه يى مى دهيم بايد به گونه يى باشد که هزينه بيش از فايده نباشد. متاسفانه برخى از کشورها که به عنوان يکى از قدرت هاى اتمى دنيا مطرح هستند عملکردها و رفتار هايى را در برابر عمل به تعهدات شان يا ساير مسائل دارند و نسبت به برخى قوانين بى توجهند. اما با آنها اين گونه برخورد نمى شود که با ايران برخورد مى شود. البته نمى توان اين نکته را ناديده گرفت که با توجه به اتهاماتى که امريکا به ايران متوجه ساخته است اکنون در دنياى بين الملل حساسيت ها روى ايران بيشتر است.

در نهايت مى توان گفت با توجه به مطالب فوق من معتقدم اگر با تمام مسائل به صورت علمى برخورد شود و از علم در مذاکرات و ساير کارها در عرصه بين المللى به درستى و در جاى صحيح خود استفاده شود ايران مى تواند موفق تر عمل کند و نتايجى را حاصل کند که به نفع کشور و مردم است. از اين رو بايد نه تنها در عرصه بين المللى و در زمينه هسته يى بلکه در ساير عرصه ها نيز تمام تلاش خود را براى کسب نتايج مثبت و عدم تحريم عليه کشورمان به کار گيريم و اين در صورتى محقق خواهد شد که تعامل مذاکره کنندگان ما با کارشناسان بيشتر شود و جنبه هاى علمى امور در تمام موارد در نظر گرفته شود. 

  منبع: روزنامه اعتماد