مشکلات لهستانی ها در بریتانیایی که دیگر عضو اتحادیه اروپا نیست

دیپلماسی ایرانی: اکنون لهستانی‌هایی که در بریتانیا زندگی می‌کنند وضعیتشان چگونه است؟ "من جایی نمی روم. من اینجا خوشحالم و اینجا خانه من است." اِوا در اوت 2003، یک سال قبل از پیوستن لهستان به اتحادیه اروپا، به بریتانیا آمد. حتی با وجود اینکه بریتانیا اکنون خارج از بلوک است، او قصد بازگشت ندارد. او می‌گوید: «بلافاصله پس از رأی‌گیری برگزیت، فکر کردم، خدای من، آنها دیگر ما را نمی‌خواهند. به یاد دارم که رفتم سر کار و مردم به من گفتند «ما می‌خواهیم تو بمانی». اوا اکنون 47 ساله است، رئیس انجمن لهستانی آکسفورد (OPA)، کارمند حسابداری در کالج هرتفورد دانشگاه آکسفورد و همچنین شرکت حسابداری خود را برای مشتریان خوداشتغال لهستانی اداره می کند. حدود 10 درصد از مشتریان حسابداری لهستانی او پس از برگزیت به خانه بازگشته اند، از جمله نظافتچی ها، کارکنان بهداشت و.."

البته، بسیاری از مردم اکنون به خانه برمی گردند. یک دلیل برگزیت است، اما دلیل دیگر این است که والدین باید از آنها مراقبت کنند، و البته برخی از مردم – به ویژه کارگران نیز شغل خود را در این همه گیری از دست دادند. اوا می گوید: "دلیلی برای ترک وجود ندارد" زمانی که بریتانیا به برگزیت رای داد، بسیاری از شهروندان اتحادیه اروپا به کشورهای خود بازگشتند، روندی که با همه‌گیری ویروس کرونا تسریع شد. 

آخرین ارقام نشان می دهد که ده ها هزار نفر در سال 2020 خارج شدند؛ افزایشی نزدیک به 40 درصد نسبت به سال قبلش. مردم لهستان نیز از این قاعده مستثنی نیستند. اوا می گوید زمانی که لهستان به اتحادیه اروپا پیوست، OPA یک مدرسه لهستانی با حدود 20 دانش آموز راه اندازی کرد. امروز، حدود 250 نفر به اضافه لیست انتظار دارد. او می گوید: "ما (OPA) را راه اندازی کردیم تا سعی کنیم با جامعه در اینجا تعامل داشته باشیم و در خارج نباشیم. ما می خواستیم فرهنگ خود را ترویج کنیم، اما همچنین به مردم بیاموزیم که چگونه در بریتانیا زندگی کنند؛ ما چای بعد از ظهر و شام کریسمس می خوریم؛ برخی از خانواده ها هنوز با موانع زبانی دست و پنجه نرم می کنند و تلویزیون لهستانی را تماشا می کنند، اما اکنون در اینجا بسیار نادر است." وی همچنین می گوید: "اکنون اکثر خانواده ها در انگلیس تصمیم گرفته اند که دلیلی برای ترک وجود ندارد و گاهی اوقات فرزندان آنها نمی خواهند که بروند." 

وضعیت نابسامان؛ اما ماندن در بریتانیا پس از برگزیت ساده نبوده است. اگرچه توافق طلاق حق ماندن را اعطا کرد، اتباع اتحادیه اروپا باید از طریق طرح تسویه حساب برای اقامت درخواست می کردند. کرزیسیا بالینسکا، هماهنگ کننده برای سازماندهی مهاجران لهستانی برای تغییر (POMOC)، می گوید مشکلاتی که بسیاری با آن مواجه شده اند، نقش مهمی در تصمیم گیری آنها برای ترک بریتانیا و رفتن به خانه داشته است. وی می گوید: "یک موضوع مهم برای مردم لهستان پس از برگزیت، عدم شفافیت در مورد طرح حل و فصل اتحادیه اروپاست. حتی افرادی که وضعیت حل و فصل را از وزارت کشور دریافت کرده اند، با مشکلاتی روبه رو هستند که قبل از برگزیت وجود نداشت: هنگام درخواست شغل، تلاش برای به دست آوردن وام مسکن یا دریافت مراقبت های بهداشتی از مردم خواسته می شود وضعیت مهاجرت خود را ثابت کنند." بالینسکا می‌گوید فقدان مدرک فیزیکی برای وضعیت اقامت – که فقط به صورت دیجیتالی وجود دارد – مشکلات را تشدید کرده است. این مساله همچنین برای مردم در مرزها نیز دردسر ایجاد کرده، به ویژه زمانی که افراد با سندی متفاوت از سندی که در وضعیت دیجیتالی آنها ذکر شده است، سفر می کنند که منجر به دور زدن یا حتی فرستادن برخی از آنها به مراکز بازداشت می شود. وی توضیح داد: «تعدادی از افراد هستند که به دلیل اینکه دولت نتوانسته اطلاعات مناسب فرهنگی و زبانی را به آنها برساند، به موقع برای این طرح درخواست نداده اند.» 

مشکل تجاری؛ کریستوف دوورنی، 51 ساله، یک شرکت مینی‌کابی در لندن را اداره می‌کند و به مدت 15 سال در بریتانیا زندگی کرده است. او به یورونیوز گفت که بسیاری از شرکت های لهستانی زیر بار بدهی رفته اند. وی گفت: "من به سختی جان سالم به در بردم، فقط به این دلیل که با یک شرکت بزرگ لهستانی قرارداد داشتم. در طول کووید، کل صنعت گردشگری فروپاشید و هنوز هم با انجام آزمایش PCR مردم را سرقت می کنند. اگر به همین منوال ادامه یابد، گردشگری بهبود نخواهد یافت." 

تجارت کرزیستوف نیز به دلیل قوانین سختگیرانه مهاجرت بریتانیا پس از برگزیت پیچیده شده است. او گفت: "ما به دنبال کمک خواهیم بود و مجبوریم رانندگان و کارگران دیگر را از فیلیپین، اندونزی، پاکستان و غیره بیاوریم." 

هجوم عظیم کارگران اتحادیه اروپا به بریتانیا یکی از دلایل اصلی رای مردم به برگزیت بود. 

عامل دیگری که در مورد خروج لهستانی ها از بریتانیا به آن اشاره شد، ماهیت خود برگزیت است: بریتانیا دیگر بخشی از اتحادیه اروپا نیست. کریزستوف می گوید: "کسانی که به دلیل برگزیت، بریتانیا را ترک کردند، نمی خواستند محدودیت های ناشی از خارج از اتحادیه اروپا برایشان وجود داشته باشد یا زمان آن فرا رسیده بود که به خانه برگردند، یا به دنبال شغلی در جای دیگری در اروپا بگردند که در آن احترام بیشتری برای کارگران شاغل قائل شوند." 

واضح است که استقبال گرمی که اوا تجربه کرده است، به طور جهانی مشترک نیست. عبارتی که همکاران او در آکسفورد پس از رأی گیری برگزیت به کار بردند – «ما از شما می‌خواهیم بمانید» – توسط ترزا می، نخست‌وزیر وقت، معروف بود، زیرا حقوق شهروندان اتحادیه اروپا که در بریتانیا زندگی می‌کردند پس از آن زیر سوال رفت. اما ترزا می به عنوان وزیر، خود سیاستی را که بسیاری آن را به خاطر پرورش فرهنگ خصومت با مهاجران سرزنش می کنند، به راه انداخته بود. 

منبع: یورونیوز/ ترجمه: سیدرحمان موسوی، کارشناس ارشد مسائل سیاست خارجی