قصه ساخت موشک در جهان و التماسهای پهلوی به آمریکا/ شاهکار شهید تهرانی مقدم
8 سپتامبر 1944 میلادی روز مهمی برای دنیا بود؛ نخستین موشک بالستیک دنیا در این روز روی لندن فرود آمد و معلوم شد دروازههای جدیدی در فناوری نظامی گشوده شده است. از همین دروازه بود که بشر به فضا رفت!
همین دیروز| گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: جنگ جهانی دوم بود و آلمانیها ابداع مهمی داشتند. اول فناوری پیشرفته آن روزها را با ابزار جنگی آمیختند و موشک وی-۱ (V-1) را ساختند؛ نخستین موشک کروز دنیا یعنی موشکی که در مسیر پروازش قابلیت هدایت داشت. موشکهای وی-۱ موفقیت نسبی داشتند ولی چون در ارتفاع پایین حرکت میکردند، قابل رهگیری و انهدام بودند. بعد در فاصله کوتاهی، وی-۲ (V-2) رونمایی شد؛ نخستین موشک بالستیک جهان؛ یعنی موشک هدایتپذیری که در ارتفاع بسیار بالا حرکت میکرد و رهگیری و انهدام آن دشوار بود. نخستین بار یکی از همین موشکها در لندن فرود آمد و معلوم شد فناوری جنگی در تاریخ به مرحله جدیدی رسیده است. وی-۲ موشکی بود که در جریان شلیکهای آزمایشی یک بار از جو زمین خارج شد و نخستین ساخته بشر نام گرفت که به فضا رفته است.
پس از پایان جنگ و اشغال آلمان، روسها پایگاههای ساخت وی-۲ را در اختیار گرفتند و آمریکاییها دانشمندانش را. اینطوری بود که جهان وارد عصر جدیدی شد. طی چند دهه توان نظامی کشورها و به تبع آن معادلات سیاسی بینالمللی تغییر کرد و با صعود نسخهای ارتقا یافته از همین موشکهای وی-۲ به ارتفاع ۱۰۵ کیلومتری زمین نخستین تصویر سیاه و سفید زمین از فضا جلوی چشم بشر قرار گرفت.
فناوری وی-۲ همچنین به توسعه موشکهای ماهوارهبر و سفینههای فضایی منجر شد تا در تاریخ حیات بشر «عصر فضا» آغاز شود.
تا سالها پس از جنگ جهانی دوم صنعت موشکسازی کشورها برپایه بهسازی موشکهای وی-2 بود
جنگافزارهای محبوب!
پس از جنگ جهانی، ابرقدرتهای آن روزگار رفتند سراغ موشکسازی و این جنگافزارها شدند نمادی از پیشرفتهای نظامی و فناوری. موشکها به دلیل برد عملیاتی زیاد، قدرت تهاجمی و تخریبی، دقت نسبی و حتی کامل و همچنین به دلیل اینکه جان خودیها را به خطر نمیاندازند، جنگافزاری مهم و اغلب مایه مباهات سازندگانشان هستند. در ایران نیز موشکها بسیار محبوباند؛ شاید محبوبتر از هر کشور دیگری. دلیلش هم اینکه انواع موشک، امروز شدهاند بازوی نظامی قدرتمند ایران برای تامین امنیت. اما رسیدن به نقطه فعلی نه آسان بود، نه سریع؛ موشک در ایران داستانی دارد آمیخته با خونِ دل و جانفشانی و افتخار.
کلاهبرداری موشکی!
پیش از انقلاب، محمدرضا پهلوی رفت پیش دوستان آمریکاییاش که در کنار آن همه سلاحهای میلیارد دلاری که میخرد، موشک هم بخرد، ولی جواب رد شنید. آمریکا حتی حاضر نشد موشک زمین به زمین «لانس» با برد ۱۲۰ کیلومتر و راکتهایی با برد ۶۰ کیلومتر را به او بفروشد؛ چه برسد به موشکهای پیشرفته. معلوم شد برای آمریکا موشکهایش عزیزترند! پهلوی دوم هم رفت سراغ رفیقش در منطقه تا با کمک اسرائیل، یک پروژه برای ساخت موشک کلید بخورد که البته به سرانجام نرسید؛ این بود داستان «پروژه موشکی شکوفه» در سال ۱۳۵۶ که بعداً معلوم شد یک کلاهبرداری بزرگ نظامی بوده است. بنا به اسناد و اعتراف یک مقام بلندپایه نظامی اسرائیل، در این پروژه ایران به تکنولوژی از رده خارج دست مییافت و اسرائیل پول دریافتی از ایران را برای توسعه سلاحهای بومی خود هزینه میکرد. القصه، پهلوی دوم موشکندیده از ایران رفت.
تلاش برای موشکسازی در زمان پهلوی دوم با پروژه کلاهبرداری اسرائیلیها همراه بود
موشکپراکنی صدام و جواب ایرانیها
ایران موشک نداشت و وقتی در سال ۱۳۵۹ رژیم بعثی عراق نخستین موشک «فراگ ۷» را به دزفول زد، ایران توان مقابله نداشت. تا ۳ سال وضعیت همین بود و عراق به ایران بیش از ۱۷۰۰ حمله موشکی کرد. ایران هم چون تحریم تسلیحاتی بود، نمیتوانست لااقل موشکی بخرد تا صدام از ترس مقابلهبهمثل از جنگ شهری با موشک دست بکشد. اینجا بود که خدا «حسن تهرانی مقدم» را برای ایران فرستاد. سال ۶۳ گروهی به سرپرستی این رزمنده جوان به سوریه رفتند تا فنون پرتاب موشک را فرا بگیرند و ۸ موشک اسکاد هم از لیبی خریداری شد.
۲۱ اسفند همان سال ایران بالاخره موشکهای صدام را جواب داد و نخستین موشک ایران به پالایشگاه کرکوک خورد. بعد هم چند مرکز نظامی مهم عراق هدف قرار گرفت تا صدام موشکپراکنی را رها کند. همان موقع «تهرانی مقدم» یک کار بزرگ کرد؛ ۲ فروند موشک اسکاد را شلیک نکرد و آنها را تحویل مهندسان ایرانی داد تا از روش ساخت آنها سر دربیاورند.
تهرانی مقدم ۲ موشک اسکاد را شلیک نکرد تا روند بومیسازی موشک در ایران آغاز شود
موشک؛ مایه حسادت و دشمنی!
جنگ که تمام شد، ایران موشک اسکاد را بهینهسازی کرد و شهاب ۱ را ساخت با برد ۳۰۰ کیلومتر. سالهای بعد هم شهاب ۲ و ۳ از راه رسیدند و برد موشک ۱۶ متری شهاب ۳ به حدود ۲ هزار کیلومتر رسید. تلاشهای ایران طی دهههای بعد به نتایج بزرگ رسید؛ «فاتح ۱۱۰» نخستین موشک کاملا ایرانی بود و ساخت «سجیل» به دلیل سرعت بالا در جهان سروصدا کرد. کار به اینجا رسید که امروز ایران همه نوع موشکی از ساده تا پیشرفته و از انواع کروز و بالستیک و رادارگریز و نقطهزن و هوشمند و دوربرد در تعداد بالا و در نسخه های متفاوت برای کاربردهای مختلف دارد. در واقع هر نوع موشکی که دشمن دلش بخواهد و تنش بخارد!؛ از شهاب و سجیل تا زلزال و ذوالفقار و خرمشهر و سومار و فاطر و فجر و فکور و خلیجفارس و طوفان و حوت و عماد و فاتح و قاصد و قدر و بینا و سیمرغ و قدیر و شلمچه و محراب و میثاق و نصر و نور و والفجر و کوثر و قادر و عقاب و رعد و زوبین و مبین و عاشورا و صیاد و عصر و سفیر و مرصاد و قائم و صاعقه و توسن و ظفر و قیام و شفق و آرش و فلق و یاسین و شاهین.
همین موشکها مایه حسادت خارجیها شدهاند و قدرت نظامی ناشی از آنها برای امنیت ایران، دشمنی غربیها را برانگیخته است. به ویژه آنکه ایران دانش بومی ساخت انواع موشک را به دست آورده و دیگر نیازی به کمک دیگران ندارد که آیا کمک بکنند یا نکنند!
موشکهای ایرانی از انواع مختلف، به تعداد بالا و در نسخههای متفاوت ساخته میشوند
آخر قصه!حالا ایران بزرگترین زرادخانه موشکی خاورمیانه را دارد؛ با موشکهای با کیفیت بالا، نسخهای از موشک قدر به اعتراف کارشناسان نظامی بینالمللی در رده سریعترین و رادارگریزترین موشکهای دنیا قرار دارد. از فناوری همین موشکها نیز ایران توانست در عرصه فضا بدرخشد و یک نمونهاش اینکه ماهوارهبر «کاوش ۱» و «سفیر» را ساخت و شد نهمین کشور دارنده فناوری ارسال ماهواره به فضا. آخر قصه این شد که «حسن تهرانی مقدم» که بنیانگذار صنعت موشکی ایران بود و در تمام این سالها روی پروژههای ساخت انواع موشک نظارت داشت در سال ۹۰ در حادثه انفجار پادگانی در ملارد شهریار، پاداش گرفت و آسمانی شد؛ خودش رفت و امنیتی که برای ایران ساخت، ماند و همیشه خواهد ماند به فضل خدا.
امنیت ناشی از موشکهای ایران، آنها را میان مردم محبوب کرده است
امروز در تاریخ مناسبتهای دیگری هم هست
امروز ۱۸ شهریور مصادف با ۸ سپتامبر میلادی و ۱۹ محرم هجری قمری در تقویم تاریخ، مناسبتهای دیگری هم دارد.
ـ وفات «ام احمد سِتّ الاهل» بانوی عالمه و محدثه در سال ۷۰۳ قمری
ـ روز اعلام استقلال مقدونیه از یوگوسلاوی در سال ۱۹۹۱ میلادی
ـ امضای پیمان دفاع مشترک آسیای جنوب شرقی مشهور به «سیتو» در سال ۱۹۵۴ میلادی
ـ درگذشت «جلال آل احمد» نویسنده ایرانی در سال ۱۳۴۸ شمسی
ـ شهادت «احمد شاه مسعود» رهبر مبارزان افغانستانی در سال ۱۳۸۰ شمسی
نظر شما :