اسرائیل برای جنگ با حزب الله باید هزینه سنگینی بپردازد

دیپلماسی ایرانی: امسال برای هشتمین سال متوالی است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. این یادداشت ها بعد از سفر وی به امریکا و دیدارش با مقامات فعلی و سابق امریکایی به طور مرتب در روزنامه النهار منتشر شده است. به دلیل تغییراتی که در روزنامه النهار ایجاد شده نتوانستیم به همه این یادداشت ها دسترسی داشته باشیم اما آن دسته از یادداشت هایی که امکان دسترسی به آنها وجود داشته و از اهمیت و جذابیت بالایی برخوردار بوده است را تهیه و منتشر می کنیم. در این جا بیست و دومین بخش از این یادداشت ها را می خوانید:

به اظهار نظر همان مقام امریکایی که چند سال پیش و در زمان رئیس جمهوری وقت به دلیل اختلاف نظر با او از سمتش کناره گیری کرد، درباره این که تکیه زیادی در عربستان سعودی روی متعب بن عبدالله و محمد بن نایف، ولیعهد سابق بود، و الآن به چه کسی می توان بیشتر تکیه کرد، گفتم: «عربستان همیشه روی حمایت امریکا حساب کرده است. شما «گارد ملی» را از سال ها پیش به دست امیر عبدالله بن عبدالعزیز ایجاد کردید اما مسئولیتش بیشتر تامین امنیت برای خودش و آینده نقشش و حکومت پادشاهی بود. البته عربستان ارتش هم دارد اما مدتهاست از سوی اعضای حکومت توجه کافی به آن نمی شود از ترس این که مبادا بعضی از افسرهایش به فکر کودتا علیه حکومت بیفتند. چنین فکری نزد اکثر ارتش های موجود در منطقه وجود دارد. برای همین همیشه سعی کرده اند آن را ضعیف نگه دارند. نیروهای امنیتی (پلیس و غیره) به رهبری بن نایف و پدرش قبل از آن هستند که ماموریتشان مبارزه با تروریسم است که بعد از تهدیدهایی که در منطقه علیه عربستان می شود به این ماموریت خود همچنان ادامه می دهد. در انجام این کار هم موفق شده است به ویژه که امریکا و کشورهای بزرگ دیگر هم به آن کمک کرده اند. اما وقتی که با پسر عمویش، محمد بن سلمان، ولیعهد در آن وضعیت روشنی که همه رسانه های دنیا درباره اش صحبت کردند، بعیت کرد، دوست نزدیکش دیگر از او حمایت نکرد.»

از من پرسید: به نظرت امریکا به ایران، و اسرائیل به لبنان و حزب الله حمله خواهند کرد؟ 

جواب دادم: احتمالش هست. اما اسرائیل اگر این کار را بکند باید متحمل خسارت های سنگین و به دنبالش تحولات بزرگی باشد. هزینه هایش به مراتب بیشتر خواهد بود. حزب الله هزاران موشک دارد که متنوع ع هم هستند. همچنین بعد از این که در جنگ سوریه نقش اصلی را ایفا کرد و البته همچنان هم در حال ایفای این نقش است، به قدرت منطقه ای تبدیل شده است. اگر اسرائیل بخواهد جنگی راه بیندازد حالا چه زمینی، چه دریایی، چه هوایی و چه موشکی، هزینه های بسیار بسیار سنگینی را در داخل خود، چه از لحاظ ویرانی های نظامی و چه از لحاظ آسیب های بشری و مدنی، متحمل خواهد شد. البته که چنین جنگی باعث ویرانی بزرگ و شاید هم کامل لبنان شود، البته این را هم بدان که حزب الله و مردم و طرفداران آن و کسانی که برای آن می جنگند در هر صورتی سالم از آن جنگ خارج خواهند شد.»

بعد از او نظرش را درباره سوریه پرسیدم، گفت: «بازسازی ای برای سوریه در آینده نزدیک وجود نخواهد داشت، حکومتی که از سال 1970 هم بر آن حکومت می کند نخواهد توانست بر کل کشور حاکمیت خود را بازگرداند، جنگ آن تمام نمی شود و همچنان طولانی خواهد ماند، شاید وارد مرحله متفاوتی از گذشته بشود. و شاید هم حکومت فدرالی را بعد از پایان جنگ که از الآن نمی توان زمان آن را تخمین زد، بپذیرد.»

سپس درباره اردن پرسید، جواب دادم: «در شرق اردن بنیادگراهای اسلامی چه در میان مردم چه در میان فرزندان خانواده های حاکم و چه در حکومت به هر نحوی حضور دارند. این را از همه کسانی که به دقت اوضاع را زیر نظر دارند، می شنوی. اخوان المسلمین هم که فعالند. در کنار این دو حالت مساله دیگری هم هست، آن هم فلسطینی هایی است که از کرانه باختری به شرق اردن بعد از 1948 و 1967 آواره شدند. این درست است که این اخوانی ها مثل داعش، آن طور که امریکایی ها می گویند، نیستند، اما خطرناکند و می توانند مثل همان ها بشوند. مساله زمانی خطرناک می شود که همکاری میان بنیادگراهای دو طرف کرانه و اخوانی ها افزایش می یابد. اما نگرانی ای از بابت اردن امروزه وجود ندارد. اولا برای این که ارتش قوی و سازمان امنیت حرفه ای دارد و اختلافات داخلی چندانی که باعث وقوع جنگ داخلی شود در آن وجود ندارد، و از آن جا که با اسرائیل که هم مرز جغرافیایی آن است، در صلح به سر می برد، این رژیم نیز بر حمایت از آن و حکومتش اصرار دارد، برای این که متحد پایدار ایالات متحده است و حمایت از آن از مدت ها پیش پایه ثابت سیاست های امریکا بوده است.»

ادامه دارد...