روی خود را از غزه برنگردانید

میچل پلتنیک

دیپلماسی ایرانی: مهدی حسن از دورویی مداخله گران لیبرال آمریکایی به شدت انتقاد می کند. "امتناع مداوم و آشکار مداخله گران لیبرال غرب از گفتن  حتی یک کلمه در مورد ضرورت حمایت از فلسطینان تحت اشغال در برابر خشونت های سازمان یافته توسط دولت اسراییل ، یادآور این است که مداخله گران لیبرال ریاکار و فاقد صلاحیت هستند."

مهدی حسن به نکته ی درستی اشاره کرده است. توانایی لیبرال های غربی در پیدا کردن عذر و بهانه  برای رفتارهای جنایتکارانه ی اسراییل. این در حالی است که آنها هرگز در مورد سایر کشورها و حتی کشور خودشان اینگونه عمل نمی کنند.

ایالات متحده، تعجبی ندارد، مانع از تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد می شود که خواستار تحقیق در مورد کشتار 16 تن و زخمی شدن بیش از 1400 نفر  فلسطینی توسط اسراییل در اعتراضات "روز سرزمین" بود. سخت می شود فهمید که توجیه آمریکا در اینباره چیست اما حوادث این چنینی در دولت های آمریکا طبیعی شده است.

این داستان ادامه دار است. فلسطینیان در غزه و همچنین رهبران حماس قول داده اند که این اعتراضات را ادامه دهند. اسرائیل اظهار داشت که پاسخ او همانند هفته گذشته خواهد بود. این احتمالاً یک نقطه ی بحرانی جدید در بحث های اشغال و حقوق بشر است. نگاه انداختن به بهانه های اسراییل و مدافعانش در مورد کشته ها و زخمی های غزه خالی از لطف نیست.

1. اعتراضات خشونت آمیز بود.

در واقع، طبق گزارش ها، معترضان سنگ ها، بمب های دست ساز به سمت سربازان اسرائیلی انداختند. اما سربازان اسراییلی کاملا دور از حصار بودند. بنابراین احتمال آسیب دیدن سربازان با این سلاح های سبک بسیار کم است و قطعاً هیچ خطری جان سربازان را تهدید نمی کرده است. حتی یک گزارش از صدمه دیدن اسراییلی ها وجود ندارد.

2-حماس، یک گروه تروریستی، اعتراضات را سازماندهی کرد

حماس قطعاً در سازماندهی تظاهرات شرکت داشت .اما متوسل شدن به خشونت های نظامی مرگبار توسط سربازان اسرائیلی به این موضوع ارتباطی ندارد. اینکه منبع اعتراضات چه بوده است تفاوتی ایجاد نمی کند. اسراییل به راحتی می تواند نیروهای خود را پشت حصار قرار دهد و اگر کسی از خط اسرائیل عبور کند، اقدامات مناسب  را انجام دهد.

3-بسیاری از کشته شدگان اعضای گروه های جنگ طلب بودند.

این توجیه نیز بی ربط است. زیرا سربازان در حین تیراندازی نمی دانستند که به چه کسی شلیک می کنند. مهمتر اینکه اعضای حماس و یا هر گروهی در غزه، مجازاتشان مرگ نیست. وابستگی سیاسی هرکسی در طول اعتراضات اهمیتی ندارد. تنها سوال در زمان استفاده از زور علیه معترضان این است که آیا  واکنش های معترضان باید با زور پاسخ داده شود؟

4- راهپیمایی برای بازگشت به اسرائیل کنونی است. این یک تهدید مستقیم به امنیت اسرائیل است.

یکی از مهمترین مناقشات اسراییل- فلسطین که تاکنون در مورد آن مذاکره نشده است در مورد حق بازگشت بوده است. اسراییلی ها بر این باورند که این موضوع قابل مذاکره نیست و هرگونه اشاره به بازگشت با هدف تخریب اسرائیل صورت می گیرد. متوسل شدن به زور با این تقاضای معترضین ارتباطی ندارد. اگر یک بار فرمولی برای تقسیم سرزمین ها و حتی بیت المقدس وجود داشت- با گسترش شهرک های یهود نشین در کرانه باختری و شرق بیت المقدس و سیاست های اسرائیل و ایالات متحده، فرمولی باقی نمانده است-، چنین تصوری از حق بازگشت وجود نداشت.

5- رهبران اسرائیل از سربازان ستایش کرده اند

تحقیقات بین المللی به این دلیل بیشتر مورد نیاز است. در گذشته، اسرائیل از انجام تحقیقات بین المللی  اجتناب کرده و بررسی ها توسط خود اسراییل انجام شده است. این تحقیقات معمولا با گزارشی مبنی بر سلامت اسراییل به پایان رسیده است و تنها چند سرباز به تخلفات جزئی مانند غارت متهم شده اند. اکنون اسراییل حتی از این وانمودسازی نیز خودداری می کند.

فاجعه ی انسانی در غزه نادیده گرفته می شود و اسراییل مسئول این فاجعه است. مقامات اسراییل این اعتراضات را تهدیدات امنیتی می نامند و اعتراض کنندگان را تروریست خطاب می کنند و غزه را " منطقه ی جنگی" نامیده اند. بر طبق گزارش ها رسانه ها، به سربازان دستور داده شده است که به هرکسی در فاصله ی 300 متری حصار تیراندازی شود و هرکسی که حصار را لمس کند به وسیله ی تک تیراندازها هدف قرار  گیرد. به عبارت دیگر به هر فلسطینی غیر نظامی که در این اعتراضات شرکت کرده است تیراندازی کنید تا کشته شود.

این گونه رفتارها مشخصه ی وحشی ترین دیکتاتورهاست و نه "تنها دموکراسی موجود در خاورمیانه"؛ عنوانی که اسرائیل بر بر خود گذاشته است.

منبع : لوبلاگ / ترجمه سامان صفرزائی