مدال طلای دموکراسی و اقتصاد برای کره جنوبی

دیپلماسی ایرانی: حالا که برای مدت کوتاهی توجه ها از پرزیدنت ترامپ به سمت مسابقات المپیک زمستانی پیونگ چانگ جلب شده است، ارزش دارد که نه فقط روی ورزش بلکه روی خود کره جنوبی تمرکز کنیم. از برخی جنبه ها کره جنوبی موفق ترین کشور دنیا است و موفقیت های این کشور درس های بزرگی می دهد.

اول، اقتصاد. کره جنوبی جایگاه خودش را دارد. روچیر شارما در سال 2012 در کتاب "ملت های به شدت موفق" نوشت تنها دو اقتصاد در جهان هستند که در طی 5 دهه رشد سالانه متوسط 5 درصد را تجربه کرده اند: کره جنوبی و تایوان. شارما تاکید کرد که مسیری که کره جنوبی طی کرده احتمالا تاثیر گذارتر است چرا که بر خلاف اقتصاد تایوان که هنوز هم ریشه در تولید ارزان و مونتاژ دارد – کره جنوبی توانسته است به راحتی به اقتصاد پسا صنعتی پا بگذارد و وارد صنایعی همچون لوازم الکترونیکی مصرفی، بیو تکنولوژی و روبات ها شود. سئول همچنین مهد سرگرمی است و اغلب برنامه های تلویزیونی محبوب و موسیقی شرق آسیا را تولید می کند.  شارما در میان کشورهای به شدت موفق به کره جنوبی "مدال طلا" داده بود.

وقتی نقطه آغاز ماجرا را در نظیر بگیرید این دستاورد تحسین برانگیز تر هم می شود. نیم قرن پیش کره جنوبی یکی از فقیرترین کشورها روی کره زمین بود و هیچ کس پیش بینی نمی کرد که معجزه اقتصادی در این کشور رخ دهد. در دهه 1960 سرانه تولید داخلی این کشور 158 دلار بود، قدری کمتر از سرانه غنا. امروز این رقم به 27000 دلار می رسد و تقریبا 20 برابر غنا است.  مشکلات این کشور پس از جنگ کره تازه آغاز شد،  هیچ منبع طبیعی نداشت، هیچ برتری جغرافیایی نداشت، جمعیت بی سواد بسیاری داشت و زیرساخت های این کشور در جنگ نابود شده بودند. با تهدیدات کره شمالی مواجه بود که تحت پشتیبانی قدرتمند  ابرقدرت های آن زمان، اتحاد جماهیر شوری و چین قرار داشت که برای شکست کره جنوبی در جنگ کره میلیون ها سرباز به جبهه اعزام کرده بودند.

کره شمالی در کنار رونق اقتصادی خود، گذار سیاسی را نیز پشت سر گذاشته است.دهه های اول این کشور تحت رهبری دیکتاتوری های سرکوب گر قرار داشت. در دهه 1980 مردم کره جنوبی خواستار تغییر شدند و نظام سیاسی ترک بر داشت. گذار به لیبرال دموکراسی همچون همه جای دنیا کار دشواری بود اما کره جنوبی از پس آن بر آمد.

در واقع؛ کره جنوبی از منظر قدرت سیاسی که جابجا می شود از ژاپن که هنوز ذاتا یک دموکراسی تک حزبی است پیشروتر است. علاوه بر این در سال های اخیر کره جنوبی هم رئیس جمهور منتخب خود و هم صاحبان کمپانی های بزرگ را بیش از پیش پاسخگو کرده، اقداماتی که حتی وقتی با دموکراسی های قدیمی تر در غرب مقایسه می شود نیز چشمگیر است.

دستاوردها فقط این نیست که کجا قرار دارید، بلکه این است که از کجا آمده اید، طول سفر مهم است. و با این تعریف کره جنوبی به طور قطع موفق ترین کشور در دنیا است.

دلیل موفقیت کره جنوبی اتخاذ انواع درست سیاست هایی است که بانک جهانی یک بار به عنوان پیشتیبانی بنیادین برای بازارها و تجارت و سرمایه گذاری کلان در آموزش و زیر ساخت ها معرفی کرد.

یک فاکتور دیگر نیز برای توضیح موفقیت کره جنوبی اضافه می کنم: ایالات متحده.

ایالات متحده از عنفوان کودکی کره جنوبی و زمانی که این کشور اقتصادی بسته داشت و کشوری شکننده و تحت تهدیدات همسایگان خود بود این کشور را مورد حفاظت و پشتیبانی خود قرار داد. آمریکایی ها برای دفاع از این کشور کوچک وارد جنگ شدند، از آن سر دنیا آمدند، و برای شش دهه تعهدات دفاعی و حضور قوای خود در این کشور را حفظ کردند. واشنگتن پول زیادی برای این کارها خرج کرد. بر اساس آمار یک اتاق فکر در کره جنوبی، ایالات متحده در خلال سال های 1946 تا 1978، 60 میلیارد دلار در قالب کمک و وام به کره جنوبی اهدا کرد که با کل هزینه ای که آمریکا در قاره آفریقا در دوره مشابه انجام داد برابری می کند.

 در هفته های پیش رو آمریکایی ها مسابقات پر زرق و برق را در پیونگ چانگ تماشا می کنند و شاید به این فکر کنند که کره جنوبی چقدر پیشرفت کرده است و کمی هم افتخار کنند از اینکه به این کشور برای رسیدن به این نقطه کمک کرده اند.

منبع : واشنگتن پست / تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33