قانونی ضد آزادی بیان

نویسنده: مایک گونزالس

دیپلماسی ایرانی: برای هر آمریکایی همواره این سوال مطرح بوده که آیا متمم اول قانون اساسی برای حفاظت از آزادی بیان حیاتی است؟ آنها باید نگاهی به آن سوی آتلانتیک بیندازند. اروپایی ها در این زمینه ارزش های یکسانی دارند در واقع مفهومی که ما از این حقوق داریم از فلاسفه اروپایی گرفته شده و هنوز هم اغلب با قوانینی اداره می شود که شرایط آزادی بیان را به این شکل درآورده است.

آخرین اشتباه به نیت لهستانی ها برمی گردد که در حال تصویب یکی از احمقانه ترین قوانین ممکن هستند. رئیس جمهور آندرژ دودا قانونی را به امضا رسانده است که اتهام وارد کردن درباره هرگونه همدستی لهستان با جزایم نازی ها از جمله هولوکاست را غیرقانونی می کند.

این قانون همچنین امکان مجازات با جریمه را برای استفاده از عبارت «اردوگاه های مرگ لهستانی» برقرار کرده است. از این عبارت برای توصیف آشویتس و تربلینکا که اردوگاه های نازی ها در لهستان اشغالی است استفاده می شود. حتی باراک اوباما هم از چنین عبارتی در سال 2012 استفاده کرد و بعد عذرخواهی رسمی خود را از لهستانی ها انجام داد. درست به مانند سایر قوانین، قصد قانونگذار محترم است. لهستان عمیقا ناراحت است از اینکه به ترویست و وحشت هولوکاست شناخته شود. اما لهستان باید درک کند که راه مبارزه با اطلاعات اشتباه ممنوع کردن آن نیست بلکه راه درست دادن اطلاعات درست به روش های منطقی است. علاوه بر این تا حدی مشروع است که غیرآلمانی ها را نیز در همکاری با جنایات نازی ها در لهستان، فرانسه و بقیه اروپا و جهان دخیل بدانیم. باید برای اصلاح این بدفهمی تلاش شود. وزیر امور خارجه ایالات متحده، رکس تیلرسون حق دارد وقتی درباره این قانون به لهستانی ها می گوید: «این لحن حق آزادی بیان و تحقیقات علمی را مختل می کند.».

لهستان اما تنها کشوری نیست که چنین قوانینی بر ضد آزادی بیان را تصویب کرده و ناراحتی هایی به وجود آورده است. بسیاری از این قوانین و کدها به میراث نازی ها بازمی گردد اما در برخی جاها پا فراتر از این مسائل رفته است. در بریتانیا به عنوان مثال، قانون نظم عمومی 1986 «ابراز انزجار نژادی به عنوان اعلام نفرت علیه گروهی از مردم بر اساس رنگ، نژاد، ملیت (از جمله شهروندی) و یا ریشه های قومی و ملی» را ممنوع کرده است. اما گستردگی این قانون باعث شده که بسیاری از مردم به علت اظهار نظری خاص جریمه و یا حتی به زندان بروند.

در آلمان انکار هولوکاست جرم است و مطابق قانون مجازاتی برای آن تعیین شده است. قانون جدید سخنرانی نفرت انگیز، که به صورت محلی NetzDG گفته می شود که ماه گذشته به شدت روی آن تاکید شد و از غول های شبکه های اجتماعی خواستهه شد تا بی درنگ موارد غیرقانونی را حذف کنند چرا که در غیر این صورت در عرض 24 ساعت با جریمه روبه رو می شوند. در فرانسه نیز در سال 1990قانونی مشابه برای انکار هولوکاست وجود دارد.

ما سرخوردگی و ناراحتی انکارکنندگان هولوکاست را درک می کنیم اما بهترین راه مقابله همانطور که تیلرسون گفته این نیست که آنها را تبدیل به حرف های زیرزمینی کنیم، جایی که آنجا تبدیل به نظریه هایی برای توطئه پردازان می شوند و به فانتزی های آنها رونق می بخشند. دولت لهستان که تحسین محافظه کاران آمریکایی را برای مقابله با تجاوز اتحادیه اروپا برانگیخته است برای حفظ حق حاکمیت خود و مبارزه با سخنرانی های نفرت انگیز باید راه مخصوص به خود را بسازد نه اینکه از اروپای غربی کپی برداری کند. دادگاه قانون اساسی لهستان باید بررسی کند که آیا این لایحه دولتی نقض قانون اساسی نیست را بررسی کند. این ممکن است راهی خوب برای جلوگیری از چنین چرندیاتی باشد.

منبع: دیلی سیگنال/ مترجم: روزبه آرش

انتشار اولیه: سه شنبه 24 بهمن 1396 / انتشار مجدد: چهارشنبه 9 اسفند 1396