تقابل عباس با ترامپ

نویسنده: ایان بلک

دیپلماسی ایرانی: محمود عباس به دلیل جملات تاثیرگذار شناخته نمی شود و او فاقد کاریزمایی است که یاسر عرفات از آن برخوردار بود. اما او حالا به دلیل جملاتی که مخاطب آن ترامپ بود معروف شده است. عبارت «خانه اش ویران باید» شاید به طور رسمی به معنای آرزوی خرابی کاخ سفید یا برج ترامپ نباشد. اما حسی که از آن می آید قابل فهم و درک است. عباس با یک سری جملات به یادماندنی ظاهر شد و بازی کلمات او بسیار خوب بود: «وعده رئیس جمهور آمریکا که آن را معامله قرن خوانده در واقع «سیلی قرن بود و ما آن را بازخواهیم گرداند.»

این خشم در میان ترجمه ها گم نشد: جانشین عرفات به عنوان رهبر سازمان آزادی بخش فلسطین هنوز از تصمیم جنجالی ترامپ برای نابود کردن دهه ها سیاست و اجماع گسترده بین المللی و معرفی کردن بیت المقدس به عنوان پایتخت اسرائیل ناراحت است. در جملات ترامپ هیچ قولی درباره حق فلسطینی ها وجود نداشت نه در شهرمقدس و نه در جای دیگری.

عباس مکنی به ابومازن همچین تایید کرد که جریانی از شایعات و حرف ها وجود دارد که ترامپ با کمک سعودی ها سعی دارد تا با به شکلی قدرتمند جا بیندازند که فلسطینی ها ابودیس، در حومه شرقی بیت المقدس، را به عنوان پایتخت آینده فلسطین پذیرفته اند. این کار پیش از تهدید به قطع بودجه پناهندگان فلسطینی و شبه دولتی که حکومت خودگردان فلسطینی را اداره می کند، انجام شده است. راه حل دو کشور به نوعی مرگ طولانی تن در دادن است. رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین گفت: قدس پایتخت ابدی فلسطین باقی می ماند و ما مرتکب اشتباهات گذشته نمی شویم.

در کتاب مجموعه اشتباهات، توهین ها و گام های اشتباه ترامپ در دوران ریاست جمهوری، سیاست او در قبال اسرائیل و فلسطین می تواند در راس آسیب هایی قرار گیرد که او ایجاد کرده است. او نه تنها اعتبار ایالات متحده را تخریب کرده بلکه کاری کرده که ایالات متحده جایگاه خود را برای کمک به حل شدن یکی از بدترین درگیری ها و بحران های جهان را از دست بدهد. خشم و سرخوردگی عباس بی تردید نشان از این است که او خود را در نقطه ای ناامن و رو به پایان می بیند و هیچ دیدگاهی برای پایان دادن به بیش از نیم قرن اشغال سرزمین های فلسطینی ندارد.

اسرائیل به سرعت این سخنرانی را با عبارت های «افراطی» و «یهودستیزانه» محکوم کرد. این یادآوری تلخی از روایتی آشتی ناپذیر است که در قلب جنگ صهیونیستی ها روی می دهد: اسرائیلی ها و صهیونیست ها همیشه تمرکز خود را در ایجاد و حفظ وحدت یهودی قرار داده و عمدتا خود را آوارگانی مظلوم معرفی می کنند و فلسطینی ها را مزاحمانی خارجی. این حرکت در برابر عباس تندتر و بیش تر از همیشه انجام می شود به این دلیل که اسرائیل عباس را نماینده عملی ناسیانولیسم فلسطینی می بیند. رهبری که در حال حاضر درک کرده و می داند که باید با دشمن اش به پای گفت وگو بنشیند. همچنین بالاترین مقام سیاسی گروه فتح است. او اولین نخست وزیر دولت فلسطین است و از مارس تا اکتبر ۲۰۰۳ در این سمت بر سر کار بود تا اینکه به علت عدم حمایت آمریکا و اسرائیل و همین طور تحریکات داخلی علیه او از کار خود کناره گرفت. عمده هدف او در این پست، تضعیف محور مقاومت و جنبش حماس بود؛ محمود عباس قبل از نخست وزیر شدن مسؤول مذاکرات ساف بود. او بعد از یاسر عرفات تا ۱۱ نوامبر ۲۰۰۴ اداره کننده کمیته اجرایی ساف نیز بود. پس از تهاجم صهیونیست ها به نوار غزه در سال 2009 و وقوع جنگ 22 روزه، که به کشتار چندین هزار فلسطینی توسط صهیونیست ها منجر شد، محمود عباس در راستای سیاست صهیونیست ها و جلوگیری از ادامه انتفاضه از انتشار گزارش کمیته حقیقت یاب سازمان ملل موسوم به گلدستون جلوگیری کرد. اگر نوری در این تاریکی وجود داشته باشد آن تاکید دوباره و دوباره عباس و تعهد مستمرش روی راه حل دو دولت بر اساس قوانین بین المللی و مرزهای تعیین شده در سال 1967 است.

منبع: گاردین/ مترجم: روزبه آرش