هرگز به دوران قبل باز نخواهیم گشت

لوک موگلسون

دیپلماسی ایرانی: در اواسط ماه اکتبر، به عوامل داعش در رقه اجازه داده شد که بدون درگیری از شهر خارج شوند. به گفته عمر علوش، یکی از اعضای ارشد کرد در شورای مدنی رقه، دویست و هفتاد و پنج عضو داعش در سوریه "خود را به قبایل خود تسلیم کردند."

پاییز امسال، نیروهای دموکرات سوریه و نیروهای حکومتی در حال رقابت برای به کنترل در آوردن دیرالزور، آخرین سنگر داعش، بودند. نیروهای دموکرات سوریه اخیرا یک میدان نفتی بزرگ را در آنجا تحت کنترل خود در آورده است. رژیم اسد با حمایت نیروی هوایی روسیه، در پایتخت استان مبارزه می کند. یک خط تلفن مستقیم، مراکز فرماندهی نیروهای ایالات متحده و روسیه را در سوریه به یکدیگر متصل می کند تا از درگیری های ناخواسته جلوگیری به عمل آید. با این وجود، به گفته ائتلاف، هواپیماهای روسی، مواضع نیروهای دموکرات سوریه را هدف قرار داده و بسیاری از مبارزان مجروح شده اند.

حتی با اینکه حزب اتحاد دموکراتیک، ائتلاف تحت رهبری ایالات متحده را پذیرفته و به شورشیان ضد دولتی پیوسته است، تلاش کرده تا با اسد به توافق برسد. نفت خام به دست آمده از میدان های نفتی وسیع سوریه که غالبا در کنترل حزب اتحادیه دموکراتیک است، در تانکرهای حامل نفت، به دمشق صادر شده و راهی زمینی، آن را به حلب تحت کنترل رژیم اسد متصل می کند. به بخش کرد نشین حلب، خودمختاری نصف و نیمه اعطا شده و سربازان دولتی هنوز ساختمان های اداری را که دولت، پس از عقب نشینی سربازان از کردستان سوریه به دست آورده است، محافظت می کنند.

در خارج از کردستان سوریه، موقعیت نظامی بشار اسد به همان اقتدار سابق است. وی کانون های مستقل کرد را به عنوان "ساختارهای موقتی" توصیف کرده و قصد دارد کل کشور را بار دیگر تحت کنترل خود درآورد. رابرت فورد، سفیر سابق آمریکا در سوریه، اخیرا نوشته است: "اسد احتمالا موفق خواهد شد. بنابراین، ایالات متحده نباید امیدی به حمایت از مناطق مستقل کردنشین داشته باشد." از دیدگاه او: "زمانی که دولت سوریه و نیروهای کرد به صورت ناگزیر با یکدیگر رقابت می کنند، ایالات متحده نباید برای حمایت از متحد قدیمی اش گامی بردارد."

در روز 19 اکتبر، مراسمی در در میدان نعیم، در مرکز رقه برگزار شد و نیروهای دموکرات سوریه اعلام کردند رقه "آزاد شد" اما این نام گذاری به نظر ایراد دارد. مبارزات هوایی نیروهای ائتلاف، رقه را تبدیل به بیابانی غیر قابل سکونت کرده است. بیش از سیصد هزار غیرنظامی آواره شده اند. به نقل از عمر علوش، مقامات وزارت امور خارجه ایالات متحده از بخش خدمات مالی آمریکا، درخواست کمک برای بازسازی زیرساخت ها، نیروگاه ها، مدارس و سیستم های آب و فاضلاب کرده اند اما آنها کمک خود را دریغ می کنند.

با این وجود، همه در میدان نعیم، جشن گرفته بودند. در زمان داعش، این میدان مکان سربریدن و اعدام بود. اما در حال حاضر روی یک پرچم بزرگ، تصویر اوجالان در حال لبخند دیده می شد و پرچم های گروه ی پ گ (یگان های مدافع خلق) به چشم می خورد.

صدها تن از جنگجویان زن کرد، از واحدهای مختلف در اطراف شهر، در میدان جمع شده بودند. نسرین عبدالله، فرمانده یکی از شاخه های وای پی جی که تماما زن هستند، سخنرانی خود را با یاد 30 مبارز زن که در جریان این حمله کشته شده است، انجام داد.

تعهد انقلاب کرد را با تمام آرمان ها و داشته ها و نداشته هایش، به حقوق زنان نمی توان از خاطر برد. برای بسیاری از زنان وای پی جی، این انقلاب، بیش از همه تلاشی بی سابقه در خاورمیانه برای حضور زنان بود. یک روز در ماه سپتامبر در رقه، با زنی بیست و دو ساله جنگنجو، خسته از جنگ به نام شیلان رو به رو شدم. وی گفت: "مردانی که ما علیه آنها می جنگیم، با زنان رفتاری زننده دارند. آنها را به بردگی می گیرند و به آنها تجاوز می کنند. به عنوان یک زن، من وظیفه دارم با این مردان بجنگم."

او گفت که پیوستن وای پی جی و جنگ علیه داعش، برتری جستن از محدودیت های جامعه کرد بود که به زنان اهمیت نمی داد و به حرفشان گوش نمی کرد. او می گوید : "این جا، مردان برای نظرات ما اهمیت قائل می شوند. ما در اینجا به خط مقدم جنگ می رویم و می جنگیم. در اینجا جایگاه خود را به دست آورده ایم."

از او پرسیدم که روزی که جنگ سوریه به پایان برسد او دوباره غیر نظامی خواهد شد؟ این یک سوال فرضی بود اما شیلان بلافاصله پاسخ داد که خیر، هرگز به دوران قبل باز نخواهد گشت.

منبع : نیویورکر / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33