حامیان جنگ طلبی ترامپ اندک هستند

دیوید سانگر

دیپلماسی ایرانی: ترامپ رئیس جمهور آمریکا، در حال حاضر به طور کامل درگیر دو مسئله هسته ای است، یکی توافق هسته ای ایران که آن را "خجالت آور" می خواند، و دیگری برنامه هسته ای کره شمالی که برای اولین بار طی دهه ها، پنتاگون را وادار به فکر کردن درباره از سرگیری جنگ با کره کرده است. با اینکه ماهیت این دو با یکدیگر متفاوت است، اما کاملا به یکدیگر وابسته هستند.

وندی شرمن، مذاکره کننده اصلی این توافق نامه، اظهار داشت: "اگر رییس جمهور در صورت پایبند بودن ایران به توافقنامه، از آن عقب نشینی کند، باعث خواهد شد راه های دیپلماتیک برای مذاکره با کره شمالی بسته شود چرا که در آن صورت اعتبار آمریکا از دست خواهد رفت."

اما موافقان ترامپ دیدگاه دیگری در این خصوص دارند. از نظر آنها، درسی که کره شمالی از برجام می گیرد این است که احساس می کند می تواند آمریکا را به هر سو که خواست هدایت کند. آنها مدعی هستند که معامله ایران راه حلی دائمی برای مسئله هسته ای ایران نیست، بلکه تنها یک دفع الوقت موقتی است. بر اساس این توافقنامه، پس از 15 سال حتی اگر الزامات بازرسی همچنان ادامه یابد، بسیاری از محدودیت های تولید مواد هسته ای برداشته خواهد شد.

تیلرسون، وزیر امور خارجه آمریکا، روز چهارشنبه در جلسه ای میان تمامی طرفین امضای قرارداد ایران، از جمله همتایش، محمد جواد ظریف، فرصت خواهد داشت این استدلال ها را مطرح کند. آقای ظریف در گذشته با جان کری، وزیر امورخارجه اسبق دولت، که مذاکره کننده این قرارداد بود، مکاتبات بسیاری از طریق ایمیل داشت.

آقای ظریف طی مصاحبه ای در همین تابستان اعلام کرد که او و آقای تیلرسون، هرگز با یکدیگر سخن نگفته اند. وی همچنین در توئیتی، نظر خود را نسبت به سخنرانی ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل متحد بیان داشت. وی نوشت: "سخنرانی سخیف و نفرت آلود ترامپ متعلق به قرون وسطی است، نه قرن 21 و سازمان ملل متحد، و درخور پاسخ نیست."

چین و روسیه گفته اند که علاقه ای به مذاکره دوباره ندارند. بریتانیا و فرانسه گفته اند که مایل هستند برای اضافه کردن متمم هایی به این توافقنامه، با ایران مذاکره کنند، اما ایران این درخواست را رد کرده است. کاخ سفید نیز هرگر اعلام نکرده است که در صورت رضایت ایران به مذاکره دوباره، چه امتیازی به ایران خواهد داد.

واضح است اگر آقای تیلرسون موفق شود توافقی مشابهی با کره شمالی امضا کند، دستاورد بزرگی برای وی محسوب خواهد شد. اما چنین قراردادی برخلاف قرارداد ایران تنها می تواند کره شمالی را به سطح کنونی تسلیحات در اختیار داشته محدود کند که ترامپ و مک مستر، مشاور امنیت ملی آمریکا آن را غیرقابل قبول خوانده و رد کرده اند. برخی متخصصان احتمال می دهند، شاید کره توانایی های بیشتری نسبت به آنچه می دانیم، داشته باشد.

طی چند ماه آینده، آقای ترامپ باید تصمیم بگیرد که آیا واقعا پیشنهاد چندین باره او مبنی بر جنگ با کره برای خلع سلاح این کشور، ارزش خطر کردن دارد یا خیر.

بنابراین، در حالی که آقای تیلرسون اروپایی ها را تحت فشار قرار می دهد تا محدودیت هایی علیه ایران وضع کنند، ترامپ و استیون مانچین، وزیر خزانه داری آمریکا، با فشار آوردن بر چین، در تلاش برای قطع منابع نفت و گاز پیونگ یانگ و تحریم بارخی بانک های چینی هستند.

اما تعداد افرادی که معتقدند وارد آوردن فشار، سیستم موثری است، اندک است. بنابراین گزینه دومی نیز در نظر گرفته شده است که به نقل از دنیل راسل، معاون اول سابق وزیر امور خارجه در امور آسیا، اقدامی شدید، کوچک و هشدار دهنده خواهد بود که تصور کیم جونگ اون را نسبت به تمایل ایالات متحده نسبت به اعمال فشار، تغییر خواهد داد.

دقیقا مشخص نیست این اقدام هشداردهنده چه خواهد بود. در داخل پنتاگون، مقامات نظامی می گویند که آنها گزینه های مختلفی در نظر دارند، که بنابه گفته جیم ماتیس، وزیر دفاع آمریکا، مادامی که موشک ها بدون برخورد به هرگونه هدف، به داخل دریا پرتاب شوند، آمریکا از اعمال آنها خودداری خواهد کرد.

آقای ماتیس، که قبلا گفته بود جنگ با کره شمالی "ابعاد فاجعه باری به همراه خواهد داشت"، اکنون اذعان می کند که گزینه های نظامی به عنوان مانعی برای حملات تلافی جویانه سئول خواهد شد. وی در این خصوص جزئیات بیشتری ارائه نکرده است. پایتخت کره جنوبی تنها در 56 کیلومتری منطقه ای که دو کشور را از یکدیگر جدا می کند قرار گرفته است.

منبع : نیویورک تایمز / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33

انتشار اولیه: سه شنبه 4 مهر 1396 / انتشار مجدد: چهارشنبه 19 مهر 1396