ایران برنده و عربستان بازنده جنگ‌های خاورمیانه است

دیپلماسی ایرانی: پروفسور موردخای کیدار، مستشرق اسرائیلی اظهار نظر می کند که انتظار می رود به زودی دکتر بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه پیروزی خود را اعلام کند، هم زمان سازمان ها و گروه های وابسته به ایران در لبنان و یمن و عراق نیز به موفقیت های مهمی برسند. به این ترتیب عربستان بزرگترین بازنده این جنگ ها خواهد بود و انتظار می رود نهایتا تا پنج سال آینده ورشکست شود.

وی تاکید می کند، بعد از جنگ حلب، تنها شهر رقه، پایتخت داعش باقی می ماند، اما سقوط حلب و امکان سقوط موصل باعث سقوط رقه نیز خواهد شد.

به اعتقاد او، مهمترین عامل این است که ارتش اسد توانست زمام امور را به دست گیرد و به سربازان خسته اش انگیزه بدهد و روحیه مبارزه را در آنها احیا کند. در مقابل، شورشیان له شدند در حالی که در سال های اخیر خودشان به جان خودشان افتادند، آنها از اول هم یکپارچه نبودند، و الآن هم هزینه همین فروپاشی را می دهند. اگر این مسیر در سوریه ادامه یابد، انتظار می رود تا چند ماه دیگر اسد چه علیه شورشیان چه علیه ارتش آزاد چه علیه داعش اعلام پیروزی کند.

وی که این اظهار نظرها را در مقاله ای در روزنامه "یسرائیل هایوم" نوشته است در ادامه به عراق اشاره می کند و می نویسد: «ارتش عراق فشارها را به داعش در موصل افزایش می دهد تا کاملا خفه شود، در ابتدا اصرار به رسیدن به هدف دارد، از حمایت خارجی از طریق حملات هوایی پیمان بین المللی مبارزه با داعش برخوردار است، و در روی زمین نیز نیروهای کُرد پیشمرگ به آن کمک می کنند. البته حمایت اصلی از ایران می آید، نیروهای شبه نظامی شیعی عراقی که تهران از آنها حمایت کرده و آموزششان داده، دستورات تهران را پیش می برند. هر چه عملیات آزادسازی موصل رو به جلو پیش می رود، مطالبات برای ادغام گروه های مسلح شیعی در ارتش عراق نیز افزایش می یابد.»

کیدار در ادامه به لبنان اشاره می کند و می نویسد: «در لبنان اخیرا همه تسلیم طایفه شیعی، به ویژه حزب الله و رهبری بلا منازع آن، به ویژه سید حسن نصرالله شده اند، آنها با انتخاب میشل عون به عنوان رئیس جمهور موافقت کردند.»

وی درباره یمن نیز می نویسد: «تماس ها میان دولت و گروه های مخالف الحوثی افزایش یافته، دولت مجبور است به بسیاری از خواسته های حوثی ها پاسخ مثبت دهد، به این ترتیب آنها به امتیازهای سیاسی مهمی خواهند رسید و دستاوردهای میدانی بزرگی به دست خواهند آورد.»

کیدار در حالی که مثل اکثر اسرائیلی ها از عبارات طایفه ای فتنه برانگیز استفاده می کند، در ادامه تصریح می کند، در تمامی این جبهه ها، سوریه و عراق و لبنان و یمن می بینیم که طرف های برنده همگی مورد حمایت مالی و تسلیحاتی و آموزشی ایران هستند، همه آنها شیعه هستند در حالی که از آن سو طرف های شکست خورده همگی با عربستان در ارتباطند. در سال های اخیر خاورمیانه شاهد درگیری های سختی بوده است: ایران که شیعیان را نمایندگی می کند در برابر عربستان که نماینده اهل تسنن است.

وی سپس به پیروزی های منطقه ای ایران اشاره می کند و می نویسد: «عناصر مختلفی کفه ترازو را به سود ایران و علیه عربستان سنگین کرده، اول از همه نقش فعال و مهمی است که روسیه به خاطر اسد، متحد ایران ایفا کرده است. در مقابل می بینیم که مواضع طرف درگیر از هم پاشیده است، بدون این که هیچ گونه پایبندی ای به مسلح کردن مخالفان سوری از سوی متحدشان یعنی عربستان وجود داشته باشد. همچنین عنصر دیگری که به ایران در این نبرد کمک کرد، توافق هسته ای است. عنصر سوم موثر در این پیروزی، رفتارهای کشورهای اروپایی است که در دو سال گذشته ثابت کردند که تنها چیزی که برایشان مهم است حجم پول هایی است که می خواهند در ایران بعد از رفع تحریم ها سرمایه گذاری کنند. عنصر چهارم، وضعیت اقتصادی عربستان است. قیمت نفت آن قدر پایین آمده که بیشترین ضرر را متوجه خود عربستان کرده به گونه ای که حمایت های مالی عربستان به دوستانش روز به روز کاهش یافته تا آن جا که انتظار می رود عربستان ظرف پنج سال آینده کاملا ورشکست شود. عنصر پنجم، فروپاشی پیمان عربستان و ترکیه است، بعد از آن که پوتین توانست اردوغان را راضی کند که در برابرش زانو بزند و حمایت هایش به گروه های مسلح مخالف سوری را متوقف کند. همچنین مصر وقتی که درک کرد که اسب برنده در خاورمیانه، پیمان تشکیل شده و فعالی است که شامل سوریه، روسیه، ایران و عراق می شود در حالی که اسب عربستان در این رقابت بازنده است، به عربستان پشت کرد.»

وی سپس می نویسد: «در وضعیت فعلی روشن است که ایران بزرگ ترین برنده در جنگ های اخیر است در حالی که عربستان بزرگ ترین بازنده محسوب می شود. سوالی که در این جا مطرح می شود، این است که در این وضعیت، به ویژه اسرائیل چه می تواند انجام دهد؟»

موردخای کیدار در پایان می نویسد: «شاید بخواهیم همه چیز را به عهده دولت ترامپ بسپاریم برای این که امریکا می تواند وضعیتی به وجود آورد که در آن روسیه احساس کند که مصالحش در معرض تهدید است و پوتین آزادی عمل نداشته باشد. اما ترامپ پوتین را همکار قابل احترامی می داند، و روشن است که به هیچ وجه موضعی اتخاذ نخواهد کرد که مخالف مواضع او باشد. علاوه بر این خیلی بعید به نظر می رسد که ترامپ از نیروی نظامی یا اقتصادی علیه روسیه استفاده کند. این را هم باید یادآور شویم که واشنگتن امروزه در برابر ایرانی ها که متحدان پوتین هستند، نخواهد ایستاد و به طور علنی علیه بلندپروازی های تهران که خواستار تسلط بر خاورمیانه است، وارد عمل نخواهد شد، دولت عبری باید از همه امکانات سیاسی و دیپلماسی خود استفاده کند تا با وضعیتی که ایران به وجود آورده است، بسازد، ایران بعد از تسلط کامل بر منطقه، اسرائیل را با تمامی امورش تنها رها خواهد کرد. ساختن با این وضعیت آسان نیست اما ممکن هست.»

منبع: رای الیوم / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11