آمریکا به دنبال مدل لبنان در سوریه
آمریکا متوجه است که موضوع ریاست جمهوری سوریه نهایی شده است و مجالی برای بحث و بررسی آن وجود ندارد و نمی توان در مورد سرنوشت آن ورود کرد زیرا این موضوع برگه ای نیست که در میز مذاکرات با هریک از متحدان سوریه چه مسکو و چه تهران مطرح شود.
به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه لبنانی البناء، واشنگتن متحدان خود را رها کرده است تا زمانی که وقتش برسد، بالاخره واقعیت ها را متوجه شوند و به موازات آن دیدگاه روسیه در خصوص ریاست جمهوری سوریه را پذیرفته و در حال نزدیک شدن به مسکو و تهران است.
آمریکایی ها امروز به اظهارات متحدان خود هیچ توجهی نمی کنند به این معنی که اظهارات آنان را می شنوند و می دانند که آنان همچنان حرفهای دیروز را به زبان آورده و از حجم و نوع تغییرات جاری بی خبر هستند.
آمریکا اکنون در حال زین کردن اسبهایی است که با ماهیت توازن قدرت تناسب داشته باشد و این اقدام بر اساس ارزیابی واقعیتی است که برگرفته از سند ده سال پیش «بایکر هامیلتون» است هرچند آمریکا در آن زمان توجهی به آن نکرد تا اینکه در نهایت آزمون سنجش میزان قدرت هسته های نرم در تصمیم گیری های سیاسی و ترسیم جغرافیای منطقه ای پایان یافت آن هم پس از آنکه جنگ عراق و افغانستان و حمله اسرائیل به لبنان همگی در تحقق اهداف خود ناکام ماندند.
نکته قابل ملاحظه اینکه هسته های نرم، پروژه های درهم آمیختن برگه های سیاسی، ایجاد ائتلاف ها و تغییرات ابتکاری به اضافه جنگهای داخلی و انقلاب ها و فتنه انگیزی ها فرصت ده ساله را که در سند هامیلتون ذکر شده بود، به باد داد و پایان این فرصت همزمان با پایان مهلت عقب نشینی نیروهای آمریکایی از افغانستان بعد از تمدید دوساله آن بود و حاصل آن نیز ناکامی طرحهای عثمانی یا اخوانی شدن و نیز شکست متوسل شدن به القاعده بنابر توصیه عربستان برای سرنگونی دشمنان بود.
*** ایران و روسیه شریک معادلات منطقه ای و بین المللی
نمونه لیبی و سوریه شاهد این ناکامی ها هستند به اضافه اینکه داعش با قدرت به دروازه های اروپا رسیده است و در مقابل قدرت روسیه و ایران بسیار بیشتر از قبل است تا جایی که این دو به دو شریک در معادله های بین المللی و منطقه ای تبدیل شده اند و آمریکا نیز گامهای بزرگی را در ملحق شدن با این دو و سازگاری با مواضع جدید آنان برداشته است.
واشنگتن قدم به قدم در حال حرکت بوده و در حال خروج از سیاست مهار دوگانه با تروریسم است و به این سمت پیش می رود که مبارزه با تروریسم را در اولویت آینده خود قرار دهد و به دنبال این است که به منظور تضمین پیروزی در انتخابات، اکنون این موضوع را در اولویت قرار دهد و متحدان ناتوان و توطئه گر را رها کند و با دشمنانی که در حال تبدیل شدن به شریکان آن هستند، مشارکت داشته باشد.
آمریکا در عین حال متحدان خود را قطعه قطعه می کند تا راحت تر بتواند آنان را بلعیده و فرو برد.
*** حذف بند ریاست جمهوری سوریه از مذاکرات بین المللی
در همین راستا بود که مسیر نشست وین در ارتباط با سوریه تعیین شده و سعودی ها و ترک ها ناکامی محاسبات خود را پذیرفته و قطعنامه بین المللی بر این اساس صادر شد که بررسی ریاست جمهوری سوریه به عنوان بند بین المللی و منطقه ای در تعامل بحران سوریه لغو و این موضوع یک مسئله داخلی تلقی شود.
به این ترتیب مشخص شد که بررسی موضوع ریاست جمهوری سوریه در گفت وگوهای بین المللی بی فایده است و همزمان با لغو این بند، فشارهای مربوط به لزوم جنگ علیه تروریسم و نیاز به اینکه دولت سوریه به عنوان یک شریک اصلی در این خصوص تلقی شود، قوت گرفت از همین رو این موضوع به صاحب حقیقی آن یا همان ملت سوریه واگذار شد تا از طریق صندوق های رأی در زمانی که امکان پذیر باشد، در مورد آن تصمیم گیری شود.
در این میان برخی مسائل قابل ملاحظه به ترتیب زیر عبارتند از:
ــ واشنگتن طرح مسائل را با متحدانی که قدرت درک سریع ندارند به زمان مناسب واگذار کرده است و در این خصوص بر اساس این معادله با آنان تعامل دارد که «آنان را رها کن که سرشان به دیوار خورده و بازگردند» اما در بازگشت با مسیر دیگری روبه رو می شوند و متوجه مسائل ضروری شده و برای تسلیم شدن در برابر واقعیت تلخ و چشیدن طعم آن تحت فشار قرار می گیرند.
آمریکا متوجه است که موضوع ریاست جمهوری سوریه نهایی شده است و مجالی برای بحث و بررسی آن وجود ندارد و نمی توان در مورد سرنوشت آن ورود کرد زیرا این موضوع برگه ای نیست که در میز مذاکرات با هریک از متحدان سوریه چه مسکو و چه تهران مطرح شود.
بر اساس درک این موضوع بود که جان کری وزیر خارجه آمریکا راهی مسکو شد تا در آنجا اعلام کند که بفرمایید در مورد راهی توافق کنیم که بر اساس آن سعودی ها و هم قطارانش را در مورد ملحق شدن به حل و فصل متقاعد سازیم البته پس از اینکه به مرحله درک رسیدند و به گونه ای که پاداشی برای آن در نظر گرفته شود از جمله اینکه خروج حزب الله از سوریه به عنوان شرط و حل وفصل بحران سوریه مطرح شود.
اما در ارتباط با رئیس جمهوری کشور یک پارچه سوریه نیز که از صلاحیت های قانونی کافی برخوردار باشد نیز آمریکا نامهایی در ذهن دارد که در زمان مناسب مطرح خواهد کرد و چه بسا منتظر است پس از اینکه سوریه جایگاه عربی و بین المللی خود را بازیافت این نامها را به عنوان شخصیتی مطرح کند که بتواند آرامش و آشتی ها در سوریه را تضمین کرده و بازسازی کشور را به اجرا در آورد.
*** مانور آمریکا روی الگوی لبنانی برای سوریه
ــ وقتی آمریکا از قانون اساسی جدید صحبت می کند، منظور آن تقسیم اختیارات بین رئیس جمهوری و نخست وزیر است و در نظر دارد بر گزینه تقسیم طایفه ای مانور دهد آن هم پس از آنکه در تقویت تغییرات در سوریه بر اساس طایفه ای ناکام ماند.
در این خصوص باید در نظر داشت که جان کری اولین نفری بود که در سال 2012 در دوحه در این مورد صحبت کرد و در واقع در منطق آمریکا نمونه لبنانی یا همان تشکیل دولت بر اساس اصول طایفه ای وجود دارد و چنانچه شکست بخورد برای تقسیم اختیارات به شیوه فرانسوی مانعی نمی بیند همان طور که به نظر می رسد طرح روسیه برای گفت وگو مبتنی بر این است که سیاست های خارجی و دفاعی در اختیار رئیس جمهور باشد و اختیارات داخلی نیز بین او و نخست وزیر تقسیم شود.
روسیه بر دو معادله تأکید دارد و به آن پایبند است؛ اول اینکه سوریه یک کشور لائیک یک پارچه است حتی اگر فدرالی در آن به اجرا در آید و دوم اینکه قانون اساسی پس از اصلاح مبتنی بر تقسیم اختیارات بین دولتی است که با اکثریت منتخب پارلمانی و رئیس جمهور منتخب تشکیل شده باشد.
ــ سوریه در برابر روند سیاسی مهم و دقیقی قرار دارد که باید به شیوه ای که ضامن پیروزی باشد سیاست های خود را ترسیم کند و بر اساس آن بتواند ائتلاف های موجود را نیز حفظ کند و در عین حال بتوانند معادلات سیاست داخلی خود را در درازمدت را نیز حفظ کند و این موضوعی است که چه بسا با دیدگاه روسیه مطابقت نداشته باشد اما تا زمانی که بر این نکته تأکید می شود که این سوری ها هستند که از طریق همه پرسی آینده کشور را تعیین خواهند کرد، این اختلاف در چارچوب اختلاف مثبت دو طرف جا دارد.
اما موضوع مهمی که اکنون سوری ها و متحدانش به آن توجه دارند اطلاع از نامهایی است که در مورد ریاست جمهوری مطرح خواهد شد.
ــ منابع که از ارزیابی آمریکا از مسائل لبنان و سوریه باخبر هستند اعلام کردند که آمریکا با شکل ریاست جمهوری در لبنان و سوریه به گونه ای که در اختیار مقاومت بوده و اختیارات بیشتری در سطح سیاست های خارجی و دفاعی داشته باشد، مخالفتی ندارد و در مقابل باید در مورد نخست وزیر که دغدغه مهم آمریکا است، نیز توافق شود و اشکالی ندارد که این موضوع با حفظ برخی ویژگی ها به نوعی در مورد عراق و یمن نیز لحاظ شود.
نظر شما :