کشورهای عرب منطقه خود را باور ندارند

ایران فقط یک کشور نیست

۲۹ اسفند ۱۳۹۳ | ۱۸:۳۰ کد : ۱۹۴۵۵۰۲ اخبار اصلی آمریکا خاورمیانه

تمدن ایران نشان‌دهنده زبان، فرهنگ و ارزش های غنی و از سوی دیگر، دولت انقلابی نشان‌دهنده اتحاد در این کشور است. ایران انقلابی از مجموع این دو شاخصه تشکیل شده که هیچکدام از آنها را نمی‌توان در کشورهای عرب منطقه یافت.

نویسنده: روبرت کاپلان

دیپلماسی ایرانی: در تمامی فراز و نشیب های تعامل با ایران به یک واقعیت قابل توجه رسیدگی کافی نشده است: اقدامات دولت ایران در مسائل خارجی پویاتر و موثرتر از دیگر کشورهای مسلمان منطقه خاورمیانه است. ایران هزاران سانتریفیوژ ساخته است؛ نیروهای حزب الله را در لبنان و نیروهای شیعه داوطلب مردمی را در عراق آموزش داده و تجهیز کرده است و از نیروهای شیعه در یمن حمایت می کند و موفق شده است رئیس جمهور درگیر جنگ در سوریه را تاکنون سر پا نگه دارد. در مقایسه با ایران، ترکیه و جهان عرب کشورهایی هستند که در خواب به سر می برند. کشورهای مسلمان منطقه به دنبال واکنشی مناسب هستند، اما حتی اگر اقدامی انجام دهند به اندازه ایران تاثیرگذار نخواهند بود. چرا اینگونه است؟ راز اقدامات دولت ایران برای تاثیرگذاری بیشتر چیست؟

ایران فقط یک کشور نیست!

ایران از تمدنی غنی بهره مند است. رقبای اهل تسنن ایران در منطقه به یک کشور مستقل تبدیل شده اند و عمدتا در تاریخ بخشی از یک کشور دیگر و یا مستعمره بوده اند. در حقیقت، الگوی تشکیل کشور در خاورمیانه شکست خورده است و مزیت ایران بر دیگر همسایگان خود این است که مقامات این کشور در سطوحی بالاتر و پایین تر از موقعیت قدیمی این کشور عمل می کنند.

کشور نوین ایران وارث تمدن سرزمین پارس است (در گذشته ایران را پرشیا یا پارس نیز می نامیدند). سرزمینی که از زمان مادها و پارت ها، هخامنشیان، ساسانیان گرفته تا قاجار و پهلوی، محدوده فرمانروایی و نفوذ آن از دریای مدیترانه تا آسیای میانه می رسید. سرزمین پارس اولین قدرت بزرگ جهان محسوب می شد و حتی می توان گفت اقدامات کنونی ایران در دیدگاه های ژئوپولتیک پیشینیان در این سرزمین ریشه دارد. کشورهای عرب بسیاری در منطقه وجود دارند، اما تنها یک کشور پارسی وجود دارد؛ کشوری که در گذشته با منابع مالی گسترده، فرهنگ غنی و سازمان های سیاسی بر همسایگان عرب کنونی تسلط داشته است. برای از بین بردن نفوذ ایران در کشورهای همسایه همچون عراق، به رژیمی متخاصم همچون رژیم صدام حسین نیاز است و در غیر اینصورت کشورهای اطراف به شرایط عادی خود باز می گردند: به شدت تحت نفوذ ایران خواهند بود.

در عین حال دولت ایران از مزایای یک دولت انقلابی برخوردار است و ایدئولوژی مخصوص به خود را بر مبنای شفافیت تفکرات انقلابی ارائه کرد. اما ارتش عراق و دیگر نیروهای پیرو سنت های گذشته در منطقه خاورمیانه نمی توانستند به صورتی تاثیرگذار عمل کنند و دلیل اصلی این است که برخی اعراب به استثنای چند مورد، به طور حقیقی کشورهای خود را باور نداشتند و از این رو هیچگاه قدرت ارتش کشورهای خود را باور نکردند. برای نمونه می توان به شکست اعراب در مقابل اسرائیل در جنگ سال های 1956، 1967 و 1973 اشاره کرد.

ناتوانی در درک این جنبه پویا در ریشه اقدامات ایران دلیل اصلی این مسئله محسوب می شود که چرا برنامه های گسترده و پرهزینه آمریکا برای آموزش ارتش عراق عملا بی فایده بودند. ممکن است ارتش ایران نیز با مشکلات مخصوص به خود مواجه باشد، اما سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و نیروهای دریایی به راحتی نیروی زمینی را تقویت می کنند. سپاه پاسداران که پس از انقلاب اسلامی ایران تشکیل شد، بر مبنای ایدئولوژی مقاومت فعالیت می کند.

تمدن ایران نشان دهنده زبان، فرهنگ و ارزش های غنی و از سوی دیگر، دولت انقلابی نشان دهنده اتحاد در این کشور است. ایران انقلابی از مجموع این دو شاخصه تشکیل شده که هیچکدام از آنها را نمی توان در کشورهای عرب منطقه یافت.

موفق ترین کشورهای عرب منطقه کشورهایی تحت سلطه پادشاهی هایی هستند که سلطنت در آنها به دیگر اعضای خانواده منتقل می شود که از نمونه آنها می توان به عربستان سعودی، اردن و مغرب اشاره کرد؛ اما دولت های حاکم در این کشورها نیز در ایجاد صلح اجتماعی و امنیت چندان موفق نبوده اند. هیچ ایدئولوژی انقلابی و نوینی در این کشورها وجود ندارد که بتواند جلب نظر کند؛ عربستان سعودی همان ایدئولوژی های وهابی را دارد، اما ریاض توانایی کنترل طرفداران ایدئولوژی مذهبی خود را ورای مرزها ندارد و این تفاوت اصلی این کشور با ایران است.

برای نمونه، ایران الگویی برای آموزش نیروهای خارجی در لبنان، سوریه و عراق در نظر گرفت که با برنامه های بیشتر کشورهای عرب به طور عمده تفاوت داشت. در حقیقت، تنها نیروهای ویژه ارتش آمریکا چنین قابلیتی در آموزش نیروهای خارجی در سرتاسر جهان دارند. این گروه از نیروهای آمریکایی موسوم به «کلاه سبزها» گروه عملیاتی ویژه هستند و توانایی های آنها در دیگر بخش های ارتش به ندرت قابل مشاهده است. اما ایرانی ها به شیوه ای موثر و گسترده به آموزش نیروهای خارجی می پردازند؛ ایجاد قدرت نظامی در سرتاسر خاورمیانه توانایی و قابلیت اصلی آنهاست همانطوری که قابلیت ارائه ایدئولوژی های انقلابی در مرکز تمدن جهانی توانایی ویژه آنها محسوب می شود. مشکل اصلی در حقیقت قدرت فرهنگ موروثی ایرانی ها نیست، بلکه مشکل ضعف قابل توجه اعراب منطقه است.

منبع: ریل کلیر ورد / ترجمه و اقتباس: طلا تسلیمی

کلید واژه ها: کشورهای عرب خاورمیانه ایران

نظر شما :

زریر عباسی ۱۶ خرداد ۱۳۹۸ | ۱۷:۴۴

بسمه تعالی پیشنهاد تاسیس کنفدراسیون ایران بزرگ زریر عباسی اندیشه تاسیس کنفدراسیون ایران نخستین مرتبه توسط ظاهر شاه پادشاه افغانستان طرح شد که متاسفانه از جانب ایران استقبالی نشد . برای مرتبه دوم این اندیشه توسط ژنرال ایوب خان رئیس‌جمهور پاکستان تحت عنوان کنفدراسیون ایران- افغانستان- پاکستان مطرح شد. که متاسفانه باز هم از سوی ایران استقبالی نشد . در اینجا بهتر است توضیحی راجع به کنفدراسیون بدهیم بنا به نوشته ویکی پدیا : " کشورگان یا کنفدراسیون اتحادیه‌ای مرکب از چند ایالت خودمختار یا کشور است که با حفظ حاکمیت خود برای نیل به اهداف مشترک، امور سیاست خارجی و دفاعی را در یکی از ایالت‌ها یا کشورها متمرکز می‌کنند . کنفدراسیون بر خلاف فدراسیون دارای یک قدرت مرکزی نیست که بر شهروندان همه دولت های متحد فرمانروا باشد، دولت های عضو، در سیاست داخلی و خارجی خود آزادند. ایالات متحد آمریکا پیش از آن که به صورت فدراسیون درآید از ۱۷۷۸ تا ۱۷۸۷ کنفدراسیون بود، آلمان از ۱۸۱۵ تا ۱۸۶۶ و هلند از ۱۵۸۰ تا ۱۷۹۵ به صورت کنفدراسیون بودند. کشورهای عضو کنفدراسیون در روابط بین‌المللی به صورت کشورهای جداگانه و با سیاست خود حرکت می‌کنند اما جنگ را میان خود ناروا می‌دانند و آن را جایز نمی‌شمارند ". به هر حال در شرایط فعلی که تمام دشمنان داخلی و خارجی تمدن ایرانی همداستان شدند که ایرانی و آریایی را تحقیر کنند و شخصیت ملل آریایی را به بهانه های مختلف خرد و غرور وی را جریحه دار کنند . تاسیس کنفدراسیون ایران با حضور هفت کشور هم فرهنگ و هم دین و هم تاریخ و همسایه یعنی : ایران و پاکستان و افغانستان و تاجیکستان و جمهوری آذربایجان و عراق و بحرین . می تواند پاسخ محکمی به آنان باشد . ( البته همانطور که آوردیم کشورها در کنفدراسیون قانون اساسی خاص خود را دارند و آزادند که سیاست های داخلی و خارجی ویژه خودشان را داشته باشند فقط در اجرای سیاست های بسیار کلی خارجی و دفاعی همنوا هستند ، بنابراین هیچ کدام از کشورهای حاضر در کنفدراسیون در خصوص آزادی عمل طبق اقلیم و فرهنگ و مذهب خاص خود نباید بیم و هراس داشته باشند ) . به هر روی اگر کنفدراسیون ایران بزرگ با حضور این هفت کشور تاسیس شود . علاوه بر اینکه برای همه کشورهای حاضر منفعت مادی و اقتصادی خواهد داشت ( مخصوصا کشورهای کم برخوردارتر می توانند از نفت و گاز سرشار ایران نیز استفاده کنند و یا کشورهای محصور در خشکی آسان تر به آب های آزاد دست یابند ) بر قدرت و منزلت و عظمت آنان خواهد افزود و موجب خواهد شد که دشمنان این کشورها به ویژه دشمنان گذشته ایران ، که آن را تکه تکه و پاره پاره و تحقیر کردند و نیز دشمنان فعلی ایران ، اعم از داخلی و خارجی ، که در سر رویای این دارند که این کشور ریشه دار آریایی را حتی از همینی که هست کوچکتر و حقیرتر کنند جواب دندان شکن خواهند گرفت ( از جمله آنها هوادران نظر برنارد لوییس یهودی انگلیسی است که خواب تجزیه کشورهای خاورمیانه و تشکیل خاورمیانه جدید را می بینند ) اگر کنفدراسیون ایران بزرگ با حضور هفت کشور : ایران ، پاکستان ، افغانستان ، تاجیکستان ، جمهوری آذربایجان ، عراق و بحرین ایجاد شود ، همه جهان خواهد دانست که خاورمیانه جدید چگونه خواهد بود . ان شا الله .