اتحادیه اروپا تا سال ۲۰۲۵ افول می‌کند
اندیشکده استراتفور ماه فوریه تازه ترین گزارش پیش بینی خود از وضعیت جهان در یک دهه آینده را منتشر کرد و در آن نسبت به افول شدید و حتی فروپاشی اتحادیه اروپا تا سال ۲۰۲۵، هشدار داد.
به گزارش خبرگزاری فارس، اندیشکده استراتفور ماه گذشته میلادی، تازه ترین گزارش خود از وضعیت جهان در یک دهه آینده را منتشر کرد.
استراتفور از سال 1996 هر پنج سال (1996، 2000، 2005، 2010 و در حال حاضر 2015) پیش بینی های خود را در مورد تحولات جهانی منتشر کرده است. فروپاشی یا در بهترین حالت تضعیف شدید اتحادیه اروپا به واسطه رشد ملی گرایی و استقلال طلبی و همچنین تضعیف آلمان به عنوان اقتصاد اول قاره سبز، از جمله مهمترین پیش بینی های صورت گرفته در گزارش جدید استراتفور است.
تشدید رقابت منطقه ای میان ایران و ترکیه، تزلزل و یا از بین رفتن مرزهای به وجود آمده پس از جنگ جهانی در خاورمیانه و همچنین تضعیف روسیه و تمرکززدایی از مسکو، دیگر مواردی هستند که استراتفور می گوید تا سال 2025 رخ می دهد.
در ابتدای این گزارش آمده است: «به طور کلی، ما به تلاش هایی که صورت می دهیم، افتخار می کنیم. ما ناتوانی اروپا در مقابله با بحران های اقتصادی، تنزل چین و مسیر جنگ امریکا علیه جهادگرایان پیش بینی کردیم. همچنین اشتباه هایی نیز داشتیم. حوادث یازدهم سپتامبر و مهم تر از آن گستره واکنش امریکا را نتوانستیم پیش بینی کنیم. اما سال 2005 چالش های پیش روی امریکا و ضرورت پرهیز این کشور از مداخله های نظامی در جهان اسلام را پیش بینی کردیم. ما ضعف چین را بسیار زودهنگام پیش بینی کردیم، اما هنگامی که سایرین ظهور اقتصادی بزرگ تر از اقتصاد امریکا را می دیدند، ما آن ضعف را پیش بینی کردیم. فراتر از همه، ما به طور مداوم قدرت پایدار امریکا را پیش بینی می کنیم. این پیش بینی به دلیل میهن پرستی یا تعصب ما نیست، بلکه از الگوی ما که امریکا را قدرتی مسلط می داند، نشات می گیرد. ما همه چیز را پیش بینی نمی کنیم، بلکه بر روندها و جهت گیری های مهم در جهان تمرکز می کنیم.»
در ادامه پیش بینی استراتفور از وضعیت اتحادیه اروپا در یک دهه آینده، آمده است:
رشد ملی گرایی و استقلال طلبی؛ پایان دهنده اتحادیه اروپایی
اتحادیه اروپا همچنان در حل و فصل مساله بنیادین خود یعنی منطقه تجارت آزاد (و نه حوزه یورو) ناتوان خواهد بود. آلمان که مرکز ثقل اتحادیه اروپاست، بیش از 50 درصد تولید ناخالص داخلی خود را صادر می کند و نیمی از آن به سایر کشورهای اتحادیه اروپا صادر می شود. آلمان توانمندی سازنده ای ایجاد کرده که به طور گسترده ای فراتر از توانایی مصرف این کشور است؛ حتی اگر اقتصاد داخلی آلمان رونق داشته باشد. آلمان به منظور حفظ رشد اقتصادی، اشتغال کامل و ثبات اجتماعی به این صادرات وابسته است. ساختارهای اتحادیه اروپا از جمله قیمت گذاری یورو و بسیاری از قوانین اروپایی به منظور تسهیل این وابستگی صادراتی طراحی می شوند.
این شرایط اروپا را حداقل در دو بخش دچار اختلاف کرده است. اروپای مدیترانه ای و کشورهایی مانند آلمان و اتریش الگوهای رفتاری و نیازهای کاملا متفاوتی دارند. هیچ سیاست واحدی نمی تواند برای تمام اروپا تجویز و اجرایی شود. از آغاز این موضوع در واقع مساله اصلی بوده است، اما در حال حاضر به حادترین نقطه خود رسیده است. آنچه به سود یک بخش از اروپاست، برعکس برای سایر بخش های اروپا مضر است.
تاکنون ملی گرایی به طور چشمگیری افزایش یافته است. بحران اوکراین و تمرکز کشورهای اروپای شرقی بر تهدید روسیه بر وخامت اوضاع افزوده است. نگرانی اروپای شرقی از روسیه شرایط نوظهور پدید می آورد. خیزش احزاب راست گرا و چپ گرای مخالف اتحادیه اروپا، مشروعیت زدایی از احزاب اصلی و افزایش احزاب جدایی طلب درون کشورهای اروپایی، چندپارگی و ملی گرایی همگی مواردی هستند که ما برای سال 2015 پیش بینی می کنیم و پیش از آن نیز به طور شفاف هویدا بوده است.
این روندها ادامه خواهد یافت. اتحادیه اروپا ممکن است در تعبیری شرایط خود را حفظ کند، اما روابط اقتصادی، سیاسی و نظامی اروپا در درجه اول تحت تاثیر روابط دوجانبه یا چندجانبه محدود است به لحاظ گستردگی اندک خواهد بود و الزام آور نیست. برخی کشورها ممکن است عضویت خود را در اتحادیه اروپا (که به اصلاحات گسترده تن داده) حفظ خواهند کرد، اما این موضوع تعیین کننده اروپا نخواهد بود.
آنچه در دهه آینده شرایط اروپا را تعیین خواهد کرد، ظهور مجدد دولت- ملت به عنوان ابزار مهم سیاسی قاره خواهد بود. در واقع، شمار دولت - ملت ها احتمالا به موازات افزایش قدرت جنبش های مختلف طرفدار جدایی طلبی یا در نتیجه تجزیه کشورها افزایش خواهد یافت. این مساله به ویژه طی چند سال آینده به موازات تشدید فشارهای سیاسی و اقتصادی و افزوده شدن آنها بر بحران اروپا چشمگیر خواهد بود.
افول آلمان و ظهور لهستان
آلمان در میان این دولت - ملت ها به لحاظ سیاسی و اقتصادی متنفذترین و مهم ترین کشور خواهد بود. با وجود این، آلمان نیز به شدت آسیب پذیر است. آلمان چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است، اما این کشور به دلیل وابستگی و بهره گیری از صادرات به چنین جایگاهی دست یافته است. قدرت های صادراتی آسیب پذیری هایی نیز دارند: آنها به تمایل مشتریان خود و توانایی خرید آنها وابسته هستند. به عبارت دیگر، اقتصاد آلمان گروگان رفاه اقتصادی و محیط رقابتی است که در آن فعالیت می کند.
از این لحاظ، نیروهای مختلفی علیه آلمان وجود دارند: نخست، ملی گرایی فزاینده اروپا به بازارهای سرمایه و کار مبتنی بر حمایت از تولیدات داخلی منتهی خواهد شد. کشورهای ضعیف تر احتمالا روش های مختلف کنترل سرمایه را اتخاذ می کنند و در عین حال کشورهای قوی تر تردد خارجی ها (از جمله شهروندان سایر کشورهای اتحادیه اروپا) به داخل خود را محدود خواهند کرد. ما پیش بینی می کنیم سیاست های کنونی حمایت از تولید داخلی در اتحادیه اروپا به ویژه در بخش کشاورزی در سال های آتی با موانع تجاری اقتصادهای ضعیف تر جنوب اروپا تکمیل خواهد شد؛ این اقتصادهای ضعیف تر به بازسازی اقتصاد خود پس از رکود کنونی نیاز خواهند داشت. در سطح جهانی، می توانیم انتظار داشته باشیم صادرات اروپا با رقابت فزاینده و تقاضای بسیار متغیر در محیطی نامشخص رو به رو خواهد شد. بنابراین، پیش بینی ما این است که آلمان با تنزل اقتصادی مداوم رو به رو خواهد شد که به بحران اجتماعی و سیاسی داخلی در این کشور مواجه خواهد شد و نتیجه آن کاهش نفوذ آلمان در اروپا طی 10 سال آینده خواهد بود.
در مرکز رشد اقتصادی و نفوذ سیاسی فزاینده لهستان خواهد بود. لهستان یکی از کشورهای اروپایی است که رشد اقتصادی جدی داشته است. به علاوه، اگرچه جمعیت این کشور احتمالا رو به کاهش گذارد، اما روند آن بسیار کمتر از سایر کشورهای اروپایی است. به موازت آنکه آلمان با تغیرات نامطلوب در اقتصاد و جمعیت رو به رو خواهد شد، لهستان روابط تجاری خود را تنوع خواهد بخشید تا به عنوان قدرتی مسلط در جلگه راهبردی شمال اروپا ظهور کند. به علاوه، انتظار می رود لهستان رهبری ائتلاف ضدروسی را بر عهده بگیرد که به طور چشمگیری رومانی را طی نیمه نخست این دهه در بر خواهد گرفت. در نیمه دوم این دهه، این اتحاد نقش مهمی در شکل دهی مجدد مرزهای روسیه و بازستانی سرزمین های از دست رفته از طریق ابزارهای رسمی و غیررسمی ایفا می کند. در نهایت، به موازات آنکه مسکو تضعیف می شود، این اتحاد به نفوذ و تسلط بیشتری نه تنها در بلاروس و اوکراین، بلکه در شرق اروپا دست می یابد. این شرایط سبب ارتقا موقعیت اقتصادی و سیاسی لهستان و متحدانش خواهد شد.
لهستان از رابطه راهبردی با امریکا بهره می برد. هنگامی که قدرتی جهانی و پیشرو وارد رابطه با شریکی راهبردی می شود، به نفع قدرت جهانی است که شریک خود را به لحاظ اقتصادی تا حد ممکن قدرتمند کند؛ با این هدف که جامعه کشور شریک خود را باثبات کند و در عین حال آن را قادر کند بر توانمندی ها و قدرت نظامی خود بیفزاید. لهستان به همراه امریکا و رومانی در آن جایگاه خواهد بود. امریکا منافع خود در منطقه را به طور مشخص بیان کرده است. همچنین فدراسیون روسیه احتمالا نخواهد توانست به شکل کنونی دوام آورد. ناکامی روسیه در کاهش وابستگی خود به درآمدهای انرژی و شکست این کشور در ایجاد اقتصادی خودکفا سبب آسیب پذیری روسیه به نوسان های قیمت خواهد شد. در عین حال، بحران کنونی اوکراین و تنش مجموعه غرب با روسیه بر سر آن طی چند سال آینده مساله اصلی نظام بین الملل خواهد بود، اما تصور نمی کنیم فدراسیون روسیه بتواند به شکل کنونی طی دهه آینده دوام بیاورد. وابستگی شدید روسیه به صادرات انرژی و عدم ثبات قیمت های انرژی سبب می شود این کشور نتواند شرایط را مطابق میل خود کنترل کند. انتظار می رود اقتدار روسیه تا حد چشمگیری تضعیف شود. امنیت زرادخانه هسته ای روسیه نیز به نگرانی جدی طی دهه آتی تبدیل خواهد شد.
به گزارش خبرگزاری فارس، اندیشکده استراتفور ماه گذشته میلادی، تازه ترین گزارش خود از وضعیت جهان در یک دهه آینده را منتشر کرد.
استراتفور از سال 1996 هر پنج سال (1996، 2000، 2005، 2010 و در حال حاضر 2015) پیش بینی های خود را در مورد تحولات جهانی منتشر کرده است. فروپاشی یا در بهترین حالت تضعیف شدید اتحادیه اروپا به واسطه رشد ملی گرایی و استقلال طلبی و همچنین تضعیف آلمان به عنوان اقتصاد اول قاره سبز، از جمله مهمترین پیش بینی های صورت گرفته در گزارش جدید استراتفور است.
تشدید رقابت منطقه ای میان ایران و ترکیه، تزلزل و یا از بین رفتن مرزهای به وجود آمده پس از جنگ جهانی در خاورمیانه و همچنین تضعیف روسیه و تمرکززدایی از مسکو، دیگر مواردی هستند که استراتفور می گوید تا سال 2025 رخ می دهد.
در ابتدای این گزارش آمده است: «به طور کلی، ما به تلاش هایی که صورت می دهیم، افتخار می کنیم. ما ناتوانی اروپا در مقابله با بحران های اقتصادی، تنزل چین و مسیر جنگ امریکا علیه جهادگرایان پیش بینی کردیم. همچنین اشتباه هایی نیز داشتیم. حوادث یازدهم سپتامبر و مهم تر از آن گستره واکنش امریکا را نتوانستیم پیش بینی کنیم. اما سال 2005 چالش های پیش روی امریکا و ضرورت پرهیز این کشور از مداخله های نظامی در جهان اسلام را پیش بینی کردیم. ما ضعف چین را بسیار زودهنگام پیش بینی کردیم، اما هنگامی که سایرین ظهور اقتصادی بزرگ تر از اقتصاد امریکا را می دیدند، ما آن ضعف را پیش بینی کردیم. فراتر از همه، ما به طور مداوم قدرت پایدار امریکا را پیش بینی می کنیم. این پیش بینی به دلیل میهن پرستی یا تعصب ما نیست، بلکه از الگوی ما که امریکا را قدرتی مسلط می داند، نشات می گیرد. ما همه چیز را پیش بینی نمی کنیم، بلکه بر روندها و جهت گیری های مهم در جهان تمرکز می کنیم.»
در ادامه پیش بینی استراتفور از وضعیت اتحادیه اروپا در یک دهه آینده، آمده است:
رشد ملی گرایی و استقلال طلبی؛ پایان دهنده اتحادیه اروپایی
اتحادیه اروپا همچنان در حل و فصل مساله بنیادین خود یعنی منطقه تجارت آزاد (و نه حوزه یورو) ناتوان خواهد بود. آلمان که مرکز ثقل اتحادیه اروپاست، بیش از 50 درصد تولید ناخالص داخلی خود را صادر می کند و نیمی از آن به سایر کشورهای اتحادیه اروپا صادر می شود. آلمان توانمندی سازنده ای ایجاد کرده که به طور گسترده ای فراتر از توانایی مصرف این کشور است؛ حتی اگر اقتصاد داخلی آلمان رونق داشته باشد. آلمان به منظور حفظ رشد اقتصادی، اشتغال کامل و ثبات اجتماعی به این صادرات وابسته است. ساختارهای اتحادیه اروپا از جمله قیمت گذاری یورو و بسیاری از قوانین اروپایی به منظور تسهیل این وابستگی صادراتی طراحی می شوند.
این شرایط اروپا را حداقل در دو بخش دچار اختلاف کرده است. اروپای مدیترانه ای و کشورهایی مانند آلمان و اتریش الگوهای رفتاری و نیازهای کاملا متفاوتی دارند. هیچ سیاست واحدی نمی تواند برای تمام اروپا تجویز و اجرایی شود. از آغاز این موضوع در واقع مساله اصلی بوده است، اما در حال حاضر به حادترین نقطه خود رسیده است. آنچه به سود یک بخش از اروپاست، برعکس برای سایر بخش های اروپا مضر است.
تاکنون ملی گرایی به طور چشمگیری افزایش یافته است. بحران اوکراین و تمرکز کشورهای اروپای شرقی بر تهدید روسیه بر وخامت اوضاع افزوده است. نگرانی اروپای شرقی از روسیه شرایط نوظهور پدید می آورد. خیزش احزاب راست گرا و چپ گرای مخالف اتحادیه اروپا، مشروعیت زدایی از احزاب اصلی و افزایش احزاب جدایی طلب درون کشورهای اروپایی، چندپارگی و ملی گرایی همگی مواردی هستند که ما برای سال 2015 پیش بینی می کنیم و پیش از آن نیز به طور شفاف هویدا بوده است.
این روندها ادامه خواهد یافت. اتحادیه اروپا ممکن است در تعبیری شرایط خود را حفظ کند، اما روابط اقتصادی، سیاسی و نظامی اروپا در درجه اول تحت تاثیر روابط دوجانبه یا چندجانبه محدود است به لحاظ گستردگی اندک خواهد بود و الزام آور نیست. برخی کشورها ممکن است عضویت خود را در اتحادیه اروپا (که به اصلاحات گسترده تن داده) حفظ خواهند کرد، اما این موضوع تعیین کننده اروپا نخواهد بود.
آنچه در دهه آینده شرایط اروپا را تعیین خواهد کرد، ظهور مجدد دولت- ملت به عنوان ابزار مهم سیاسی قاره خواهد بود. در واقع، شمار دولت - ملت ها احتمالا به موازات افزایش قدرت جنبش های مختلف طرفدار جدایی طلبی یا در نتیجه تجزیه کشورها افزایش خواهد یافت. این مساله به ویژه طی چند سال آینده به موازات تشدید فشارهای سیاسی و اقتصادی و افزوده شدن آنها بر بحران اروپا چشمگیر خواهد بود.
افول آلمان و ظهور لهستان
آلمان در میان این دولت - ملت ها به لحاظ سیاسی و اقتصادی متنفذترین و مهم ترین کشور خواهد بود. با وجود این، آلمان نیز به شدت آسیب پذیر است. آلمان چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است، اما این کشور به دلیل وابستگی و بهره گیری از صادرات به چنین جایگاهی دست یافته است. قدرت های صادراتی آسیب پذیری هایی نیز دارند: آنها به تمایل مشتریان خود و توانایی خرید آنها وابسته هستند. به عبارت دیگر، اقتصاد آلمان گروگان رفاه اقتصادی و محیط رقابتی است که در آن فعالیت می کند.
از این لحاظ، نیروهای مختلفی علیه آلمان وجود دارند: نخست، ملی گرایی فزاینده اروپا به بازارهای سرمایه و کار مبتنی بر حمایت از تولیدات داخلی منتهی خواهد شد. کشورهای ضعیف تر احتمالا روش های مختلف کنترل سرمایه را اتخاذ می کنند و در عین حال کشورهای قوی تر تردد خارجی ها (از جمله شهروندان سایر کشورهای اتحادیه اروپا) به داخل خود را محدود خواهند کرد. ما پیش بینی می کنیم سیاست های کنونی حمایت از تولید داخلی در اتحادیه اروپا به ویژه در بخش کشاورزی در سال های آتی با موانع تجاری اقتصادهای ضعیف تر جنوب اروپا تکمیل خواهد شد؛ این اقتصادهای ضعیف تر به بازسازی اقتصاد خود پس از رکود کنونی نیاز خواهند داشت. در سطح جهانی، می توانیم انتظار داشته باشیم صادرات اروپا با رقابت فزاینده و تقاضای بسیار متغیر در محیطی نامشخص رو به رو خواهد شد. بنابراین، پیش بینی ما این است که آلمان با تنزل اقتصادی مداوم رو به رو خواهد شد که به بحران اجتماعی و سیاسی داخلی در این کشور مواجه خواهد شد و نتیجه آن کاهش نفوذ آلمان در اروپا طی 10 سال آینده خواهد بود.
در مرکز رشد اقتصادی و نفوذ سیاسی فزاینده لهستان خواهد بود. لهستان یکی از کشورهای اروپایی است که رشد اقتصادی جدی داشته است. به علاوه، اگرچه جمعیت این کشور احتمالا رو به کاهش گذارد، اما روند آن بسیار کمتر از سایر کشورهای اروپایی است. به موازت آنکه آلمان با تغیرات نامطلوب در اقتصاد و جمعیت رو به رو خواهد شد، لهستان روابط تجاری خود را تنوع خواهد بخشید تا به عنوان قدرتی مسلط در جلگه راهبردی شمال اروپا ظهور کند. به علاوه، انتظار می رود لهستان رهبری ائتلاف ضدروسی را بر عهده بگیرد که به طور چشمگیری رومانی را طی نیمه نخست این دهه در بر خواهد گرفت. در نیمه دوم این دهه، این اتحاد نقش مهمی در شکل دهی مجدد مرزهای روسیه و بازستانی سرزمین های از دست رفته از طریق ابزارهای رسمی و غیررسمی ایفا می کند. در نهایت، به موازات آنکه مسکو تضعیف می شود، این اتحاد به نفوذ و تسلط بیشتری نه تنها در بلاروس و اوکراین، بلکه در شرق اروپا دست می یابد. این شرایط سبب ارتقا موقعیت اقتصادی و سیاسی لهستان و متحدانش خواهد شد.
لهستان از رابطه راهبردی با امریکا بهره می برد. هنگامی که قدرتی جهانی و پیشرو وارد رابطه با شریکی راهبردی می شود، به نفع قدرت جهانی است که شریک خود را به لحاظ اقتصادی تا حد ممکن قدرتمند کند؛ با این هدف که جامعه کشور شریک خود را باثبات کند و در عین حال آن را قادر کند بر توانمندی ها و قدرت نظامی خود بیفزاید. لهستان به همراه امریکا و رومانی در آن جایگاه خواهد بود. امریکا منافع خود در منطقه را به طور مشخص بیان کرده است. همچنین فدراسیون روسیه احتمالا نخواهد توانست به شکل کنونی دوام آورد. ناکامی روسیه در کاهش وابستگی خود به درآمدهای انرژی و شکست این کشور در ایجاد اقتصادی خودکفا سبب آسیب پذیری روسیه به نوسان های قیمت خواهد شد. در عین حال، بحران کنونی اوکراین و تنش مجموعه غرب با روسیه بر سر آن طی چند سال آینده مساله اصلی نظام بین الملل خواهد بود، اما تصور نمی کنیم فدراسیون روسیه بتواند به شکل کنونی طی دهه آینده دوام بیاورد. وابستگی شدید روسیه به صادرات انرژی و عدم ثبات قیمت های انرژی سبب می شود این کشور نتواند شرایط را مطابق میل خود کنترل کند. انتظار می رود اقتدار روسیه تا حد چشمگیری تضعیف شود. امنیت زرادخانه هسته ای روسیه نیز به نگرانی جدی طی دهه آتی تبدیل خواهد شد.
نظر شما :