داعش آزمونی برای وحدت ملی افغانستان

دیپلماسی ایرانی: پس از بیش از سه دهه جنگ در افغانستان با انتقال مسالمت امیز قدرت در انتخابات سال 93 و تشکیل دولت وحدت ملی روزنه امیدی برای برخورداری این کشور از نسبیتی از ثبات و ارامش بوجود امد. جامعه افغانستان بویژه جامعه اقتصادی و تجاری این کشور که بیشترین ضربه و لطمه را از بی ثباتی و نامنی در این کشور دیده بودند با امید به دوران جدید و حمایت از دولت وحدت ملی منتظر اقدامات عملی دولت در تحقق قولها و تعهدات دوران انتخابات بودند.

با روی کار آمدن اشرف غنی احمدزی که ارتباطات خوبی با پاکستان و برخی دیگر از کشورهای عرب منطقه به عنوان حامیان طالبان داشته و سفرهایی که وی پس از انتخاب به ریاست جمهوری به این کشورها داشت و همچنین تلاشهایی که چین با انجام مذاکره و ارتباط گیری با طالبان انجام داده است، خطر طالبان و ناامنی های با منشا طالبان در افغانستان رو به کاهش گذاشت و در نتیجه امید به فردایی بهتر در میان مردم این کشور بوجود آمد. اما با ظهور و پیدایش گروه تکفیری و افراط گرای داعش در عراق و سوریه و ادعاهای این گروه مبنی بر محدود نبودن فعالیت ها و اقدامات تروریستی آنان به عراق و سوریه و طرح تشکیل خلافت و در پی شکستهایی که این گروه در عراق و سوریه متحمل شدند، داعش توجه خود را به کشورهایی چون افغانستان و پاکستان و عموما کشورهایی که در آنها بستر فعالیت آماده است و دولت از اقتدار کافی برخوردار نیست ، نموده و ابتدا از طریق تطمیع جوانان و سرخوردگان اجتماعی در این کشورها به جذب و آموزش این افراد می پردازند.

انتشار اخباری مبنی بر حضور داعش در برخی نقاط افغانستان و عدم معرفی وزا و مسئولین در این کشور و طولانی شدن دوره انتقالی باعث استفاده داعش از خلا موجود برای حضور و تثبیت خود در افغانستان و بوجود آوردن تهدیدهای امنیتی به مراتب شدید تر و مخرب تر از خطر طالبان خواهد شد. اگر با تشکیل دولت وحدت ملی در افغانستان امیدی برای بهبود شرایط اقتصادی و کسب و کار در این کشور ایجاد شده بود اما با حضور داعش در این کشور این امید به یاس مبدل خواهد شد مگر اینکه اولا دولت افغانستان با درک شرایط کنونی هر چه سریعتر تکلیف کابینه و تعیین سایر مقامات کشور و لشکری را مشخص نماید و ثانیا مردم این کشور که در واقع ذینفعان و یا متضرران اصلی شرایط در پیش روی این کشور خواهند بود با همکاری با دولت و نیروهای امنیتی و نظامی کشور در ایجاد شرایط مطلوب برای حرکت در مسیر تامین امنیت و رونق و توسعه اقتصادی گام بردارند.

در این میان نقش علما و روحانیون دینی و مذهبی و بزرگان قومی در افغانستان به منظور روشنگری و آگاهی بخشی به جوانان در مورد افکار و عقاید این گروهها نیز حائز اهمیت است. مردم و دولت افغانستان در برهه های مختلف ثابت کرده اند که توانمندی لازم برای رفع و دفع تهدیدات و خطرات امنیتی کشور را دارند و حاضرند تا پای جان در راه رفاه و آرامش و آسایش کشور جانفشانی نمایند. مسلما وخیم شدن اوضاع امنیتی در افغانستان نه تنها به سود منطقه و جهان نخواهد بود بلکه حتی گروهها، اقوام و طوائف داخل افغانستان نیز از حضور داعش و گروههای تکفیری در این کشور نفعی نخواهند برد.

مقابله با داعش و تهدیدات امنیتی از این دست، تنها با عزم ملی کشورهای منطقه و در تعامل و همکاری با یکدیگر امکان پذیر خواهد بود. همانطور که رشد و توسعه این کشورها نیز در گرو تقویت همکاری ها و همگرایی های اقتصادی و تجاری بین آنها قرار دارد و اتخاذ رویکرد منطقه گرایی اقتصادی و امنیتی و وجود منابع و ظرفیتهای عظیم طبیعی و ترانزیتی و اطلاعاتی که در این کشورها وجود دارد زمینه شکوفایی اقتصادی و برقراری امنیت را برای کشورهای منطقه به همراه خواهد داشت.

دولت وحدت ملی در افغانستان اکنون در مقابله و مواجهه با این تهدید می بایست کارکرد واقعی خود را در عمل به منصه ظهور گذارد و گروهها و احزاب و طوائف نیز با کنار گذاردن اختلافات خود در این شرایط حساس مانع از دست رفتن امید ایجاد شده پس از سالها درگیری و جنگ در این کشور شوند. بطور قطع افغانستان تاب تحمل جنگ دیگری را نخواهد داشت و قطعا در صورت بروز چنین اتفاقی و عدم موفقیت دولت وحدت ملی در مدیریت کشور، آینده بسیار تاریکی در انتظار این سرزمین خواهد بود.  

نویسنده: مسعود افشار – کارشناس امور افغانستان