اوباما در‌توافق با ایران خط‌قرمز ندارد

پایگاه اینترنتی اسرائیل هیوم در تحلیلی نوشت: اوباما برای رسیدن به توافق با ایران، هیچ خط قرمزی ندارد.

به گزارش واحد مرکزی خبر، آبراهام بن زئوی در تحلیلی برای این پایگاه اینترنتی نوشت: به نظر می رسد باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا می خواهد توافقنامه با ایران را میراث سیاست خارجی خود قرار دهد تا بتواند از آن به عنوان شاهد مثالی برای این ادعای خود استفاده کند که او دست کم خاورمیانه بی ثبات و پر از خشونت را حداقل در مقطعی باثبات کرده است.

امروز جمعه، نمایندگان شش قدرت در حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ، با یکدیگر دیدار خواهند کرد. این نشست در حالی برگزار می شود که برخی پیام ها از واشنگتن دریافت می شود که آمریکا مصمم است هر کاری برای دستیابی به چارچوب توافق هسته ای با ایران تا پایان ماه مارس انجام دهد. همه این نشانه ها، حاکی از تمایل دولت اوباما برای ایجاد مصالحه با ایران و اعطای امتیازاتی بیشتر در مقایسه با توافقنامه موقت هسته ای نوامبر 2013 به این کشور است.

در مرکز همه این چیزها یک پیشنهاد جدید وجود دارد که نشان دادن عقب نشینی اساسی از خواسته های اولیه قدرت های جهانی است که خواستار کاهش شدید تعداد سانتریفوییوژهای غنی سازی اورانیوم بودند که ایران اجازه دارد در اختیار داشته باشد. در ابتدا شش کشور خواستار کاهش تعداد سانتریفیوژها از ده هزار به زیر پنج هزار بودند، اما در حال حاضر به نظر می رسد که آمریکایی ها آماده است به آیت الله ها اجازه دهد تا بیشتر سانتریفیوژهای نصب شده خود را داشته باشند. با توجه به این مسئله، تغییراتی نیز در مقدار اورانیومی که آنها می توانند تولید کنند به وجود خواهد آمد.

این فرمولی پر از قلل و فرج ها است، به طوری که ایران می تواند هر زمان که بخواهد این تغییرات را برگرداند و سانتریفیوژها را با تمام ظرفیت به کار اندازد. در پرتو این پیشنهاد البته اگر اجرایی شود، ایران به جای این که از تولید تسلیحات هسته ای دور شود، بیش از همیشه به آن نزدیک می شود.

با توجه به این شرایط در اینجا دو سئوال مطرح می شود، یکی این که چرا اوباما تا این حدتمایل دارد با ایران توافقنامه امضا کند؟ و چرا آمریکا که هنوز یک قدرت هژمون و مسلط است تلاش می کند تا هم پیمانان اروپایی خود را به اعطای امتیازات یک جانبه به ایران وادارد. به نظر می رسد اوباما می خواهد از توافق با ایران به عنوان یک میراث سیاست خارجی دوره ریاست جمهوری خود استفاده کند و آن را گواه بر این ادعای خود بداند که با دستیابی به توافق با ایران توانسته است ثبات و امنیت را برای منطقه خاورمیانه به ارمغان بیاورد.

با توجه به این که اوباما در سیاست خارجی خود دستاوردهای بسیار کمی داشته است و حتی از سرگیری روابط با کوبا نیز در دوره ریاست جمهوری وی میسر نخواهد شد، کاخ سفید امیدوار است یک توافقنامه سازش جویانه با ایران، یکی از اعضای محور شرارت منعقد کند تا جایگاه اوباما در تاریخ را به عنوان یک مبارز شجاع برای رسیدن به صلح و شایسته دریافت جایزه صلح نوبل تضمین کند؛ جایزه ای که او در همان ماه های اولیه آغاز دوران ریاست جمهوری خود در سال 2009 دریافت کرد. ولی حتی اگر انگیزه های شخصی اوباما برای رسیدن به توافقنامه با ایران قابل درک است، اما از نظر استراتژیک و تاکتیکی، پذیرش آن بسیار دشوار است.

به عنوان مثال، این قابل فهم نیست که چرا اوباما در سخنرانی سالانه خود در ماه گذشته، چنین سهمگین به کنگره حمله کرد آن هم برای این که آنها قصد دارند تحریم های جدیدی علیه ایران تصویب کنند که می تواند برای ایران خطوط قرمز افکار عمومی آمریکا را درباره هر توافقنامه ای در آینده ترسیم و تعیین کند. از نظر فنی، چنین مصوبه ای، دست اوباما را برای اعمال فشار بر ایران باز می کند و به ایرانی ها نیر نشان خواهد داد که به دلیل محدودیت های داخلی، اوباما دست او باما برای اعطای امتیازات بیشتر به ایران باز نیست.

براساس همین مفروضه هم هست که ایرانی ها هم تمایل دارند تا زمانی که اوباما بر سر قدرت است با او به توافق برسند.

در پایان این تحلیل آمده است، در حالی که اوباما باید به طور کامل از مصوبه تحریم های جدید علیه ایران حمایت کند تا اهرم فشار بیشتری علیه ایرانی ها داشته باشد، در مقابل به طور علنی تهدید می کند هر مصوبه ای علیه ایران را وتو خواهد کرد.

به هر حال اوباما همانطور که در بحران سوریه و استفاده از تسلیحات شیمیایی در سال 2013 نشان داد، وقتی مسئله ایران مطرح می شود، در اعطای امتیازات به این کشور، هیچ خطوط قرمزی برای خود قائل نیست.