"بوکوحرام" با دختران چه می‌کند؟

 

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از دیلی تلگراف، زمانیکه کودکان در شب ناپدید می شوند، خبرنگاران برای انتقال عظمت فاجعه با مشکل روبرو هستند. آنها معمولا از کلماتی مانند «آدم ربایی» و «آدم دزدی» استفاده می کنند و داستان هایشان مملو از فرضیه های آرامش بخش اما ناگفته در مورد تلاش هایی است که برای یافتن این بی گناهان انجام می شود.

 

اما اگر این کلمات آنقدر نامناسب باشند که موجب حسن تعبیر شوند چه؟ و اگر مقامات واقعا نسبت به سرنوشت این کودکان بی تفاوت باشند چه؟

 

متاسفانه هر دو مورد بالا در نیجریه صدق می کند. پیامدهای انسانی این حملات مرگبار گهگاه توجهات جهانی را به خود جلب می کند: ربودن 200 دختر مدرسه ای از چیبوک طی سال گذشته توانست کمپین دیچیتالی «دختران ما را برگردانید» را به راه اندازد.

 

با این حال واقعیت این است که دختران چیبوک «ربوده» نشده اند. این کلمه تنها سرنوشت واقعی آنها را کمرنگ جلوه می دهد. در واقعیت، آنها به بردگی گرفته شده اند. نیروهای بوکوحرام مردم را به «اسارت» نمی گیرند: روش استاندارد آنها در یورش به روستاها این است که مردان را می کشند و زنان و کودکان را به عنوان غنیمت جنگی می گیرند تا بر سرشان چانه بزنند و به سود خود بفروشند.

 

کلمه «یورش» مهم است چون بوکوحرام به روستاها «حمله» نمی کند یا آنها را به اشغال درنمی آورد: نیروهای بوکوحرام دست به تجارت قدیمی برده می پردازند. شاید نخواهیم باور کنیم که تجارت برده بار دیگر در آفریقا رواج می یابد اما این واقعیت وجود دارد.

 

بوکوحرام کاملا آشکارا دست به این کار می زند. ابوبکر شیکاو، رهبر این جنبش به تازگی وعده داده که دختران مدرسه ای چیبوک را می فروشد. وی در ویدئویی که اخیرا در یوتیوپ منتشر شده گفت: «خداوند به من فرمان داده که آنها را بفروشم: آنها در مالکیت او هستند.»

 

اینترنت مملو از وحشی گری های شیکاو شده، او در مورد اینکه بوکوحرام چطور زنان را به بردگی می گیرد، رجزخوانی می کند. منطق او اینطور عمل می کند: زنان در مالکیت خداوند هستند و شیکاو کمپین خود را برای خداوند به راه انداخته، بنابراین زمانیکه زنان به دست او می افتند، به مالکیت وی در می آیند تا باید همانگونه که شیکاو فکر می کند خداوند راضی است، عمل کنند. دختران چیکوب خداوند را آزرده بودند. یک، به دلیل اینکه مسیحی بودند و دو، به دلیل اینکه به مدرسه می رفتند. بنابراین خداوند خواسته که آنها به بردگی درآیند.

 

این منطق پیچیده برای احیای برده داری از سوی داعش در خاورمیانه هم به کار گرفته می شود که هزاران و زن و کودک را از اقلیت یزیدی به بردگی گرفته اند.

 

شاید نخواهیم بپذیریم که در سال 2015 برخی افراد حاضرند دست به خشونت های نامحدود بزنند و جهان را به سمت بربریت باز گردانند اما این مسئله در حال وقاع است. 

 

در این میان یک سوال مطرح می شود: گودلاک جاناتان، رئیس جمهور نیجریه چه کرده است؟ آیا او هیچ حرفی در مورد برده داری گسترده در کشورش داشته که بزند؟ بسیاری از جنایت های بوکوحرام در حالی صورت می گیرد که هیچ واکنش عمومی از جاناتان را شاهد نیستیم. 

 

در مورد اتفاقی که برای دختران چیکوب در 14 آوریل سال گذشته رخ داد، ویلیام هیگ، وزیر خارجه وقت انگلیس ظرف 24 ساعت واکنش نشان داده و این اقدام وحشیانه را محکوم کرد. جاناتان هم واکنش عمومی داشت اما پس از گذشت 19 روز از وقوع حادثه و 18 روز پس از وزیر خارجه انگلیس.

 

پس بگذارید بی پرده بگوییم: زنان و کودکان در نیجریه به بردگی گرفته می شوند و رهبران این کشور به واقع قلبا اهمیتی نمی دهند.