شکست ایدئولوژی کوبا در آشتی با امریکا

دیپلماسی ایرانی: مثالی وجود دارد که می گوید دوستی ها و دشمنی ها هیچ گاه دائمی نیستند و این مصالح است که هر کدام از آن دو را تکمیل می کند. روابط امریکا و کوبا بیش از 50 سال بود که قطع بود و کوبا نقطه قرمزی برای ایالات متحده محسوب می شد. کشوری کمونیستی که در حیات خلوت امریکا به سر می برد و در قاره ای واقع شده که به استثنای ونزوئلا اقتصاد آزاد بر آن حاکم است. اما این که چرا این اتفاق رخ داد و روابط دو کشور بعد از این همه سال حسنه شد، می توان گفت به این دلیل است که روسیه درگیر جنگ اوکراین شده و کریمه را از خاک این کشور جدا کرده و ضمیمه خاک خود کرده است و اوباما به این ترتیب می خواهد که کوبا را از ایدئولوژی کمونیستی جدا کند تا به این ترتیب تلافی روسیه را در اوکراین در آورده باشد.

تا به امروز کسانی که بحران کوبا را هنوز به یاد دارند، به خاطر می آورند که امریکا کشف کرد که اتحاد جماهیر شوروی در خاک کوبا پایگاه های موشکی مستقر کرده که این بحران که در سال 1962 رخ داد، می رفت تا دنیا را در آستانه یک جنگ هسته ای قرار دهد که در آن دو ابرقدرت دنیا می رفتند تا سامانه های هسته ای خود را در برابر یکدیگر به صف کنند. در آن موقع امریکا به مسکو هشدار داد که اگر موشک هایی که در کوبا مستقر کرده است را برنچیند باید عواقب هر آن چه اتفاق می افتد را بپذیرد. بعد از آن مسکو دستور به آماده باش داد و به پایگاه هایش دستور داد که آماده دفاع نسبت به هر گونه حمله هسته ای شوند و در صورت وقوع حمله آنها نیز دست به حمله متقابل بزنند.

از خوش شانسی دنیا بود که رئیس جمهوری وقت امریکا، جان اف کندی فردی عاقل و حکیم بود و با ذهنیت و عقلانیت جورج بوش پسر عمل نمی کرد، و گرنه دنیا اکنون شکل دیگری داشت. در آن موقع مشاوران رئیس جمهور کندی او را تحریک می کردند که به مسکو زهر چشم نشان دهد و با قدرت حمله کند، اما کندی در برابر وجدان خود و ترس از آثار کوبنده این ویرانی این سیاست "کاوبویی" را رد کرد و با بحران بر اساس بحران های بزرگ بین المللی برخورد کرد که باید در آن به دنبال راه حلی بود بدون آن که مشخص شود چه کسی بازنده آن است. قطعا کندی از تجربه گذشتگان استفاده کرده بود و آثار ویرانگر فرود دو بمب هسته ای امریکا بر ژاپن که باعث پایان یافتن جنگ جهانی دوم در سال 1945 شد را به خاطر داشت. شاید اگر تجربه استفاده از بمب هسته ای در آن زمان نبود و روسای جمهور جهان مخاطرات آن را نمی دانستند امریکا آن قدر به خود مغرور می شد که به خود اجازه می داد از بمب اتم به ویژه در بحران کوبا از آن استفاده کند. در مقابل مسکو موشک های خود را از خاک کوبا برچید و واشنگتن تعرضی به کوبا نکرد و همانند جزیره ای قرمز در آن منطقه سرمایه داری باقی ماند. اما امروز اوضاع تغییر کرده است و این که کوبا در کنار طرف دیگر قرار بگیرد امری طبیعی است البته اگر این گونه تعبیر نکنیم که کوبا درک کرد که این عقیده تنها بودن و در دنیا تنها زندگی کردن، شکست خورده است و باید به آغوش جهان بازگردد!

منبع: الاهرام / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11