در پشت میز مذاکرات هسته‌ای چه می‌گذرد؟

محمدکاظم انبارلویی در سرمقاله رسالت نوشت:

 

بیش از یک سال است از گفتگوهای هسته ای بین ایران و 1+5 می گذرد. بیش از یک سال است دیپلمات های ایران زانو به زانوی 6 قدرت جهانی نشسته اند تا مواضع آنها را در خصوص جلوگیری از پیشرفت های ایران در فناوری های نوین بویژه هسته ای بشنوند.

 

پنج  هسته ای به علاوه آلمان که ضمیمه آنها شده، مشغول چانه زنی با ایران درباره کاهش سرعت پیشرفت های ایران است. اینکه آنها راجع به چه چیزی چانه می زنند، برای مردم جهان و مردم ما فوق العاده مهم است. پیشرفت های سریع ایران در دولت نهم و دهم بویژه در مورد دستاوردهای دانش هسته ای شگفت آور است. اکنون تیم هسته ای با جیب پر در پشت میز هسته ای نشسته اند. اینکه چرا مذاکرات را محرمانه اعلام کرده اند، روشن است چون نوع پیشنهادات و طرح نظرات آنها واقعا وقیحانه و زشت است. منطق آنها یک منطق قرون وسطایی است. آنها می گویند دور و بر علم را خط بکشید بویژه آن علومی که متضمن قدرت شماست. آنها در حقیقت دارند روی دُز قدرت ما چانه زنی می کنند. مذاکرات محرمانه است نه برای دشمنان ایران و اسلام چرا که پس از هر دور مذاکرات، رژیم صهیونیستی اولین جایی است که در جریان ریز مذاکرات قرار می گیرد. مذاکرات برای مردم ما و ملت های جهان محرمانه است تا درجه پستی و وقاحت طرف مذاکره کننده پنهان بماند.

 

اوباما رئیس جمهور آمریکا هراز چندی پشت تریبون می رود و عربده هایی می کشد اما فرکانس این عربده کشی هیچ تناسبی با چند نامه ای که تاکنون به رهبر معظم انقلاب نوشته، ندارد.

 

او اخیرا گفته است تحریم ها ایران را پای مذاکره نشاند. خب این یک حرف دروغ است چون مذاکرات یک پروسه طولانی است که بیش از 10 سال است ادامه دارد. این تحریم های ظالمانه آن سال های نخستین که نبود اما مذاکرات هیچ گاه در هیچ دولتی قطع نشد. اگر قطعی هم وجود داشت از طرف 1+5 بود.

 

مذاکرات هیچ گاه قطع نشد به دلیل اینکه بلاموضوع از طرف ما بود چون ما هیچ گاه درصدد تولید بمب نبودیم و در آینده هم نخواهیم بود. بنابراین ما چیزی را در مذاکرات از دست نمی دادیم. طرف مقابل براساس یک دروغ و تهمت تنور مذاکرات را تاکنون گرم نگه داشته است. اگر ما می خواستیم بمب بسازیم رفتاری نظیر کره شمالی نشان می دادیم. آنها امروز هم بمب دارند و هم تحریم هایی که علیه ملت ایران وضع شده علیه شان وضع نشده است.

 

ما به این دلیل پشت میز مذاکره نشسته ایم تا ثابت کنیم استبداد جهانی بویژه آمریکا چقدر ضعیف و نحیف هستند. خودشان بر زرادخانه های اتمی تکیه کرده اند اما از کشوری که نه بمب هسته ای دارد و نه درصدد ساختن آن است، می ترسند. آنها از بمب هسته ای ما نمی ترسند. از اقتدار علمی ما می ترسند و هرچقدر هم از این ترس بیشتر سخن بگویند، این خود نوعی تبلیغ اقتدار ماست بویژه آنجا که سخن محدود کردن برد موشک های ما و ... را به میان می آورند.

 

ما پای میز مذاکره آمدیم تا ثابت کنیم طرف مقابل قابل اعتماد نیست. ما به عهدوپیمان خود پایبند هستیم اما طرف اصلا نمی فهمد عهدوپیمان چیست؟ تعهدات کدام است؟ آنها با زبان زور حرف می زنند. ما هم در وقت خود از این زبان ضرورتا استفاده می کنیم. به همین دلیل طی 30 سال گذشته همه ترفندها و توطئه های آمریکا را در ایران خنثی کردیم و در منطقه قدم به قدم آنها را به عقب نشینی وادار کردیم. ما غده سرطانی منطقه یعنی رژیم اشغالگر قدس و مولود نامشروع استکبار جهانی را در مرزهای خود محصور کردیم و جلوی دامنه تصرفات ارضی و نفوذ آن در قدرت های منطقه را گرفتیم. به همین دلیل در جنگ 33 روزه ، 8روزه، 22 روزه و 51 روزه به شدت صهیونیست ها را تنبیه کردیم.

 

مذاکرات هسته ای هژمونی ابرقدرتی آمریکایی ها و اقمار آن را زیر سئوال برده است. دنیا می داند آنها براساس یک دروغ بساط مذاکره را پهن کرده اند. آنها از قدرت انقلاب و قدرت ملت ما می ترسند. اگر نمی ترسیدند دلیل نداشت خود را به این ذلت بیندازند که در جهان این طور تلقی شود که مگر در ایران چه قدرتی وجود دارد که نه تنها آمریکا نمی تواند با آن مقابله کند بلکه رفته شرکای خود را هم آورده است. شرکای اروپایی او کفایت نمی کرده است. حتی رفته چین و روسیه را هم ضمیمه آن کرده است.

 

پس در ایران خبرهایی است که این همه سراسیمگی و التهاب و ترس از آن وجود دارد. لزوما این خبر به تولید بمب اتمی مربوط نیست چون خود آنها هم بمب دارند. اگر بمب اتمی این همه نفرت انگیز و خطرناک بود قاعدتا آنها به مقام تنافر و تخاصم می رسیدند و لزوما نباید زیر یک سقف با هم جمع شوند.

 

از مذاکرات مسقط و سپس وین تا پایان مهلت مقرر چیزی بیرون نمی آید. اگر توافقی صورت گیرد فتح الفتوحی صورت نگرفته است نه برای ما و نه برای آنها و اگر هم توافقی صورت نگیرد باز هم اتفاق جدیدی رخ نداده است چون هر دو طرف برمی گردند بر موضع گذشته خود، بویژه آنکه در ایران محاسبات جدیدی در بازگشت به نقطه اول نیز حتما به وجود خواهد آمد و خواب راحت را از آنان خواهد ربود.

 

آیت الله جوادی آملی یک توصیه حکیمانه به تیم مذاکره کننده کرده بودند و فرموده بودند: «وقتی با آنها دست می دهید حتما انگشتان خود را بشمارید.» این نهایت هوشمندی ما را نشان می دهد که حواس مان باشد چیزی را از دست ندهیم. دستاوردهای علمی در ایران بویژه دستاوردهای هسته ای محصول کار بزرگ دانشمندان مومن و مسلمان ماست. آنها علاوه بر زحماتی که در این باره کشیدند خون مقدس خود را برای اعتلای ایران و اقتدار علمی ایران تقدیم کردند. آنها باید بدانند چه چیزی را می دهند ]داده اند[ چه چیزی را می خواهند بگیرند. متاسفانه کل مذاکرات یک سال گذشته بیشتر اختصاص به این داشت که ما چه چیزی را باید بدهیم. وقت کافی برای اینکه چه چیزی را باید بگیریم در گفتگوها صرف نکردیم. این یک اشتباه راهبردی در مذاکرات بود. اکنون که بحث لغو تحریم هاست آمریکایی ها بازی درآوردند و فهرستی از موضوعات را روی میز مذاکرات گذاشته اند که اگر 10 سال هم درباره آن سخن بگوییم چیزی از آن درنمی آید. فکر می کنم این بخش از مذاکرات باید بدون هیچ قهقهه و خنده ای برگزار شود و اخم ما کمترین چیزی است که باید به طرف مقابل تفهیم کرد.

 

لغو همه تحریم ها از سوی هر کس و در همه سطوح از خطوط قرمز ماست. اصلا مذاکره پذیر نیست. اگر آنها بخواهند از لایه بندی تحریم ها یا زمان بندی آن حرفی بزنند، باید دانست مذاکرات یک سال گذشته یک فریب بیش نبوده است. پاسخ این فریب را هم باید سریع و بدون دفع وقت داد.

 

حوزه این پاسخ هم محدود به امور هسته ای ایران نباید باشد. ایران باید از همه ظرفیت خود در منطقه و جهان در هر حوزه ای استفاده کند. باید به آنها تفهیم کرد روزهای پس از عدم توافق، روزهای سیاهی برای آنها خواهد بود. این را نه در حرف بلکه باید در عمل تجربه کنند. اولین اعلام آن قطعا واکنش ملت ایران به این فریب و نیرنگ خواهد بود. جنایتی به نام تداوم تحریم ها باید پاسخ عملی از سوی دولت و ملت ایران در پی داشته باشد.