اخضر ابراهیمی: آمریکا میانجی صادقی نیست

اخضر ابراهیمی، فرستاده سابق سازمان ملل و اتحادیه عرب در امور سوریه با برشمردن شماری از اشتباهات مرگبار آمریکا در خاورمیانه از زمان حملات 11 سپتامبر گفت که این اشتباهات موجب شد تا باراک اوباما به این مرحله برسد و هیچ نشانه ای مبنی بر اینکه سیاستگذاران آمریکایی از گذشته درس عبرت گرفته باشند، وجود ندارد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اخضر ابراهیمی در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه گفت: حمایت بدون پیش شرط آمریکا از اسرائیل بسیار فرساینده است؛ این حمایت ها به رغم اینکه اسرائیل همچنان به اشغال اراضی و حمله به فلسطینیان ادامه می دهد و جدیدترین آن حمله به غزه در تابستان بود، ادامه دارد.

ابراهیمی که دیپلمات برجسته سابق الجزایری است، گفت: این بسیار شرم آور است که واکنش کنگره و باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا به قتل عام اخیر و مرگ با این اظهارات فرسوده همراه شد که "اسرائیل حق دفاع از خود را دارد". عدم حساسیت به آمار تلفات به شدت نامتوازن – کشته شدن بیش از 2000 فلسطینی در غزه در مقابل 68 اسرائیلی که طبق آمار سازمان ملل تقریبا تمامی آنها نظامی بودند— به نظر می رسد که به این معنا باشد که مردم غزه انسان نیستند.

فرستاده سابق سازمان ملل و اتحادیه عرب در امور سوریه افزود: من معمولا دوست ندارم درباره کشورها صحبت کنم اما اوباما تنها رئیس جمهوری آمریکا نیست. او به نوعی رئیس جمهوری کل جهان است. من هنوز سخنرانی وی را در سال 2010 در قاهره به یاد دارم. این سخنرانی الهام گرفته و الهام بخش بود. بنابراین با نگاه دوباره به آن سخنرانی، ما قطعا ناامید خواهیم شد.

ابراهیمی 80 ساله تاکید کرد: بنابراین دوست داشته باشید یا نه، مساله فلسطین هنوز برای همه ی ما در این منطقه مهم است. این بخش بسیار، بسیار بزرگ از داستان است. هر چیزی در مورد مسئله فلسطین توسط اسرائیل تصمیم گرفته می شود. این اشتباه است که برویم پیش آمریکایی ها و بگوییم لطفا بیایید و مشکل ما را حل کنید. آنها نمی توانند. نباید این اجازه را به آنها داد. ما به آمریکایی ها احتیاج داریم و آنها نقش مهمی را ایفا می کنند اما آنها نمی توانند یک میانجی صادق باشند و هرگز تلاش های صادقانه ای برای پیدا کردن راه حل از سوی آمریکایی ها مشاهده نشده است.

این سیاستمدار کهنه کار تاکید کرد: حمله به عراق و دروغ هایی که در پی آن مطرح شد، تماما اشتباه بود که احتمالا یکی از اشتباهات بزرگ تاریخ اخیر آمریکا محسوب می شود و همان راه را به سمت خشونتی باز کرد که هم اکنون در حال تکه تکه کردن عراق است.

وی افزود: ساده لوحی و در نتیجه آن تصویر ناقصی که از کشورهای عربی منطقه به عنوان بخشی از یک جهان واحد عرب شکل گرفت، موجب محاسبات غلط پس از 2011 شد که در آن زمان اعتراضات در شمال آفریقا شروع شده بود. به نظر می رسد که کل مفهوم بهار عربی اختراع غربی ها باشد. این امر آمریکایی ها را به صورت ناخودآگاه به سمت رستاخیر نظریه دومینو هدایت کرد. پس از سقوط دولت ها در شمال آفریقا از جمله تونس، مصر و خصوصا لیبی، مقام های آمریکایی انتظار داشتند که پس از آن بشار اسد سقوط کند. در لیبی در سال 2011، کشورهای متعددی همواره استدلال می کردند که دولت های اروپایی و آمریکا شورای امنیت سازمان ملل متحد را فریب دادند تا اجازه تغییر رژیم نظامی در پوشش اقدام انسان دوستانه را صادر کند و همین امر بی اعتمادی به قدرت های غربی را افزایش داد. وقتی که این وضعیت در سوریه پدید آمدند، آنها فکر کردند: آه، او نیز به دنبال مسیر مبارک می رود و همه شروع به فریاد زدن کردند که بشار خواهد رفت! در حقیقت، فکر می کنم که مناسب نباشد که مسائل را شخصی کنیم. سوریه کشوری بزرگ و پیچیده ای است. آنها قطعا نیاز به تغییر دارند و شاید اگر نظام اسد راه را به سمت یک نظام کاملا جدید هموار کند، فکر کنم که احتمالا برای اکثریت مردم سوریه قابل قبول باشد. اما قرار دادن تمام تاکید بر روی یک فرد کار درستی نیست. به هر حال آنچه که ما در حال حاضر با آن روبرو هستیم این است که داعش بد است و بدی آن بیش از بشار است. اما موضوع این است که چگونه می خواهید از شر داعش خلاص شوید، اما اسد را تقویت نکنید؟

ابراهیمی که بین سال های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۳ وزیر امور خارجه الجزایر بود، گفت: باید اعتراف کنم که من با هیچ یک از مقام های دولت آمریکا یا انگلیس و یا سایر مردم دیدار نکردم که آنها به من بگویند، بسیار خوب ما می خواهیم از شر اسد خلاص شویم اما درباره داعش که سازمانی افراطی است، چگونه است؟ این مساله در آن زمان اصلا مورد توجه قرار نگرفت و برخی می گفتند زمانی که این نظام برود، راه برای رسیدگی به آن هموار می شود. تصور می شد که نظام اسد ظرف چند هفته سقوط می کند. آن زمان می گفتند زمانی که اسد از سر راه برداشت شود، بعد از آن ما باید ببینیم که با این مردم چه کار کنیم. اگر اشتباه نکنم در سال 2012 یا 2013 بود و آن زمان من نشنیدم که کسی بگوید این مساله مهم یا خطرناک است.

ابراهیمی افزود: زمانی که ما درباره جهان عرب صحبت می کنیم، در واقع مساله جهان عرب است که در منطقه وجود دارد. پس جهان عرب وجود دارد و کشورهای عربی نیز وجود دارند و این کشورهای عربی به اندازه کافی وجود داشته اند که نهادهای مختلف و خاصی داشته باشند. در آن دوره بیگانگان هنوز هم می گفتند بهار عربی در حالی که کشورهای سراسر شمال آفریقا شرایط کاملا متفاوتی را تجربه می کردند. در میان کشورهای مراکش، تونس و الجزایر، تونس اولین کشوری بود که در سال 2010 با تغییر نظام منطقه را شگفت زده کرد و پس از آن مصر در سال 2011. در این سه کشور احزاب اسلامی سیاست های خودشان را داشتند و ممکن بود تمام آنها با اخوان المسلمین مرتبط بوده باشند. احزاب اسلامی در تونس و مراکش تاکنون به اجرای وعده هایشان مبنی بر احترام به اصل دموکراسی چند حزبی وفادارند و پس از آن ما اخوان المسلمین مصر را داشتیم که قول داد که برای تصدی کرسی پارلمان تلاش نکند و نامزدی برای انتخابات ریاست جمهوری نداشته باشد اما آنها به این وعده ها عمل نکردند. آنها در هر حوزه انتخاباتی نامزدی را معرفی کردند و پس از آن در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کردند و مشخص بود که پیروز می شوند. محمد مرسی به ریاست جمهوری رسید و در سال 2013 توسط ارتش سرنگون شد و عبدالفتاح سیسی، به قدرت رسید. اما مصر در آینده چه خواهد شد؟