در انتظار گشایش درهای ایران

در بعدازظهر ماه مه در تهران، یک مرد روس در کت و شلوار مشکی به همراه مترجم فارسی زبان خود در لابی شلوغ هتل بین المللی اسپیناس نشسته و با شرکای بالقوه ایرانی خود قهوه می نوشد و در مورد قیمت فیبر سویا گفتگو می کند. به محض آنکه آنها صندلی های خود را ترک می کنند، گروه دیگری از تاجران کت و شلواری جای آنها را می گیرند و به زبان فارسی و ایتالیایی در مورد موتورهای صنعتی تبادل نظر می کنند.

 

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از واشنگتن پست، اسپیناس به عنوان یکی از معدود هتل های مجلل تهران در سال 2009، همزمان با افزایش فشار تحریم ها بر اقتصاد ایران افتتاح شد. در پی محدودیت های اعمال شده به دلیل برنامه هسته ای ایران، این هتل آراسته به ستون های گرانیتی صورتی و مجسمه های دوره هخامنشی خالی شد.

 

امروز اما به دلیل کورسوی امیدی که در مورد برداشته شدن تحریم ها ایجاد شده، یافتن اتاق خالی در اسپیناس چندان آسان نیست.

 

ساروش زایوالا، وکیل مقیم لندن و متخصص مقررات تحریم ها که به طور مرتب به تهران سفر می کند در اینبار گفت: «تمام هتل های پنج ستاره پر از نمایندگان شرکت های غربی، ژاپنی و چینی است که به دنبال تجارت با ایران هستند.»

 

طی ماه فوریه یگ گروه متشکل از بیش از 100 شرکت فرانسوی -از جمله گروه مهندسی شرکت آلستوم- به عنوان بزرگترین گروه تجارت خارجی که ایران تاکنون میزبانش بوده، به تهران سفر کرد. گروه هایی از کانادا، اروپا و آمریکا نیز به ایران سفر کرده اند. شرکت هایی که پیشتر در ایران فعال بودند، نظیر شرکت نفتی توتال فرانسه و شرکت آرسلور میتال، بزرگترین تولیدکننده فولاد جهان علاقمندی خود به بازگشت به ایران را ابراز داشته اند.

 

چالرز رابرتسون، اقتصاددان ارشد رونسانس کپیتال، شرکت سرمایه گذاری مستقر در لندن معتقد است ایران- یکی از بزرگترین بازارهای بسته شده جهان- احتمالا پس از چند سال در آستانه گشایش درهای خود به روی تاجران قرار دارد. وی می گوید: «این آخرین فرصتی است که می تواند تقریبا یک شبه و به طور ناگهانی در دسترس قرار گیرد.»

 

رابرتسون که در ماه فوریه به تهران سفر کرده بود، ایران را با ترکیه در سال 2004 مقایسه می کند، زمانیکه آن بازار نوظهور آماده آنچه به یک دهه رشد اقتصادی مستحکم تبدیل شد، بود.

 

آنچه انتظار سرمایه گذاران را در مورد انجام تجارت در این کشور افزایش داده، پیشرفت دیپلماتیک غیرمنتظره ای است که می تواند منجر به برداشتن تحریمها شود. توافقی که در ماه نوامبر به امضای ایران و گروه 1+5 رسید، بخشی از تحریم ها را در ازای تعهد ایران به محدود کردن برنامه غنی سازی، به طور موقت لغو کرد.

 

با این حال طی ماه جولای که جنگ میان نیروهای اسرائیل و حماس در غزه جریان داشت، بینامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل در مورد یک توافق بد با ایران به آمریکا هشدار داد.

 

دیگر اتفاقات در منطقه باعث نزدیکتر شدن ایران و آمریکا شده است. با شدت گرفتن جنگ داخلی سوریه و سرایت آن به عراق، آمریکا و ایران هر دو به کمک نیروهای عراق شتافتند تا با تهدید ناشی از پیشروی گروه های تندرو مقابله کنند. اگر آتشی که به راه افتاده تولید نفت عراق را مختل کند، ذخایر ایران که از نظر حجمی در رتبه چهارم جهان است، در بازارهای جهانی اهمیت بسیاری خواهد یافت.

 

ایران دارای 76 میلیون نفر جمعیت است، تقریبا مشابه جمعیت ترکیه. بر اساس انجمن فولاد جهان، مصرف سالانه فولاد ایران از بریتانیا یا فرانسه نیز بیشتر است. و بورس اوراق بهادار تهران دارای بازار سرمایه ای با حجم 135 میلیارد دلار است که ارزشش سه برابر بازار سهام اصلی ویتنام با جمعیتی بالغ بر 89 میلیون نفر است.

 

متیو اسپیواک، شماور گروه فرانتیر استراتژی می گوید: «شرکت های خارجی، به خصوص شرکت های فروشنده مواد دارویی و دستگاه های پزشکی که با محدودیت های کمتری روبرو هستند- حماقت می کنند اگر طرح های احتمالی برای ورود به بازار ایران نداشته باشد. بی برنامه بودن و عدم تفکر در مورد آن، شما را از دیگر شرکت ها عقب می اندازد.»

 

از جمله شرکت هایی که علاقه به حضور در بازار ایران را علنا اعلام کرده، شرکت هواپیماسازی بمباردیر کانادا است. مدیر اجرایی این شرکت گفت: «حال نقش ما این است که بفهمیم تحریم ها چه موقع برداشته می شود و ما چطور می توانیم از بازاری که فکر می کنیم برای محصولات مان مهم است، بهره ببریم.»

 

دولت ایران اعلام کرده طی 10 سال آینده، که به دنبال خرید هواپیماهایی با ظرفیت 400 مسافر است. شرکت بمباردیر می تواند برای تامین بخشی از این نیاز، با دیگر شرکت ها رقابت کند. ضمن اینکه ایران برنامه خود برای صرف 10 میلیارد دلار جهت ارتقا کیفیت سیتسم حمل و نقل عمومی پایتخت طی پنج سال آینده که شامل خرید دو هزار و 300 قطار مترو می شود را اعلام کرده است.

 

شرکت های اروپایی که طی چهار سال گذشته به دلیل تشدید تحریم ها مجبور به ترک ایران شدند، برای بازگشت به ایران آشکارا دست به اقدامات فریبکارانه می زنند تا شرکت های آمریکایی را پشت سر بگذارند.