راه دولت آینده از ائتلاف شیعیان می گذرد

دیپلماسی ایرانی: برداشت اول، برادران ما در ائتلاف دولت قانون 95 کرسی به دست آوردند، و زودتر از همه بر اساس آن پیام روشن خود را به همه مراجع رسمی و تمامی جریان های سیاسی بر اساس سیاست ها و نکات اصلی برنامه شان فرستادند.

لازم به یادآوری است، چند روز پیش، عناصر یا فهرست هایی در خارج از نیروهای پیمان ملی یا عرصه سیاسی آن، به جمع ائتلاف دولت قانون پیوستند که سبب شد تعداد کرسی های آن به 125 تا 135 کرسی برسد.

برداشت دوم، ائتلاف ملی که ائتلاف های شهروند و الاحرار دو طرف اصلی آن هستند، بدون اشاره به دیگر فهرست های فعال در آن، 65 کرسی در اختیار دارند. ائتلاف پیمان کردستانی که هیئت یکپارچه خود را به وجود آورده است نیز 64 کرسی در اختیار دارد. بعد از آنها فهرست های جمع شده در ائتلاف العراقیه هستند که 60 کرسی به دست آورده اند. این تعداد بعد از شمارش کرسی هایی است که احتمال دارد به ائتلاف دولت قانون بپیوندند. پیمان مدنی نیز چهار کرسی دارد که در صورتی که به جمع ائتلاف پیمان ملی متشکل از ائتلاف دولت قانون و شهروند و الاحرار بپیوندد تعداد کرسی های این ائتلاف حداقل به 193 کرسی خواهد رسید. این تعداد شامل کرسی هایی است که تا کنون ائتلاف ملی در اختیار دارد و احتمال پیوستن دیگر ائتلاف ها در خارج از آن نیز وجود دارد.

تا کنون اظهارات قابل اعتنایی از سوی فراکسیون های الاحرار و شهروند یا دو نیروی اساسی دیگر از العراقیه یا کردستانی برای پیویستن به برداشت اول نشنیده ایم. آن چه بیش از همه نمایان است تمایل برای پیوستن به برداشت دوم است. چه چیزی مانع از آن می شود که ائتلاف ملی فرصت را غنیمت نشمرد و قدرت را به دست نگیرد و اقدام به تشکیل دولت نکند، مناصب را خود توزیع نکند و بر روی امکاناتش برای اعمال نظر و مواضعش استفاده نکند؟ همان طور که برای دیگران در سال 2010 پیش آمد که باعث شکوفایی ائتلاف ملی شد. یا همان کاری که قبلا پیمان کردستانی یا العراقیه کردند. آیا این مساله خلاف قانون است یا اخلاق سیاسی را زیر پا می گذارد؟

تفاوت در این است که برخی ها گمان می کنند که قدرت همه چیز است. این صحیح است که قدرت اهمیت دارد اما چیزی نیست جز بخشی از کل آن چیزی که برای ساخت عراق نیاز است. و این دیدگاهی است که منابع مشخصی از قدرت می توانند از آن علیه ما استفاده کنند و برخی از تلاش های ما را ناکام بگذارند و امور را از دست ما خارج کنند. این نگاهی است که برخی به آن نام نگاه تردید آمیز می دهند و به واسطه آن ما را سرزنش و ملامت می کنند. ما همه اینها را درک می کنیم و می دانیم که بسیاری از واقعیت ها را در خود نهفته دارد. اما ماندن در موضوع قدرت و عدم ایجاد ارتباط میان آن با آن چه بتواند آن را به موفقیت برساند به این معنا است که وحدت و یکپارچگی و مصداقیت را از دست بدهیم. یعنی هر آن چه مهمتر و فراگیرتر و صحیح تر برای ساخت کشور باشد را در اختیار نداشته باشیم و نتوانیم مستلزمات لازم برای رسیدن به مرحله بعد را در اختیار داشته باشیم.

در این صورت دولت بر اساس دشمنان و بحران ها و چند پارچگی عرصه سیاسی شکل خواهد گرفت و همه عرصه ها از هم فرو خواهند پاشید. جدای از این که این طرف یا آن طرف آن را ساخته باشد. در هر حالتی زیر سایه سنگین انتقادها قطعا سقوط خواهیم کرد. دشمنان ما همه می خواهند که بر دیگری به هر قیمتی شده پیروز شوند. تردیدی نیست که وقتی امور به مراحل حساسی رسیدند و بحث ها به مراحل باریکی ختم شدند و برای استفاده از همه امکانات ناکام ماندیم، آن موقع از دوستان و هم پیمانانمان خواهیم خواست که نرمش بیشتری از خود نشان دهند، آن گاه است که همه می توانند شرایط مرحله آینده را درک کنند و کمتر از هر زمانی به ترفندها پناه ببرند.

تشکیل حکومت نیازمند وحدت پیمان ملی و عرصه های ملی است. و باید برنامه هایی ارائه داد که تضمین دهنده عبور از بحران ها در مراحل آینده باشد. باید مردانه وارد عمل شد تا راه حلی که به سود میهن و هم میهنان باشد را یافت. ماهی را هر وقت از آب بگیرید تازه است، این چیزی است که همه جریان ها و ائتلاف ها به آن اعتقاد دارند و در مواضع مختلفشان بر آن تاکید کرده اند.  

تحریریه دیپلماسی ایرانی/11

انتشار اولیه: یکشنبه 18 خرداد 1393/ باز انتشار: پنجشنبه 22 خرداد 1393