سئول از جنگ با کره شمالی می‌ترسد

دیپلماسی ایرانی: امسال سومین سالی است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم، نویسنده و روزنامه نگار مشهور لبنانی را که ماحصل سفر هر ساله وی به امریکا است، با هماهنگی او ترجمه و منتشر می کند. یادداشت هایی که در پی دیدارهای او با مقام های امریکایی در واشنگتن و نمایندگی های جامعه جهانی در نیویورک نوشته شده اند و به دلیل به روز بودن آنها اهمیت خاصی دارند. همانند همیشه نعوم نامی از مصاحبه کننده نمی آورد اگر چه سمت او را ذکر می کند، و به رویه همیشگی اش مصاحبه اش بیش از آن که مصاحبه باشد، گفت وگو و بحثی خواندنی است.

نعوم در مقدمه امسال یادداشت های خود آورده است: در طول 15 سال شاید هم بیشتری که هر سال در ماه مارس به واشنگتن سفر می کنم و نزدیک به پنج هفته ای را که هر سال در آن جا می گذرانم، به اداره های مختلف امریکایی و مراکز پژوهشی متنوع و صاحب نامی که ارتباطات بسیاری با سیاست خارجی و داخلی امریکا دارند، سر زده ام. امسال نیز به عادت هر ساله نزد همه آنها رفتم و به نیویورک که بعضی ها به آن لقب جهان داده اند، نیز سر زدم. با مقام های عالی رتبه نهادهای بین المللی چه اعضای سازمان ملل، چه دیپلمات های کشورهای مختلف و چه پژوهشگران مشهور مراکز پژوهشی فعال در ایالات متحده نیز دیدار کردم و همانند همیشه با برخی از چهره های ذی نفوذ در نهادهای امریکایی و حتی صهیونیستی هم دیدار کردم و به گفت وگو نشستم. در سلسله جدید از یادداشت هایم درباره شرق و غرب جهان عرب و همچنین تحولات خاورمیانه و کشورهای حوزه خلیج فارس، همچنین ایران اسلامی و ترکیه به طور مفصل خواهید خواند. البته افغانستان و پاکستان و کشوری که به تازگی تهدیدی برای امنیت ملی امریکا شده، یعنی کره شمالی نیز از قلم نینداخته ام. درگیری های فلسطینی – اسرائیلی را نیز فراموش نکرده ام.

در زیر پنجاه و دومین بخش از سلسله نوشته های جدید سرکیس نعوم را می خوانید:

درباره دلایل تنش های خطرناک اخیر میان دو کره و کره شمالی با ژاپن از مقام عالی رتبه امریکایی فعال در کاخ سفید که با اوضاع ژاپن و دو کره و چین به طور مستقیم در ارتباط است، پرسیدم، گفت: «نمی دانم دلایل مستقیمی که باعث ایجاد چنین بحرانی شد، چیست. اما این را می دانم که کره شمالی همیشه در ماه مارس ایجاد تنش می کند برای این که در این ماه مانورهای نظامی دوره ای مشترک میان امریکا با کره جنوبی آغاز می شوند. این مساله انگیزه ای برای ایجاد تنش توسط کره شمالی می شود. شاید دلیل دیگری هم وجود داشته باشد، و آن این که ما امریکایی ها به همراه جامعه جهانی اعم از شورای امنیت و دیگران توانایی ساکت کردن آزمایش های هسته ای جدید کره شمالی و جلوگیری از شلیک موشک های دور برد توسط این کشور را نداریم. مساله ای که سبب شده تا شورای امنیت با اجماع تحریم هایی را علیه کره شمالی وضع کند.»

پرسیدم: به اعتقاد تو آیا ممکن است کیم جونگ اون، رئیس جمهوری کره شمالی جنگی را علیه کره جنوبی و امریکایی های نظامی مستقر در این کشور انجام دهد؟ جواب داد: «نمی دانم. بعید می دانم. اما نمی توانم هم مطلقا بگویم که امکان بروز جنگ صفر است. شاید تصمیمی به آغاز جنگ اتخاذ شود شاید هم بدون هر گونه تصمیمی جنگی در بگیرد. شاید درگیری هایی که میان کره شمالی با روستاهای کوچک در کره جنوبی در می گیرد باعث ایجاد تنش و کشتار و در نهایت جنگی بزرگ شود. به هر حال با این حکومتی که بر کره شمالی حاکم است، نمی توان نسبت به آن غافل بود، این کشور خطرناک است، مثلا از هیئت های خارجی دعوت کرد که به کره شمالی بروند آن گاه برای حفظ سلامتی کارگرانش آنها را در کارخانه ها حبس کرد. یا این که درهای کارخانه های مشترک در مرزهای جنوبی را که نزدیک به 50 هزار نفر در آن کار می کنند و هزار کارگر از کره جنوبی دارند که اکثرا مهندس هستند را قفل کرد. این کارخانه ها تولیدات ساخته شده را در کره جنوبی می فروشند و پول آن را به واحد پول کره شمالی تبدیل کرده و به آن کشور می فرستند. آنها به این پول خیلی نیاز دارند.»

وی در ادامه می افزاید: «ما نمی خواهیم با کره شمالی بجنگیم نه برای این که می ترسیم شکست بخوریم. ما الآن در منطقه و به همراه هم پیمانانمان در کره جنوبی نزدیک به یک صد هزار سرباز مجهز به همه انواع سلاح های پیشرفته داریم. در حالی که کره شمالی از امکنات نظامی ای که ما برخوداریم، برخوردار نیست. سامانه های نظامی آن قدیمی است و اگر بخواهد از این سلاح ها در هر جنگی استفاده کند قطعا شکست خواهد خورد. ما از شکست نمی ترسیم. از این می ترسیم که کره جنوبی به ویژه پایتخت آن سئول که در برابر موشک ها و توپ خانه های کره شمالی قرار دارد، متحمل خسارت های سنگینی شود.»

پرسیدم، داستان چین و کره چیست؟ قصه جزیره ای که چین با ژاپن بر سر آن اختلاف دارد و در اختیار تایوان بود و بعدا امریکایی ها از آن به عنوان یک پایگاه نظامی استفاده کردند و بعد از این که کارشان در آن جا تمام شد آن را به ژاپن برگرداند در حالی که تایوان مالک اصلی آن نیست، چیست؟ جواب داد: «اول بگذار بگویم ما با ژاپن و کره جنوبی برای ثبات منطقه همکاری می کنیم، چین هم با ما است. و ما با چین به رغم این که در منطقه رقابت می کنیم با آن توافقاتی داریم، فکر نمی کنیم که ما با آن به سمت درگیری یا رویارویی برویم. رقابت میان ما مشروع است و حتی مصالح مشترک بسیاری با یکدیگر داریم. اما درباره موضوع جزیره ای که پرسیدی، در پی قانونی که وکلا بعد از جنگ تفسیر کردند در حالی که خیال می کردند خیلی باهوش هستند، آنها می گفتند که بر امریکا واجب است از ژاپن بر سر ممتلکاتش دفاع کند. بر اساس این قانون ژاپن مالک این جزیره است. ما حق نداریم درباره این که هویت مالک اصلی این جزیره کوچک کیست، تحقیق کنیم، با علم بر این که در گذشته ژاپن این جزیره را اشغال کرده بود. به هر حال هر طرف ادعایی در این زمینه دارد. این مساله ای تاریخی و طولانی است و الآن وقت بحث بر سر آن نیست.»

پرسیدم: نظرت درباره چین و وضعیت سوریه چیست؟ دلایل حمایت چین از حکومت اسد و مخالفاتش با تحرکات انقلابی علیه او چیست؟ با طفره جواب داد: «اجازه بده، من اطلاعات کافی در این زمینه ندارم.»

تحریریه دیپلماسی ایرانی/11