هنوز فرصت حمله به ایران وجود دارد!

در حالی که مذاکرات هسته ای پس از ده سال در ژنو، سرانجام منجر به طرح اقدام مشترک شد، همچنان برخی از تندروهای غربی درصدد ایجاد شوک و انتشار گزارش هایی هستند که فضای توافق و حل و فصل مسالمت آمیز پرونده هسته ای ایران را برهم بزنند.

به گزارش «تابناک»، در جدید ترین تحلیل، «متیو کرونیگ» در «فارین افرز»، مطلبی را منتشر کرده است، با این مضمون که هنوز فرصت برای حمله به ایران وجود دارد!

وی می نویسد، خیلی چیز ها نسبت به دو سال پیش که من نوشتم، «الان موقع حمله به ایران است» تغییر کرده، ولی به هر حال بعید است دیپلماسی به خنثی کردن تهدید برنامه هسته ای ایران بینجامد. حل و فصل مسالمت آمیز موضوع هسته ای ایران، هنوز هم بهترین گزینه است؛ اما دلیل کمی وجود دارد که به این باور کمک کند.

این بدان معناست که ایالات متحده بین دو گزینه باید انتخاب کند؛ یا ایران را بمباران کند یا اجازه دهد ایران بمب بسازد. این موضوع به یک معمای بزرگ برای امریکا تبدیل شده است.

نویسنده ادامه می دهد: بمباران محدود تأسیسات هسته ای ایران، قطعا بهتر از هر گونه تلاش برای مهار یک ایران مسلح به سلاح هسته ای است. در واقع مذاکرات موفق ایران و ۵+۱ نیز شانس قابل توجهی برای حل و فصل این موضوع به وجود نیاورده است.

موضوع مهم اینجاست که ایران در مذاکرات خواهان حق «غنی سازی اورانیوم» است، حال آنکه در قطعنامه های سازمان ملل به صراحت آمده که ایران باید غنی سازی خود را تعلیق کند؛ بنابراین، هر معامله ای که به ایران اجازه ادامه غنی سازی اورانیوم را بدهد، نمی تواند توافق جامعی در نظر گرفته شود.

در ادامه این فرد مدعی شده که هم اکنون این گونه برآورد می شود که ایران بین دو یا سه ماه دیگر به بمب هسته ای دست یابد؛ معامله ای که غنی سازی ایران را محدود کند، شاید این زمان را به شش ماه افزایش دهد. این موضوعات نشان می دهد که بهترین حالت، همان حرفی بود که من دو سال پیش مبتنی بر اینکه الان زمان حمله به ایران است، را تأیید می کند.

وی می افزاید: فضای جدید تنش زدایی بین دولت های ایران و آمریکا، راه اندازی یک عملیات نظامی علیه ایران را از لحاظ سیاسی غیر عملی می کند. در واقع، برخی از این حالات می تواند یک حمله را آغاز کند:

۱ ـ شکست خوردن مذاکرات دیپلماتیک: مثلا در صورتی که کنگره امریکا علیه ایران تحریم های جدید تصویب کند.
۲ ـ در صورتی که دیپلمات ها نتوانند به یک توافق جامع پس از این توافق نامه موقت دست یابند.
۳ ـ اگر تهران به توافقی که اجازه غنی سازی به ایران ندهد موافقت نکند، در این صورت ایران این معامله را برای دستیابی به بمب هسته ای نقض خواهد کرد.
۴ ـ حتی اگر ایران کاملا متوقف شود، تنها برای مدت زمان محدود خواهد بود، به گونه ای که در توافق نامه ژنو نیز به صراحت آمده و حتی توافق نامه جامع نیز برای مدت معینی خواهد بود.

برخی از تحلیلگران بر این باورند که ایرانی ها بیشترین زمان برای این دوران را سه تا پنج سال می دانند؛ البته برخی از کار شناسان غربی، طول این دوران را بین ده تا بیست سال می دانند. به هر حال ایران پس از این دوران می تواند به فعالیت های خود بدون نقض قوانین بپردازد.

همچنین «متیو کرونیگ» می نویسد، فعلا هر گونه بحث از حمله آمریکا به ایران، برای جلب مخالفان در ایالات متحده است؛ اما کاخ سفید اشتباه می کند اگر به استدلال و اعتراض اخلاقی طرفداران حمله به ایران توجه نکند!

هم اکنون زمان حمله به ایران برای جلوگیری از گسترش سلاح های هسته ای است. پرسش سیاستمداران این است که آیا استفاده از نیروی نظامی برای موفقیت، یک فرصت و بر ترین گزینه در دسترس نیست؟ حمله ایالات متحده، در زمان راه اندازی، می تواند امکانات کلیدی هسته ای ایران را از بین ببرد.

وی در پایان می نویسد: اکنون باید همه امیدوار باشد که روند دیپلماتیک به راه حل رضایت بخش برسد؛ اما اگر تلاش ها به بن بست رسید، هیچ کس نباید خود را درباره اتفاقات آینده فریب دهد.