چرا آمریکا به عربستان، قطر و یا امارات حمله نمی‌کند؟

تامین کنندگان عربستانی منابع مالی فعالیت های تروریستی به دلیل نقش حیاتی خود در ایجاد و بقای گروه های تروریستی سنی مذهب در سی سال گذشته بدنام هستند. اما علی رغم همه ادعاهای ایالات متحده در مورد جنگ با تروریسم در سال های گذشته، این کشور به نحو اعجاب انگیزی از اعمال فشار بر عربستان و دیگر حکومت های مستبد عرب در منطقه خلیج فارس برای قطع حمایت مالی از فعالیت های تروریستی پرهیز داشته است.

به گزارش «تابناک»، روزنامه انگلیسی ایندپندنت در مطلبی در مورد بی تفاوتی ایالات متحده در مورد حمایت بعضی اهالی کشورهای عربی با ذکر مقدمه فوق نوشته است: دو تاکید جدی مقامات آمریکایی بر نقش مهم این کمک های مالی بر پایه اطلاعات موجود قابل توجه است. اولین مورد، گزارش کمیسیون یازده سپتامبر است که در آن بیان شده است اسامه بن لادن منبع تامین مالی القاعده نیست زیرا از سال 1994 به بعد وی پول محدودی در اختیار داشته است و وی بر پول افرادی متکی بوده است که از دهه 1980 میلادی و جنگ در افغانستان علیه شوروی سابق با آنها در ارتباط بوده است. بر پایه گزارش ها این افراد در کشورهای حاشیه خلیج فارس و به ویژه عربستان سعودی ساکن هستند.

در همه سال های بعد و از وقتی که آمریکا به عراق حمله کرد و سپس در جریان درگیری با طالبان در افغانستان، حمایت مالی از گروه های تروریستی توسط عربستان ادامه یافته است. در حالی که ایالات متحده با استفاده از پهپادهای خود از وزیرستان در پاکستان تا یمن به اهداف مظنون به ارتباط با القاعده حمله می کند، شواهد روز افزونی از حمایت مالی عربستانی ها از فرقه گرایی مذهبی قابل مشاهده است.

یک تلگرام ارسالی توسط هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا در سال 2009 به سفارت خانه های آمریکا که سال بعد توسط ویکی لیکس منتشر شد نشان می داد که عربستانی ها نقشی مهم در تامین مالی گروه های تروریستی سنی مذهب در سراسر جهان دارند. نه سال پس از حملات یازده سپتامبر که از نوزده فرد دخیل در آن، 15 تن سعودی بودند، کلینتون مجددا، حمایت عربستان از القاعده، طالبان، لشکر طیبه و دیگر گروه های تروریستی را تایید کرد. عربستان سعودی اصلی ترین کشور در بقای این گروه ها است ولی در این راه تنها نیست. زیرا القاعده و دیگر گروه ها از کویت برای تامین مالی و نیز به عنوان یک نقطه ترانزیت استفاده می کنند.

سوال این است که ایالات متحده و متحدان آن در ناتو چرا از برخورد با عربستان پرهیز دارند. یک دلیل روشن این است که آنها نمی خواهند یکی از متحدان خود را ناراحت کنند و از سوی دیگر عربستانی ها به خوبی از پول خود برای تاثیرگذاری بر تصمیم های بین المللی استفاده می کنند. این در حالی است که در همه این سالها تلاش های غیر قابل قبولی برای مرتبط دانستن ایران و عراق با القاعده صورت گرفته است.

ولی یک دلیل مهم دیگر نیز در سخت نگرفتن آمریکا بر عربستانی ها و دیگر حاکمان عرب منطقه وجود دارد. اعضای القاعده و دیگر گروه های تحت تاثیر آن دو دیدگاه کاملا متفاوت در مورد اصلی ترین دشمن خود دارند. اسامه بن لادن دشمن اصلی را ایالات متحده می دانست در حالی که گروه های وابسته به القاعده در عراق و سوریه، شیعیان را هدف قرار داده اند. در عراق، سوریه، پاکستان و حتی در کشوری مثل مصر، این شیعیان هستند که به دست القاعده کشته می شوند.

روزنامه های پاکستانی به صدها نفر از شیعیانی که در لاهور و یا کویته سلاخی می شوند توجهی ندارند. بیشتر هفت هزار نفری که در بمب گذاری های امسال القاعده در عراق، جان خود را از دست داده اند شیعه هستند. حتی در کشوری با اکثریت قاطع از اهل سنت مانند لیبی نیز چندی پیش در شهر درنا یک استاد دانشگاه اهل عراق در شرایطی به قتل رسید که در فیلم قبل از قتل خود اعتراف می کرد که شیعه است.

فرض کنید بخشی از کشتار بی رحمانه شیعیان به سمت اهداف غربی تغییر جهت می داد، آیا آن گاه ایالات متحده و انگلیس، همچنان با سعودی ها، کویتی ها و یا اماراتی ها مماشات می کردند. همین شرایط بهانه ای در دست مقامات غربی است تا به موفقیت خود در جنگ با تروریسم به قیمت هزینه بودجه های کلان و جاسوسی از زندگی دیگران فخر بفروشند. اگر یک بار دیگر، القاعده به افکار بن لادن بر گردد و آمریکا را دشمن اصلی خود بداند، حملات پهپادی آمریکا در پاکستان، یمن و یا سومالی بی فایده خواهند بود.

عربستان سعودی تاکنون در قیاس با قطر نقشی فرعی در حمایت مالی از مخالفان سوری داشته است و تنها از تابستان سال جاری است که آنها نقش اصلی را بر عهده گرفته اند. سعود الفیصل وزیر خارجه، بندر بن سلطان رئیس تشکیلات اطلاعاتی و شاهزاده سلمان بن سلطان معاون وزیر دفاع عربستان به دنبال تشکیل و سازماندهی نیرویی متشکل از 40 تا 50 هزار نفر از نیروهای حاضر در سوریه هستند و در این میان در سوریه جنگ سالارانی هستند که اشتیاقشان به دلارهای سعودی حتی از اشتیاق آنها به سرنگون کردن حکومت بشار اسد نیز بیشتر است.

بخشی از این جدیت سعودی ها ناشی از خشم و ناامیدی آنها به دلیل عدم مداخله نظامی پیش بینی شده آمریکا و ناتو در سوریه است. این خشم با توافق اولیه ایران و 5+1 در موضوع هسته ای تشدید شد ولی گویا عربستانی ها با خروج از سایه و فعالیت علنی در سوریه مرتکب اشتباه می شوند.. از همان ابتدا به نظر می رسید که برنامه آنها در سوریه با شکست مواجه خواهد شد ولی تا روشن شدن این نتیجه سوری های بیشتری کشته خواهند شد. یکی از تحلیلگران عرب مقیم آمریکا، نمونه افغانستان را یادآور می شود که در آن کشور حتی در شرایطی که نیروهای تحت حمایت عربستان موفق به ورود به کابل شدند، ولی در حکومت بر این کشور ناتوان بودند و نهایتا از دل آن القاعده ای بیرون آمد که بار دیگر به عربستان برگشت.