توافق ایران‌و 1+5جایگزین قطعنامه‌های شورای‌امنیت

هانس بلیکس، مدیر کل پیشین آژانس بین المللی انرژی اتمی در آستانه دور تازه مذاکرات اتمی ایران با گروه 1+5، گفت که در صورت توافق کشورهای مذاکره کننده با ایران، این توافق جایگزین قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد خواهد شد.

به گزارش اعتدال، این سخنان در حالی ابراز می شود که در زمان حضور آقای بلیکس در آژانس انرژی اتمی، حق ایران در غنی سازی اورانیوم حتی تا حد 3درصد نیز به رسمیت شناخته نمی شد اما پس از آنکه جان کری وزیر امورخارجه ایالات متحده رسما 5درصد غنی سازی از سوی ایران را امری مورد قبول دانست، حالا نه تنها کشورهای عضو یورو به دنبال رفع مشکل هستند، بلکه افرادی که تا پیش از این باعث شده بودند، پرونده ایران از آژانس به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع شود، نیز از در آشتی وارد شده اند.

این تغییر رویکردها در حالی است که العربیه روز گذشته از مانور نظامی رژیم اشغالگر قدس، خبر داد. بنابر این گزارش این رژیم که از یکسو به تحرکات دیپلماتیک گسترده در برابر دیپلماسی فعال ایران دست زده است و از سوی دیگر در ادامه ماهیت تهاجمی و تشنج آفرینی خود به دنبال متقاعد کردن مذاکره کنندگان غربی، برای تقابل و فشار آوردن بر ایران هستند.

هر چند فرانسه، آلمان و سایر کشورهای عضو یورو سعی می کنند همچون ایالات متحده آمریکا یخ های روابط خود را آب کنند، اما دولت بریتانیا تحت تاثیر روابط عمیق خود با رژیم صهیونیستی سعی دارد تلاش ایران و جامعه جهانی را به شکست بکشاند.

بنگاه خبری وابسته به دولت انگلستان نیز در طول یک ماه گذشته در خبر رسانی خود سعی کرده است تلاش های ایران برای بهبود روابط خود با جامعه جهانی و تصمیم آمریکا برای مذاکره و تعامل با ایران را با دیده تردید بنگرد و همسو با برخی رسانه های داخلی و سیاستمداران رژیم اسرائیل درصدد است مخاطبان خود را مجاب کند که نزدیکی و تعامل مثبت بین ایران و آمریکا هدفی غیر محتمل خواهد بود. در همین حال برخی گزارش ها حاکی از آن است که دیپلمات های انگلیسی تمام تلاش خود را برای بن بست کشیدن مذاکرات ایران با 1+5 در آشکار و نهان به کار بسته اند.

اما به نظر می رسد تلاش های لابی ها برای به بن بست کشاندن مذاکرات ایران و جامعه جهانی و حصول به یک توافق برد- برد، تاکنون نتوانسته به نتیجه برسد تا آنجا هانس بلیکس در گفت و گوی خود با بی بی سی آب پاکی را بر دست این لابی ها ریخته و می گوید: « در گذشته لحن های جنجالی سد راه مذاکرات می شدند. لحن آشتی جویانه که حالا همه طرف ها از آن استفاده می کنند، ممکن است نشان دهنده تمایل واقعی برای خروج از وضعیت خطرناکی باشد که در چند سال اخیر شکل گرفته است.»

حال با وجود بادهای موافقی که از سوی اروپا و امریکا می وزد، باید تا روز مداکرات منتظر ماند و دید تئوری های حسن روحانی، نگاه متفاوت اوباما و بازی ظریف و کری؛ می تواند ضمن احقاق حقوق ایرانیان، فضای جهانی را برای افزایش بهره وری ایران از جهان امروز فراهم سازد؟ یا اینکه لابی های خارجی با تکیه بر عوامل داخلی دست آوردهای دیپلماسی جمهوری اسلامی را به بن بست خواهند کشاند؟