جواد لاریجانی: تلفن اوباما، توطئه‌ صهیونیستی بود

دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه گفت: من اگر جای آقای ظریف بودم به آمریکایی ها می گفتم که هیچ علاقه ای برای مذاکره با شما ندارم.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، محمدجواد لاریجانی دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه که در سلسله همایش های مؤسسه خدمات مشاوره ای، جوانان و پژوهش های اجتماعی آستان قدس رضوی حضور یافته بود به سوالات متعدد فعالان فرهنگی پاسخ داد.

مشروح سخنرانی محمدجواد لاریجانی در تالار ابن سینای دانشگاه علوم پزشکی مشهد به شرح ذیل است:

بسم الله الرحمن الرحیم

*ماه ذی الحجه، سیاسی ترین ماه در سال عبادی

خدا را شکر می کنم که توفیق داد تا در کنار این مضجع شریف با شما برادران ایمانی گردهم جمع شویم و درباره دفاع و تبلیغ و اقامه دین بر اساس مکتب اهل بیت(علیهم السلام) صحبت کنیم.

از ماه ذی الحجه آغاز می کنم که از سیاسی ترین ماه های سال عبادی است. سال عبادی از ماه مبارک رمضان آغاز می شود و به ماه رمضان ختم می گردد. سال تقویمی از محرم (در تقویم قمری) و از فروردین (در تقویم شمسی) آغاز می گردد. ماه ذی الحجه آغازش با نزول بر پیامبر (ص) و ابلاغ آیات اولیه سوره برائت (توبه) توسط مولی متقیان علی (ع) برای مشرکان مکه بوده و آن هم با حواشی بسیار جالب که همه می دانید در عزل ابوبکر از این مأموریت در نیمه راه و دیگر قضایا. سپس مراسم عرفه و روز عرفه است که این روز خود موسم آگاهی و کسب معرفت است و توجه ویژه به امر ولایت و نظام اسلامی در آن قرار دارد. در حدیث مشهوری نقل شده است که امام باقر (ع) در روز عرفه بر بالای کوه می رفت و در چهار جهت با صدای بلند مردم را به تعهدشان در امر ولایت و جایگاه ولایت مشروع توجه می داد. یعنی روز عرفه، روز افزایش معرفت به دین، به اقامه دین به مسائل مسلمین و از همه مهمتر توجه به تعهد و مسئولیت در قبال ولایت مشروع می باشد و اینکه ضایع کردن این حق بزرگترین ظلم ها است. سپس موسم واقعه عظیم غدیر خم فرا می رسد که در واقع تکمیل دین به تکمیل نحوه تشکیل نظام مدنی - سیاسی اسلام بر اساس منطق ولایت بوده است.

چه زیبا گفته است مرحوم سیدبن طاووس (ره) که ماه های سال و روزهای آن منازلی هستند با ظرفیت های متفاوت برای انسان؛ اغتنام فرصت کار عاقلانه است لذا در هر منزلی استخراج آن ظرفیت باید نمود. ماه ذی الحجه از مراسم حج آن گرفته تا سایر امور نشان می دهد که ماه احیای توجه و تحرک در حوزه سیاسی اسلام است.

*برائت از مشرکین یعنی چه؟

برائت از مشرکین شعار مهم حج و ماه ذی الحجه است. برائت سطوح و اطوار مختلف دارد و به تناسب جهتی اهمیت راجح پیدا می کند. اول برائت از مشرکین به معنای عدم تکیه بر آنها و دل بستن به آنها و آنان را به عنوان پناه برگزیدن است. کاری که متأسفانه در دنیای اسلام حکام آلوده و ضعیف به آن گرفتار شده اند. میهن عزیز اسلامی ما هم سالیان متمادی در چمبره نفوذ آنان گرفتار بود تا انقلاب شکوهمند اسلامی آمد و این بندهای وابستگی را قطع کرد و شد آنچه شد: ایران اسلامی امروز پایگاه استقلال در منطقه و منادی آن در جهان است!

در مرحله دیگر، که بسیار مهمتر است، برائت از فکر و روش زندگی مشرکانه آنان است. شرک مدرن، زیر شعار دموکراسی لیبرال سکولار، با تمام توان و به کارگیری ابزارهای ممکن، اعم از رسانه ای، سیاسی، اقتصادی، امنیتی و حتی نظامی درصدد تحمیل تمام عیار خود به دنیای اسلام و بلکه همه دنیا می باشد! خیلی منت که سر اسلام بگذارند، می گویند برود به حوزه خصوصی زندگی! جهانگشایی غربی - صهیونی که امروز توسط آمریکا رهبری می شود، ایدئولوژی آن همین دین خودساخته است.

جالب این است که غربی ها سالیان دراز اسلام را متهم می کرده اند که با زور شمشیر گسترش پیدا کرد. حالا مشاهده کنید که وسیع ترین، خشن ترین نحوه تحمیل در جریان است و چه مایه تأسف که برخی در داخل با ژست روشنفکری و مدرنیته همین حرف ها را می زنند. برائت از مشرکین یعنی در مقابل این قتل عام فرهنگی و فکری قاطع بایستیم و برحق مسلم خود در برگزیدن نحوه زندگی (فردی و جمعی) بر اساس اسلام پافشاری کنیم.

*اسلام، دینی برای اقامه در تمام حوزه های زندگی بشر است

اقامه دین مهمترین شعار بیداری اسلامی است. اقامه دین این نیست که صرفاً دست خود را قطع کنیم و یا زانی یا زانیه را رجم کنیم! دین اسلام یک فضای عقلانیت برای عمل درست در هر برهه زمانی تعریف می کند. این فضای عقلانیت همه جنبه های زندگی انسان را - چه آن مواردی که معروف به حوزه خصوصی شده و چه مواردی که به حوزه عمومی خوانده می شود - همه اینها را شامل است. اگرچه من این دوگانه خصوص / عمومی را دقیق نمی دانم و معتقدم در عقلانیت اسلامی این مرز درنوردیده شده است. حالا از بابت سهولت طرح مسئله از این اصطلاح استفاده می کنیم. بنابراین، اسلام دینی برای اقامه کردن است و آن هم شامل فضای خصوصی و عمومی زندگی و به خصوص حوزه عمومی و در رأس آن حکومت که جامع ترین نظام مدنی - سیاسی در یک تجمع بشری است.

*اعتقاد به اقامه دین خود ناشی از مبانی سه گانه و بسیار مهمی است

پایه اول، اینکه اسلام دینی زنده است؛ دوران آن منقضی نشده و نخواهد شد و حلال آن حلال است تا روز قیامت و حرام آن هم چنین است. معنای حدیثی که این بیان را دارد دقیقاً همین زنده بودن اسلام است. بنابراین آنهایی که در دو دهه گذشته به خصوص منادی عصر بودن دین، اندراس دین، عربی و خشن بودن احکام آن بوده اند، دقیقاً مقابل این رکن مهم و عقیده راسخ اسلامی ایستاده اند. متأسفانه مشی اصلاح طلبی در ایران آلوده به این انحراف مهلک درباره اسلام است. البته ممکن است افرادی پیدا شوند که برچسب اصلاح طلبی دارند اما این عقیده را نداشته باشند. لیکن آنچه مهم است، کلام و قلم و تبلیغات این جناح سیاسی است که توسعه این فکر کاملاً مصادره شده است.

پایه دوم، اعتقاد به اینکه اسلام دینی جامع است و همه حوزه های زندگی بشر را می     پوشاند و برای عمل انسان چه در حوزه خصوصی و چه در حوزه عمومی راه نشان می دهد و مشی خاص (Life style) دارد. در رأس این حوزه تأسیس تجمع سیاسی (Polity) است که با  حکومت شناخته می شود.

آری، اسلام پیامبر و قرآن و اهل بیت(علیهم السلام) برای اقامه است و در رأس آن اقامه حکومت(تجمع سیاسی) براساس عقلانیت اسلامی است. تأسیس حکومت در اسلام، هم از حیث مبنای مشروعیت و هم از حیث نحوه عمل متأثر از عقلانیت اسلامی است. بحث ولایت(و ولایت فقیه)مباحث عقلانیت اسلامی در حوزه عمومی است(و البته ابعاد وسیع تری برای حوزه خصوصی هم دارد).

پایه سوم، جهانشمول بودن اسلام است؛ اسلام دینی برای عرب یا عجم یا قوم خاصی نیست! برای همیشه بشریت راهنما است. از این رکن دو استفاده مهم باید بکنیم: استفاده اول اینکه، افرادی که مدعی هستند اسلام برای همان دوران سابق و اعراب حجاز مناسب بوده و برای سایر عصرها و ملت ها نیست، این تلقی ضمن اینکه باطل است (و این حضرت از پیش خود بدون هیچ برهانی ادعای گزاف کرده اند) در تقابل کامل با صراحت قرآن، تعالیم پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت او می باشد.

استفاده دیگر این است که ما مسلمانان باید سعی کنیم اسلام را درست بفهمیم، درست عمل کنیم و درست به دنیا معرفی کنیم. این اساس تعامل فرهنگی با ابعاد وسیع سیاسی خواهد بود. تلاش برای معرفی ما را قوی می کند حتی در فهم دین.

زیرا، هنگامی که ما مسلمان ها و علمای ما و متفکران ما صرفاً توجه به داخل داشته باشند، نوع خاصی از چالش ها را ملاحظه می کنند و برای آن اقدام می نمایند. اما هنگامی که شما می خواهید برای دیگران که مسلمان نیستند و اصلاً دین الهی ندارند خود را معرفی کنید، مجبورید به ریشه بروید و با مجموعه وسیعی از چالش ها روبه رو می شوید. این تقابل تمام عیار بسیار بابرکت است و باعث قوت و فربه شدن فکر و فرهنگ اسلامی معاصر می گردد.

*گروه های سیاسی را با معیار اقامه دین بسنجیم

برای برائت از مشرکین، در شرایط امروز باید از این تفکر که اسلام را مندرس، محصور در حوزه خصوصی و منحصر برای اعراب می داند، اظهار برائت صریح و روشن و عملی کنیم. برائت عملی این است که سیاستمداران، نویسندگان و جناح های سیاسی را با محک «اقامه دین اسلام» بسنجیم: اگر قول و فعل آنها دنباله قول و فعل غرب صهیونی مهاجم امروز است، قویاً و روشن از آنها تبری کنیم و اگر نه، دنبال اقامه دین در تمام شئون زندگی هستند، آنها را بپذیریم. البته باید هوشیار باشیم. ما از سیاستمداران و جناح های سیاسی باید سه مطالبه روشن داشته باشیم:

مطالبه اول باید درباره اقامه دین در تمام شئون زندگی و مبانی اشاره شده بر نهج مکتب اهل بیت صریح و روشن صحبت کنند.

مطالبه دوم باید از نفاق بپرهیزند! نمی توان مدعی شد که قانون اساسی و مکتب امام(ره) را قبول داریم اما مبلغ سکولاریزم در حکومت باشیم و رسانه های ما مملو از مقالات و کلمات اصحاب کفر مدرن باشد! مطالبه سوم، خیانت نکنند! آنچه در قضیه سال 88 اتفاق افتاد، خیانت روشن جریان اصلاحات به ملت، نظام و اسلام بود. قول داده بودند مشی قانونی را رعایت کنند، اما کودتای نافرجامی را خیابانی تمهید کردند! برائت از مشرکین همه این مسائل را به همراه دارد.

* آیا مشکلات اقتصادی ما با آمریکا حل می شود؟

در جمهوری اسلامی، به خصوص در دو دهه گذشته این فکر گاهی در میان مسئولان مطرح شده است که اگر ما با آمریکا بنشینیم و مسائل خودمان را حل کنیم، بسیاری از گرفتاری های ما حل می شود. لیست این مشکلات هم بسیار وسیع مطرح شد! از تحریم های اقتصادی، سرمایه گذاری تکنولوژیک گرفته تا سخت گیری در صدور ویزا و عدم احترام غربی ها به گذرنامه ایرانی!

آقای هاشمی رفسنجانی در اواخر دوران ریاست جمهوری خود همین مسلک را داشتند و اکنون هم با ظرافت بیان می کنند و به نوعی دولت آقای روحانی را در این زمینه تشویق می نمایند و آقای خاتمی وسیع ترین تبلیغ را داشتند و در دولت آقای روحانی در حواشی این مسائل بیان می شود. البته آقای روحانی بسیار حساب شده سخن می گویند و تیم سیاست خارجی ایشان هم حرفه ای عمل می کنند. از این جهت واقعاً قابل تقدیر است. اما رسانه های حاشیه ای ولی پرادعا بر طبل این تفکر می کوبند. آقای احمدی نژاد هم در اواخر دوره کارش همین فکر را تلویحاً می گفت و فراتر معتقد بود باید خود ایشان و اوباما بنشینند و کار را تمام کنند!

البته شما مرا می شناسید و من در مشی روابط با دنیا نه تنها مذاکره کردن را تابو نمی دانم بلکه در دوران هایی آن را ضروری هم می دانم. منتها مذاکره یک وسیله است. در عالم سیاست باید اول صورت مسئله را خوب بفهمیم و سپس چشم انداز مطابق با منافع ملی خود ترسیم نماییم و براساس آن نقشه راه عملی طراحی کنیم. در این نقشه راه برای مذاکره در صورتی که هادی به مقاصد باشد، نقش تعریف نماییم. شیپور را از دهانه گشاد آن دمیدن غلط است. مذاکره نه هدف است و نه «کلید جادویی» به تناسب وضعیت نقش دارد! و البته باید استفاده هم بشود.

مسئله ما با آمریکا چیست؟ نقطه شروع و کلید فهم مسئله این است که به حجم وسیع دشمنی آمریکا علیه تجربه سه دهه گذشته انقلابی خودمان توجه کنیم.اصلاً قبل از انقلاب پیش کش!

آمریکا وسیع ترین دشمنی را در حوزه های امنیت ملی، اقتصادی، سیاسی و تبلیغاتی علیه ملت ما و کشور ما به کمک یاران اروپایی و موتور محرک صهیونی سازماندهی کرده است. چرا؟

پاسخ ساده لوحانه این است که ما «مرگ بر آمریکا» می گوییم و پرچم آمریکا آتش می زنیم و یا اوایل انقلاب سفارت آنها را اشغال کردیم. آنها از دست ما دلخور هستند و این همه دشمنی می کنند! لذا باید از گرفتن سفارت عذرخواهی کنیم، همان طور که در دوره آقای خاتمی برخی از همان ها که از دیوار سفارت بالا رفته بودند، رفتند خارج و رسماً عذرخواهی کردند! یا اینکه امروز برخی حذف شعار مرگ بر آمریکا را  در بهبود روابط کلیدی می دانند! بعید می دانم کسی که الفبای سیاست خارجی را بلد باشد، چنین مبنایی را بپذیرد.

پاسخ دیگر این است که: جنگ و تقابل ما با آمریکا حل شدنی نیست و با «امپریالیسم» ما در «انتاگوئیسم» دائم هستیم. جالب است که این موضع هم موضع اصلاح طلبان در دهه اول انقلاب بود و در واقع این «سوپررادیکال های» ضدابدی امپریالیسم در فاصله کوتاهی به طرفداران مکتب همان امپریالیسم (در جدایی اسلام از سیاست و انحصار آن به حوزه خصوصی) تبدیل شدند و امروز سینه چاک گفت وگو و رابطه با آمریکا و غرب هستند! از همه این ها جالب تر اینکه این حضرات کاملاً افراطی و غیرمعتدل مدعی «اعتدال» هم هستند! ظاهراً هر کچلی اسم «زلف علی» را می پسندد! بگذریم، این پاسخ چپ گرایانه هم شعاری است و مبنای درستی هم ندارد.

پاسخ سوم واقع بینانه و براساس موازین عقلانیت اسلامی است: وظیفه ما پیشبرد تجربه عظیمی است که با پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن سال 57 آغاز شده است و آن بنای یک نظام مدنی سیاسی جامع بر اساس تفکر اسلامی است. همین تجربه است که علی رغم منفی بافی های روشنفکران غرب زده و غرب صهیونی که می گفتند شانس توفیق ندارد، امروز بزرگ ترین دموکراسی منطقه را به وجود آورده است که ضمناً قوی ترین، پیشرفته ترین در علم و تکنولوژی و مؤثرترین از لحاظ سیاسی در منطقه است!

یک چنین واقعیت اجتماعی پایه کار ما در حوزه سیاست خارجی باید باشد. ظهور ایران قدرتمند و مؤثر، منافع جهانگشایانه غرب صهیونی و دول دست نشانده، آنان را سخت تهدید می کند، حسادت و تحقیر هم در دشمنی های منطقه ای بی تأثیر نیست. حال چه باید کرد؟

با آمریکا که رهبری جبهه تخاصم غرب صهیونی علیه ما را دارد، اساس سیاست ما باید «مدیریت دشمنی» باشد. با سایر دول (غربی و غیرغربی) بهبود رابطه و یا منطقه توسعه و تحقیق رابطه برای روشن شدن تفاوت استراتژی «مدیریت دشمنی) با «بسط روابط» مثالی را مطرح می کنم: در آغاز انقلاب رابطه ما با چین به علت سفر هواکو فانک - معاون نخست وزیر وقت چین - در گرگاگرم انقلاب به ایران و اعلام حمایت از رژیم طاغوت بسیار سرد بود اما استراتژی ما بر بسط و توسعه روابط قرار داشت. این استراتژی در دفتر مطالعات وزارت خارجه تدوین شد و با سفر های هاشمی رفسنجانی - که ریاست مجلس وقت را داشتند - آغاز شد و با سفر جناب آقای خامنه ای - که ریاست جمهوری وقت را به عهده داشتند- کاملاً به مسیر طبیعی خود افتاد.

اما «مدیریت دشمنی» این سیر را ندارد. مدیریت دشمنی بر نهج مهار تنش، کاهش تنش و همکاری موضعی (در مسائل خاص و در برهه خاص) استوار است. به این نوع همکاری می گویند تقارب تصادفی و در واقع اعتنام فرصت برای این امر است. این همکاری ها می توانند خود موارد دیگر همکاری را عرضه کنند و قس علی هذا.

*دستاورد مهم دولت آقای روحانی در سفر نیویورک

در واقع دو موضوع مهم بود: اول: اینکه دیپلماسی «مدیریت دشمنی» را به نحو جالبی عرضه کردند و با ادبیات منضبط! دوم: آمریکایی ها به این استراتژی پاسخ مثبت داده اند!

علی رغم حرف های بد آنان، معنای رفتار آمریکا پاسخ مثبت یعنی آمادگی برای مهار تنش و کاهش آن است. لذا ما هم لازم نیست تغییر مهمی در این مرحله در شعارها و مواضع خود بدهیم. مرحله بعد با اقدامات عملی آمریکا باید تعریف شود.

انتظار ملت ما از دولت محترم این است که این راه را با دقت و با رعایت حدود قانونی و استفاده تمام عیار از راهنمایی های ولی امر بزرگوارمان طی نمایند و همه ملت دعای خیرش بدرقه راه ایشان است.

تعهد قانونی، شرعی و اخلاقی ایشان انجام مسئولیت ها در چارچوب قانون است و باید هرچه زودتر از فضای انتخاباتی خارج شوند و در فضای «اقدامی» قرار گیرند.

فراموش نکند که دولت، دولتی مقتدر است، مورد حمایت رهبر معظم انقلاب است، مورد حمایت مجلس و قوه قضاییه است، مورد حمایت وسیع ملت است. در هیچ نقطه ای نباید احساس ضعف نماید و به فضاسازی های تبلیغاتی بعضاً داخلی و غالباً خارجی وقعی ننهد. دولت با مشی خود، بهترین فضای مورد نیاز مملکت را خود می سازد.

*کلید حل مسائل امروز؟

بدون شک نحوه تعامل ما با دنیا در مسائل ما تأثیر خود را دارد: مثبت یا منفی. اما امروز کلید حل مسائل ما در اتکای وسیع به توان خودی و استفاده از روحیه جهادی و منطق جهادی است. ولی امر بزرگوار ما دو مطالبه را از دولت آقای روحانی موکداً خواسته اند: ساماندهی به وضع اقتصادی و حفظ تحرک و شتاب رشد علمی کشور. در هر دوی این زمینه ها نیروی انسانی قابل و منابع داخلی حرف اول را می زنند. من، ضمن اینکه تحرک وسیع دیپلماتیک دولت را قویاً  تأیید می کنم و آن را ضروری می دانم، در عین حال اقتصاد ما با تلقی «مقاومتی» ساماندهی باید بشود.

اندراج اقتصاد ما در اقتصاد جهانی و حتی منطقه ای مقدماتی را لازم دارد که فعلاً کاملاً مهیا نیست. «اقتصاد مقاومتی» یک موضع در «اقتصاد سیاسی» است نه یک تکنیک در اقتصاد بازار آزاد! لذا تکنیک های مناسب خود را طلب می کند و به عکس اقتصاد کلان نگر متداول باید «خردنگر» با استراتژی و توان حمایت و نظارت هوشمندانه باشد.

متن کامل پرسش و پاسخ بعد از سخنرانی به شرح ذیل است:

سوالات متعددی در باب سفر جناب آقای رئیس جمهور روحانی و هیات دیپلماتیک ما به نیویورک هست و بحث حرکت بجا و نابجایی که در فرمایش مقام معظم رهبری هم به آن اشاره شد می خواستیم بدانیم از نظر شما حرکت های بجا و نابجای دولت در این سفر کدام بود ؟ یک سوال دیگر هم این است که آیا این حرکت نابجا نشان از ناهماهنگی حرکت دیپلماتیک ما با مقام معظم رهبری دارد؟

اینکه مقام معظم رهبری صریحا راجع به یک تحرکی نقد می کنند و هم تقدیر می کنند و قسمت نابجای آن را بیان می کنند، نشان می دهد که این تحرک کاملا زیر دقت و نظر ایشان است و من این را حمل بر ناهماهنگی نمی کنم. همانطور که عرض کردم این میدان جدیدی است و یک ژست و نمای جدیدی برای روابط خارجی ما است. دولت در همین اوایل کارش زحمت خوبی کشید، همانطوریکه رهبر معظم انقلاب فرمودند همه ما از این دولت حمایت می کنیم، دولت خودمان است، دولت ملت ما است. بعضی کاستی ها هرگز نباید از اعتماد به دولت بکاهد. منتهی باب نقد روشن هم باز است .پس ما نباید تلاش دولت را کوچک کنیم و آن را حمل بر ناهماهنگی و از این جور حرف ها کنیم. اینها حرف هایی است که غربی ها می زنند و می خواهند القاء کنند.

*من اگر جای آقای ظریف بودم به آمریکایی ها می گفتم هیچ علاقه ای برای مذاکره با شما ندارم

اما راجع به آن سوالی که کردید درباره اینکه نابجا و بجای این سفر کجا است. نمی خواهم حرف خود را استناد به رهبری بدهم من دلیل خودم را بازگو می کنم شاید غالبا نظرشان را حمل کردند بر آن تلفنی که صورت گرفت و یا جناب آقای ظریف نقل کردند در مجلس؛ مذاکره طولانی با کری و امثال اینها. من کاری به آن ندارم،  من تعریف خودم را از این تحرک دیپلماتیک مثبتی که دولت در حماسه سیاسی اش آغاز کرده دارم و آن این است که باید دید مثبت داشته باشیم. اولین نکته قابل توجه این است که ما در این تحرک دیپلماتیک شعار اینکه ما آمدیم "مذاکره جدی کنیم" و"مذاکره برای مذاکره را قبول نداریم"، "آمادگی داریم مسائل را حل وفصل کنیم" را زیاد تاکید کردیم.

من اگر جای آقای ظریف بودم می گفتم من هیچ علاقه ای برای مذاکره با شما ندارم برای اینکه شما خود، ما را محکوم کردید، تحریم هم کردید گذشته از تحریم های شورای امنیت هفت، هشت ده تا هم اضافه کردید. حالا ما چه صحبتی داریم با هم بکنیم. انها باید به ما بگویند وقتی می گویند می خواهیم مذاکره کنیم باید بگوییم چه می خواهید به ما بگویید؟  آنها باید بگویند که چه حرف تازه ای دارند نه اینکه ما امدیم خفض جناح کردیم و گفتیم ما آماده مذاکره ایم و حالا آنها با تکبر بگویند که بله شما چند اقدام عملی هم بکنید. این ناشی از آن نقطه شروع است که کمی نامناسب بود. ما با مذاکره که ترس و مشکل نداریم منتهی ما بیخود با کسی مذاکره نمی کنیم. اگر آمریکایی ها خیلی علاقمند هستند که با ما صحبت کنند باید ببینند که چه می خواهند بگویند، چه چیز جدیدی دارند.

5+1 که می خواهد مذاکره کند باید دید چه حرف حسابی دارد. غنی سازی به عنوان محور مذاکرات ما  کمی قابل تامل است. غنی سازی باشد ولی به اندازه یک مثقال به چه درد ما می خورد؟ ما تمام حقوق خود را بدون کاستی در ان پی تی می خواهیم که شامل غنی سازی هم هست. ما اصلا شهروند درجه یک دنیا هستیم، تمام حقوق خود را می خواهیم .یک قدم هم از آن پایین نمی آییم . بله اگر می گویند که ما شک داریم به اینکه که شما بمب اتم می خواهید درست کنید، شما غلط می کنید شک دارید ما چه کار کنیم کسی شک دارد به ما. انها فقط می توانند از ما یک چیز بخواهند، آن هم در این موضوع که مثلا شما می توانید در چارچوب ان پی تی شفافیت اقداماتتان را بیشتر کنید.

البته ما هم می توانیم بگوییم که به انها شک داریم ما فکر می کنیم مسئله آنها بمب اتم در ایران و اینها نیست ما فکر می کنیم آنها می خواهند ما را اذیت کنند. انها باید ثابت کنند دنبال اذیت نیستند پس انها هم باید ثابت کنند اقداماتشان و خواسته هایشان در چارچوب ان پی تی است. ان پی تی شامل همکاری است و عدم اشاعه است و شامل به اصطلاح امحاء تسلیحات هسته ای، ان پی تی اصلا 3 تا پایه دارد.پس معادله حرکت ما خیلی روشن است. غرب حتی اگر راست هم بگوید حداکثر چیزی که می تواند بخواهد مطالبه شفافیت موردی در چارچوب ان پی تی است. ما هم می توانیم از انها مطالبه همکاری در چارچوب ان پی تی کنیم. همکاری با تضییقات آنها که تحریم گذاشته اند سازگار نیست. این یک چارچوب است. من در مقام مچ گیری نیستم. کارهای خوبی را انجام دادند منتهی اینها نقاطی است که باید تصحیح شود و انشاءا.. می شود. اینها دیپلمات های ورزیده ای هستند و خود آقای روحانی هم ادم با تجربه ای است .از این جهت من خیالم جمع است واز همه مهمتر ولی امر نظارت کامل دارند وخیلی هم حساس و فطن هستند. ملت ما هم زرنگ هستند و همه اعمال زیر ذره بین و جوانها ودانشجویان ومتخصصین اصلا امکان ندارد در جمهوری اسلامی کسی مثلا زیرآبی کار به این بزرگی را بخواهد برخلاف نظر نظام انجام دهد.

*در مورد تلفن به نظرم یک توطئه ای بود بر علیه سفر آقای روحانی و این کار صهیونیست ها بود

در مورد مذاکره با جان کری در حاشیه آن اجلاس، اصل مذاکره قابل قبول است.  قبلا هم از ما درخواست کرده بودند و ما مصر بودیم به اینکه وقتی انها می ایند یک چیزی مثبت و دندان گیر داشته باشند، همان چیزی که انها از ما می خواهند یک چیز عملی بیاورند در جلسه، نه اینکه صرفا بیایند انجا بنشینند و عکس و ژست بگیرند واین به درد نمی خورد. در مورد تلفن، من به نظرم یک توطئه ای بود بر علیه سفر آقای روحانی. این کار صهیونیست ها بود .آنها اوباما را تشویق کردند که تماس بگیرد و اصرار کند که با ریاست محترم جمهوری ما صحبت کند. صهیونیست ها می خواستند زیرآب اعتماد هیات ما را در داخل بزنند. یعنی می خواستند بگویند که بابا این آقای روحانی حرف هایی را هم که می زند با یک ادبیات جدید ، این در ایران پشت بند ندارد. کسی از او حمایت نمی کند و حرف های خودش است. اگر فرض کنیم تلفن نبود ایشان می امد ایران طبیعتا یک حمایت وسیع تری از ایشان صورت می گرفت. این تلفن که انجام شد من گفتم خود اصل تلفن خیلی چیز مهمی نیست. اما جایگاه این تلفن سبب شد که حالا وزیر امور خارجه در آمریکا می گوید بله حرف های ایشان قشنگ است ولی ظاهرا درتهران با نظر ایشان موافق نیستند و نظر رهبری اصل است. نظر رهبری همیشه اصل بوده است. این چیز جدیدی نیست.

بنابراین این خطایی بود من فکر می کنم در اثر یک توطئه صهیونیستها برای اینکه زیرآب دولت عزیز ما را بزنند و یا شان آن را پایین بیاورند صورت گرفت. ما باید آگاه باشیم. ضمن اینکه حالا ان کار کاری نادرست بود منتهی ما زحمات دولت خودمان را واعتماد و حمایت خودمان را به کوری چشم صهیونیستها کاهش نخواهیم داد. دولت ما مورد حمایت مقام معظم رهبری، مجلس و همه نهادهای کشور و ملت است. هم دوستشان داریم وهم از آن حمایت می کنیم، بله هر دولتی در مشی اش آن هم در یک حوزه جدید کلی بالا و پایین دارد. آمریکایی ها گیرم یک تلفنی شد مثلا چی شده حالا. نظام به این عظمت که با یک تلفن بالا و پایین نمی رود در این تلفن چیزی هم که گفته نشده است .

پس تحلیل من این است که اگر این تلفن انجام نمی شد بهتر بود. به خاطر اینکه من برداشتم این است که بنای این تلفن کاری توطئه صهیونیستی است برای اینکه زیرآب کارهای خوب و مثبت آقای روحانی را در نیویورک بزند، اما آثار کارهای ایشان از بین نمی رود.

پیرو همین فرمایشی که الان داشتید این بود که چند تا از سوالات ما ناظر بر یک بهت و یا یک ابهامی برای تشکل های جوان و جوانانی که می خواهند خلاصه در این عرصه فعالیت داشته باشند مثلا یک نمونه سوال را بخوانم برای دفاع از آرمان های جهانی انقلاب اسلامی ایران از یک طرف واز یک طرف برای حمایت از بخش دیپلماسی دولت که صحیح است ما که تشکل های جوان هستیم چه کاری می توانیم انجام دهیم ؟ مطالبه ونقد جدی مواضع دولت یا صبر وسکوت وغصه؟

ما کارهای زیادی می توانیم انجام دهیم، اول یادمان نرود که چالش بزرگ تجربه عظیمی که شروع شده تجربه بزرگ ملت ما که از سی وچند سال پیش شروع شد بنای یک نظام کامل مدنی سیاسی بر اساس اسلام است. این تجربه ای است که ایران عقب افتاده توسری خور آمریکا را به قدرت مندترین کشور منطقه خاورمیانه بزرگترین دموکراسی خاورمیانه وبه پیشرفته ترین کشور علمی منطقه خاورمیانه تبدیل کرد. بنابراین همه ما باید تعمیق بخشیم ان شجره طیبه را که تعدادی از ثمارش این بوده که ایران تبدیل به یک کشور بزرگ شده . وقتی انقلاب پیروز شد بسیاری از این متفکرین غربی واذناب روشنفکر نمای داخلی شان اینها می گفتند ای بابا اسلام مگر می تواند کشور ایران را پیشرفت دهد. در همین جمهوری اسلامی در روزنامه ها مقاله نوشتند در دهه 70 و80 که کسی که معتقد است با اسلام می توان ایران را به کشور پیشرفته و قوی تبدیل کرد مثل کسی است که معتقد باشد با دوچرخه می توان به کره ماه رفت. فردی که این را نوشته در همین ایران است و الان هم هست منتها اشتباه کردند حالا چشم ها را باز کردند دیدند عجب جمهوری اسلامی تازه اول کارش است فلذا افتادند به جانش و گفتند ما جلوی پیشرفت ایران را بگیریم. این تحریم ها برای مهار بمب اتمی نیست این را مسلم بدانید.این حصرها برای این است که رشد جمهوری اسلامی را که الان در منطقه مثل یک قله درخشان است بگیرند.

تحریم به جایی رسیده است که دولت آمریکا به بعضی از انتشارات خود دستور داده که مقالات علمی مصوب هیئت های جوری ژورنال های خوب را در مجلات علمی چاپ نکند. یعنی مثلا یک دانشمند جوان ما مقاله ای در فیزیک یا شیمی می نویسد می فرستد به یک مجله ای در انتشارات آنجا ، انها نامه می نویسند ببخشید به ما دستور دادند که مقالات چاپ نشود! دانشجویان ما را در برخی از رشته ها راه نمی دهند. این یعنی چه؟ مگر انها می توانند حرکت پرشتاب ایران را سد کنند. شما اگر تسلیم غرب شوید غربی ها بعدا می گویند اصلا جوان های ایرانی نباید غذا بخورند. چون اگر غذا بخورند جان می گیرند جان که بگیرند می توانند دنبال دانش بروند دنبال دانش که بروند دانشمند می شوند ودانشمند شدند اکتشاف می کنند. مگر می توانند جلوی ملت ما را بگیرنند. باید اینها را ببینیم. پس ما جیغ مان برسر دشمن مان است این را باید برای خودمان و ملتمان روشن کنیم . اینکه روشن شود مشی کارگزاران نظام ما با ان سنجیده می شود .همه باید دقت کنیم .راجع به مشی کارگزارانمان آیا در این مسیر است یا در این مسیر نیست. اگر در این مسیر بود از انها حمایت می کنیم واگر در این مسیر نبود از آنها انتقاد می کنیم. پس در این دوره کارهای زیادی برای اقدام است .ما باید در دنیا روشن کنیم که غرب بهانه کرده است سلاح هسته ای را. باید روشن کنیم که غرب اقدامات تحریمی اش بر علیه جمهوری اسلامی ضد قوانین بین المللی است .ضد نرم های اخلاقی و بسیار هم ضد حقوق بشر است . خصومت های بسیار شنیعی است و اینها را باید بیان کنیم هم برای خودمان و هم برای دنیا از امکانات رسانه ای که در اختیار داریم استفاده کنیم . شما 5 نفر را بتوانید راجع به اقدامات ماهیت غرب آگاه کنید 5 نفر است.

پس بدانیم که دستاوردهای ما از این شجره بزرگ و طیبی است که اسلام است واسلام برنهج مکتب اهل بیت. هم خودمان خوب بفهیم وهم عمل کنیم و هم بفهمانیم و تبلیغ کنیم. نسل جدیدمان بفهمد که این تجربه  و این عزتی  که امروز پیدا کرده ایم برای این است. فکر نکنید که بعضی ها می گویند پاسپورت ما را ویزا نمی دهند ناراحتیم در فرودگاه ها مارا می چرخانند و عزیز نیستیم . اینها علامت عزت نیست . اتفاقا به خاطر اینکه عزیز هستیم اینها علامت دشمنی است . پاسپورت های دوستانشان خیلی راحته والا انها پاسپورت می خواهند چه کار تازه تو سر آنها هم می زنند. ما که شاخ به شاخ اینها ایستاده ایم جلوی انها مثل کوه ایستاده ایم .معیار عزت این نیست که ما مثلا می خواهیم فلان کشور اروپایی برویم به ما ویزا نمی دهند معیار عزت ما این است که قوت ما چیست .اسلام را چگونه پیاده کردیم نهضتی که ما پایه ریزی کردیم مشتریش در دنیا چگونه است .تاثیر ما در منطقه چیست و شما بدانید این محاصرات اقتصادی این با یک حرکت داهیانه وجهادی ملت ما همه می شکند. این طور نیست که اینها بتوانند ما را محاصره کنند البته این باور می خواهد مثل جبهه، وقتی در جبهه جنگ شروع شد بنی صدر می گفت که ما باید زمین بدهیم که زمان بخریم .باید تانک از ان جا بخریم ولی امام فرمودند یک لحظه هم توقف نمی کنیم. یک دیوانه ای سنگی انداخته چنان در دهانش می زنیم که از جایش نتواند بلند شود همین کار را هم کردیم روزهای اول جنگ کسانی که می رفتند برای دفاع گاهی از این تفنگ های تک گلوله داشتند و کفش هم نداشتند ولی دفاع می کردند بعد تبدیل شد به بازوی نیروی عظیمی مثل سپاه، که اسمش را می برند لرزه بر اندام ژنرالهای آمریکایی می اندازد. در مسیر اقتصادی هم برای ساختن کشور ما با همین رویه وارد شویم شما بدانید در آینده نزدیکی یکی از قوی ترین کشورها وموثرترین کشورهای اقتصادی منطقه خواهیم شد راه را نباید اشتباه برویم.

*ادبیات آقای روحانی را به ادبیات آقای احمدی نژاد ترجیح می دهم

چرا این همه دشمنی؟ اصلا آیا نیاز به رابطه با یک کشور خاص داریم؟ چرا با سایرین نه مثلا روسیه؟ ما در یک برهه ای با انگلستان، فرانسه، و استعمار پیر ارتباط داشتیم چرا روی آمریکا این قدر تاکید داریم و تاثیر ادبیات دیپلماسی در مذاکره با آمریکا را تا چه حد ارزیابی می کنید؟ آیا بازخورد ادبیات تهاجمی زیر سوال بردن هولوکاست با ادبیات پیشنهاد گفتگوی تمدن ها در عمل متقاوت نیست؟ شما یک بار واژه کاکاسیاه را برای اوباما به کار بردید با توجه به سابقه تحصیلات جنابعالی در امریکا و آشنایی با محیط فرهنگی انجا به کار بردن چنین عباراتی که نشان دهنده تبعیض نژادی است را به صلاح می دانید؟

اولا ان کاکا سیاه را من نگفتم در آمریکا وقتی اقای اوباما انتخاب شد، یکی از بزرگان کنگره آمریکا کتابی نوشت که در ان کتاب اوباما را به عنوان کاکا سیاه خطاب کرد و من در ان جا گفتم که این کشور را ببینید علی رغم اینکه رئیس جمهورش سیاه پوست است ولی سیاه پوست را کاکا سیاه خطاب کردند. حالا این اقا که در داخل کشورش این جوری پایش روی پوست خربزه است حالا ببینید چه حرف هایی راجع به ما می زند. بنابراین شما می دانید که اسلام که سیاه و سفید در آن همه یکی هستند وبه ما مسلمان ها نمی چسبد این طور حرف زدن. ان یک سوء استفاده ای بود که تبلیغات غربی و برخی داخلی ها کردند از این جور چیزها زیاد است من در سی وچند سال بعد از انقلاب از این چیزها زیاد دیده ام .من فحش خورم ملس است خیلی نگران نیستم جاذبه و دافعه وجود دارد. ادبیات دیپلماسی باید فاخر باشد، تیز و لیز باشد همه این ویژگی ها را داشته باشد. چون دیپلماسی خودش هدف نیست ما با دیپلماسی باید یک چیزی را بماسونیم .به تناسب ان چیزی که می خواهیم بماسونیم باید ادبیات مان را انتخاب کنیم .ولی فاخر بودن ادبیات خیلی مهمه . این را حتما من قائل هستم . من ادبیات اقای روحانی را به ادبیات اقای احمدی نژاد به طور عموم ترجیح می دهم .ادبیات فاخری است حتی در صحبت معمولیش هم اقای روحانی بالاخره آخوند است و خوب صحبت می کند.من بیشتر می پسندم . برخی می گویند احمدی نژاد مردمی وصاف صحبت می کرد بدون زحمت حرفش از دل برمی امد و به دل می نشست .یک جهاتی این طوری داشت واقعا من منکر آن نیستم بی شیله و پیله صحبت می کرد. این هم یک روش است حالا گفتم در کل ادبیات حساب شده اقای روحانی را می پسندم. بنابراین حرف درستی است ادبیات باید ادبیات با فخامتی باشد منتهی در امر هولوکاست چند تا مطلب اتفاق افتاد و اینها قاطی شد .یکی حرفی که اقای احمدی نژاد می خواست بیان کند حرف بدی نبود ببینید غرب امده گفته که شما نباید افراد را به خاطر ارتداد وعدم ارتداد به هیچ دینی پیگرد کنید. خب من می گویم فرض کنیم حرف شما درست اما همین غربی ها در سازمان ملل یک مصوبه ای تنظیم کردند که اگر کسی به اینکه هولوکاست اتفاق افتاده بی اعتقاد باشد یا مثلا بگوید به اینکه نمی دانم چند میلیون یهودی را سوزاندند؟ اگر ثابت شود بی اعتقاد به هولوکاست است این ادم باید برود زندان.

ما کدام طرفش را ببینیم اینکه اصلا تفتیش عقاید است . شما راجع به ادیان الهی گفتید که هرکس به مقدسات و پیامبران و کتب الهی بی اعتقاد است کسی حق ندارد پیگیری کند، گفتیم باشه سلمنا. هر آشغالی که افراد معتقدند نوش جانشان. حالا امدید یک چیزی درست کردید که کاملا اعتقادی است این مصوبه سازمان ملل است و مطالبه می کنند. اتهامی است شما اگر کسی باشید که اعتقاد نداشته باشید، آخر یک وقت هست که می گویند شما برای کسانی که در هولوکاست کشته شدند بی احترامی کردید ما ان را مثلا می توانیم تحمل کنیم اما اعتقاد نداشته باشید خیلی مضحک است. به نظرم اقای احمدی نژاد این نقطه خوب را می خواست بیان کند که این چه جور حرفی است که می زنید حالا یکی هست که اعتقاد ندارد مگر زورکی است؟ این ترس صهیونست ها را نشان می دهد و نشان می دهد خودشان هم باور ندارند حرف کسی مبتنی بر دروغ نباشد. این نشان می دهد نگرانند که این دروغ برملا شود و الا اینقدر چفت و بست برای آن نمی گذاشتند. این حرف خوب می بایست با ادبیات دقیق تری بیان می شد که دشمنان نتوانند از آن سوء استفاده کنند.

بحث دوم این است که ما بگوییم ان چه که احمدی نژاد گفت بی خود گفت ما برای چی باید یک همچین کاری کنیم؟ چه نان وآبی  برای ما دارد؟ ما هرگز نباید چنین کاری کنیم. اقای احمدی نژاد رئیس جمهور محترمی بوده ورئیس جمهور ما بوده و حرفی هم زده حالا ادبیات را ما نپسندیم ببینید در عالم سیاست هر چیزی وزن خودش را دارد ما مفت ومجانی چیزی را بدهیم برای چه .ما دل صهیونیست ها را می خواهیم به دست اوریم. مگر دل انها به دست می اید. پس راجع به هولوکاست صورت مساله را فراموش نکنیم. در مورد دشمنی ها من از پایین شروع کردم اصلا ما دشمنی نمی کنیم کجا ما دشمنی کردیم ما از صد تا دشمنی آمریکا وغرب صهیونی داریم نیمچه پاسخ می دهیم . حالا مثلا مردم ما می گویند مرگ بر آمریکا میزان فحشی که در رسانه های امریکا و اروپا علیه مسئولین، ملت، انقلاب و اسلام ما هر روز هر ساعت هر دقیقه دارد پخش می شود قابل مقایسه است با چند تا مرگ بر آمریکایی که مردم ما در یک مراسم سر می دهند؟ خوب این چیزی نیست. آمریکایی ها و صهیونیست ها پول می دهند فیلم درست می کنند تا چهره ایران را د رجهان بد نمایش بدهند.

اگر یک کمپانی می خواهد به ما دارو بفروشد سفیر آمریکا زنگ می زند به ان کشور که به ایران دارو نده. اگر دارو بدهید پدر شما را در می اوریم خب دارو را کی مصرف می کند مگه دارو حلوا است دارو را مریض مصرف می کند پس امریکایی ها به مریض های ما این طور نگاه می کنند . این درجه از دشمنی را هر روز بیشتر دامن می زنند. هر جا شما می روید می بینید بر علیه منافع ما کار می کنند. حالا ما چه بگوییم مثلا یعنی یک کسی که این همه دشمنی می کند و به ما فحش می دهد ما به او بگوییم تو خیلی قشنگی تو خیلی خوبی؟ دشمنی امریکا نسبت به ما است که دشمنی کور است و ناشی از نژادپرستی است و کفر پرستی انها است خوب ما را می خواهند تحقیر کنند . ما البته ادبیاتمان تند نیست. انها فحش می دهند و ما به یکی از آنها جواب می دهیم. ادبیات ما همیشه تند نیست ما با دنیا با ملایمت صحبت می کنیم نقش آمریکا وبقیه هم کاملا روشن است . امریکا پرچمدار بزرگترین دشمنی تاریخی بر علیه ملت ما است و محرک است و طبیعتا ما محکم جلویش ایستادیم .البته، برای محکم ایستادن لازم نیست فحش بدهیم این را هم قبول دارم ولی محکم باید جلوی او بیایستیم . گاهی اصلا تند هم جواب نمی دهیم گاهی لبخند هم می زنیم.

اصل این است که ما در مقابل این تهاجم محکم بیایستیم. ولی به تناسب باید ادبیات خود را درست کنیم. واقعیات را هم به مردم دنیا و خودمان بگوییم .پس دشمنی که در رسانه وصحنه دنیا می شود ان چه که از طرف امریکا در خصوص ما انجام می شود در مقابل ما قابل مقایسه نیست. رئیس جمهور ما می رفت نیویورک یک بیلبورد می زدند به او توهین می کردند یکی چیزی که اصلا سابقه ندارد. ان جا یک جای بین المللی است پلیس شهرداری نیویورک بیلبورد بزرگ می زدند بر علیه رئیس جمهور ما وملت ما . بعد ما باید در تهران برای انها حلوا پخش کنیم طبیعتا ملت ما هم در ایران یک وقت یک فریاد می زند. یک مرگ بر امریکا هم می گویند به نظرم طبیعی است وهیچ بحث خاصی ندارد.یعنی ما بدهکار نیستیم به امریکایی ها که بگوییم چرا مردم ما فریاد می زنند باید بگوییم این باب رفتار زشت خود  را ببند بعد ببینیم ملت ما ملت بسیار محترمی است.

تفاوت قبح رابطه با یک ابرقدرت یا یک کشوری مثل آمریکا با روسیه و یا حتی شوروری سابق را هم بفرمایید؟ جنابعالی رفتید رسما مذاکره کردید که اگر مذاکره با ابرقدرت بد است شما به نمایندگی از امام رفتید با شوروی مذاکره داشتید و یا روسیه انگلیس وفرانسه چه تفاوتی با آمریکا دارند؟

ببینید بحث قبح و حسن نیست بحث نفع وضرر است. آیا صحبت با امریکا برای ما نفع دارد یا نه . ما نوکر نفع وضرر برای ملت مان هستیم . حسن و قبح ندارد گاهی دشمن است صحبت می کنیم گاهی صحبت نمی کنیم. جایی که به نفع منافع ملی ما باشد که چهره اسلامی ما و اسلام جزء منافع ملی ما است .طبیعتا نظام ما به کارگزارانش اجازه می دهد که با هرکسی صحبت کند ابرقدرت باشند یا نباشند مگر ما کشور ضعیفی هستیم که در مقابل انها احساس حقارت کنیم .ما در صحبت با هیچ قدرتی احساس حقارت نداریم وحسن و قبح هم مطرح نیست. نفع و ضرر مطرح است و چرتکه است ایا این کار در این زمان به نفع ما هست اگر به نفع بود انجام بدهیم اگر به نفع نبود انجام نخواهیم داد اگر امریکایی ها دوست دارند ما با انها صحبت کنیم باید صحبت ما با خودشان را نفعش را بالا ببرند و در آن محتوای بگذارند اگر نفعش را بالا ببرند حتما ایرانی ها با آنها صحبت می کنند اگر این طوری بشود که مثلا برویم راجع به اب وهوا صحبت کنیم وبیاییم بیرون انها بگویند که ایرانی شما باید در عمل خود را ثابت کنید خب این چرت وپرت ها را قبلا گفتند. بنابراین ما در صحبت با هیچ کشوری احساس حقارت نداریم ومساله حسن وقبح نیست ومساله نفع وضرر است . ان هم با مکیالی که شان اسلامی ما وملت ما همه در ان هست . نرمش قهرمانانه منظورم این است که رهبر معظم انقلاب انتظار دارند ما یک دیپلماسی متنوع و جدید را بیرون بیاوریم .یک نواوری داشته باشیم در تحرکات دیپلماتیک .به نظرم این انتظار بسیار به جا است و این تنوع هم می تواند شامل ادبیات وتکنیک جدید باشد . به نظرم به جا است .یعنی در شرایط امروزی ما شان جمهوری اسلامی و تاثر گذاریش ولازمه اش این است که تنوعی وتحرکی جدید و نواوری جدید داشته باشیم وکشورهای منطقه هم از ما این را می خواهند ومی خواهند که ما در حل وفصل مسائلشان نقش داشته باشیم. مردم عراق، افغانستان، سوریه بنابراین یک مسیر خوبی برای نواوری و تنوع در دیپلماسی ما است . دیپلماسی ما نباید مثل برکه همانطور یک نواخت پیش بره. خیلی خوبه ادبیات جدید ومشی جدید داشته باشیم این از لحاظ تکنیک است واز لحاظ محتوا محکم حافظ منافع ملت ماست منافعی که شامل اسلام هم است این معیار است واز این عدول نخواهد شد واما در مورد سوء استفاده بله سوء استفاده می کنند همان طوری که روش قبل هم ادامه می دادیم آنها یک سوء استفاده ای می کردند می گفتند اینها دنبال جنگ هستند و حرف جدید ندارند حالا اگر ما ابتکار به خرج بدهیم می گویند اینها خسته شدند تسلیم شدند وضعیف شدند و از این حرف ها. منتها وقتی جلوتر بروند می فهمند که فایده ندارد سوءاستفاده ها. قدم های جمهوری اسلامی محکم است در پیگیری منافعش. ولی طبیعتا هر تکنیک جدیدی می توانند سوء استفاده را از دشمنان ما در برداشته باشد. دیپلمات های ما حالا که وارد میدان شدند قدم های بعدی انها حساب شده تر خواهد بود .ناظر به دفع این سوء استفاده ها خواهد بود وکلماتشان بهتر وحساب شده تر خواهد بود .من صحبتم این است که وضعیت ما و توانمندی ما در منطقه نقطه ای است که سابقه ندارد در تاریخ گذشته ما و در منطقه اطرافمان وقتی مقایسه می شود تفاوت ها دیده می شود. ایران را با مصر، الجزایر، ترکیه بسنجید وبا اطرافش خب می بینید که ایران از لحاظ پیشرفت وتوسعه مدنی بزرگترین دموکراسی منطقه و از لحاظ علمی هم بزرگترین کشور منطقه است. از لحاظ اقتصادی چند نکته است یکی بنیه اقتصادی، یکی خرابکاری در اقتصاد ما است یکی سوء مدیریت های اقتصادی ما است . از لحاظ بنیه اقتصادی کشور ما کشور بسیار قوی است یعنی دارای پتانسیل های زیادی است که ایران را به یک کشور عظیم اقتصادی تبدیل کند . نیروی انسانی که ما داریم نیروی بسیار قابلی است چه فرهیختگان و چه انهایی که در بخش های خصوصی مشغولند اما خرابکاری هایی که در نظام اقتصادی ما شده شاید با هر کشور دیگری شده بود 3 یا 4 ماه بیشتر دوام نمی اورد، بانک مرکزیش را تحریم کردند سیستم حواله جات را و کشتی هاش را تحریم کردند اصلا چه کاری که نکردند با اقتصاد ما ولی در عین حال کشور ما با توانمندی شگفت انگیزی ایستاده است. در مورد نوسانات اقتصادی که ما در یک سال ونیم آخر دوره اقای احمدی نژاد داشتیم برداشت من این است ممکن است اشتباه باشد که بیش از 70 درصد به خاطر مشی غلط ایشان بود به نظرم ذهن ایشان کاملا رفته بود به طرف اینکه اقای مشایی را رئیس جمهور کند وتمام فکرش مشغول به این موضوع بود ادم پرکاری بود اگر به جای این فکر مشغول می شد به مقابله با خرابکاری های اقتصادی غرب مسلم این تنش ها در اقتصاد ما به این شکل ظاهر نمی شد ما این را باید علاج کنیم .

راه مقابله با تهاجم اقتصادی این نیست که صرفا باید با غربی ها تعامل کنیم تا انها تحریم ها را بردارند سپس وضع اقتصادی ما خوب شود. این تلقی غلط است البته ما باید تلاش وسیع کنیم تحریم ها را کاهش دهیم. این کار راباید بکنیم و این وظیفه دیپلماسی ما است کار سیاست خارجی ما است منتهی ما در مشی داخلی همان طوری که رهبری فرمودند تز مقاومتی داشته باشیم باید با روحیه ای که در جنگ شرکت کردیم با همان روحیه مملکت مان رابسازیم خدا هم به ما امکانات عظیمی داده و به مملکت ما. اولش انرژی است این انرژی باید در سیستم اقتصاد ما بالا بیاد و تولید را بالا ببرد و توانمندی های دیگر  و نیروی انسانی .ان چیزی که وقتی من نگاه می کنم توانمندی کشور ما است این امکانات هست .واقع بینانه این هست که باید تحریم ها هر چه زودتر برداشته شود. همین امروز تحریم های غیرقانونی و غیر موجه باید برداسته شود، همه باید تلاش کنیم که در سیاست خارجی این کار انجام شود. اما ما نباید به امید تصمیم دیگران زندگی خود را تنسیق کنیم به پای خودمان وبه همت خودمان واین شدنی است و واقع بینانه است. اتفاقا تنها راه نجات ما است این غیر از این است که ما راه مشکلات اقتصادی را نمی بینم ما راجع به یک مرحله بعدترش صحبت می کنیم چه کار کنیم که این اقتصاد شکوفا بشود و این تنش ها که ایجاد شده از آن برداشته شود.

سوالات متعددی درباره مواضع اخیر آقای هاشمی رفسنجانی خصوصا در این موضوع رابطه با امریکا مطرح است و موضع شما درباره شعار مرگ بر آمریکا که ایا باید این شعار حذف بشود یا نه؟  به خصوص در روز 13 آبان که به نوعی در فرمایشات شما بود اما این را بفرمایید نظر شما درباره بیان صحبت های دونفره سیاسی با حضرت امام(ره) که در هیچ جایی بر اساس توصیه مرحوم امام نه و یا دستخط موثقی از امام ارائه نمی شود و غالبا مبانی فکری امام را مورد هجمه قرار می دهد چیست؟ با این تحلیل که مدل مدیریتی امام با آقای هاشمی متفاوت بود موافقید؟ نقش آقای هاشمی در تحمیل قطعنامه به امام چه بود و اینکه مواجهه ما چگونه می تواند باشد ؟

شما مسائل زیادی را مطرح کردید که تفصیل خوبی می خواهد که اکنون مجال نداریم. من درباره شعار مرگ بر آمریکا توضیح دادم. دولت ما با هدایت ولی امرمان کار می کند و ولی امر باهوش و دانا وشجاعی هم داریم این جور نیست که مثلا صرفا به خاطر تعهد شرعی از ایشان پیروی می کنیم. خدا هم لطف کرد ولی امر داهی و دانا و آشنایی داریم و بر این اساس معیار عمل می کنیم در کشور سلایق مختلفی داریم ومی توانند داسته باشند بعضی ها با سلایق ایشان متفاوت است و محترم هم هست منتهی مشی نظام بر روشی است که رهبر معظم انقلاب ان را تنسیق می کنند و بسیار هم قابل دفاع است من می توانم بدون استناد به اینکه نظر مال ایشان است دانه دانه تحلیل کنم واینکه چرا خود من به این نظر قائل هستم و معتقد هستم.

* حضرت امام(ره) حرف هایی را به صورت مضبوط در تمام زمینه ها مطرح کرده اند

آقای هاشمی یک عمری برای انقلاب صرف کردند و در زمان جنگ و قبلش جهاد کردند. ما به آقای هاشمی به عنوان یک شخص برجسته تاریخ  خودمان علاقمند هستیم و دوستشان داریم. البته مردان بزرگ اشتباهاتشان هم می تواند بزرگ باشد و این یک واقعیتی است و متاسف هم هستیم که در جریاناتی که در فتنه سال 88 ایجاد شد، ایشان بین حق و باطل خط فاصله ایجاد نکرد. مشتریان آقای هاشمی متدینین و جبهه ای ها هستند، انهایی که به دین به انقلاب علاقه ندارند به ایشان هم علاقه ندارند اگر اظهار علاقه می کنند موقت است بنابراین مسیر کشور روشن است ما این مسیر را باید برویم ما باید مسیری که ولی امرمان تنسیق می کنند برویم و این مسیر مردم را به سر منزل مقصود می رساند حضرت امام یک حادثه گذشته نیست که فقط با خاطره یا اینکه کسی بگوید فامیل امام هست بگوید نظرات امام را من خوب می فهمم. حضرت امام یک عالم بزرگی بودند آراء عظیم فقهی داشت سیاسی داشت فلسفی داشت باید نسل های 200 سال دیگر هم امام را بشناسند ودنباله رو ایشان باشند و تا 200 سال دیگر نه بنده هستم نه آقای هاشمی و نه دیگران.  پس یعنی امام داستانش تمام می شود؟ من می خواهم بگویم نسل ما باید برگردد به تعالیمی که حضرت امام به طور مفصل داشتند. همه ما باید متشابهات را به این محکمات ارجاع بدهیم اگر با ان همخوانی داشته باشد قبول می کنیم نداشته باشد لااقل علامت سوال روی ان می گذاریم. ازحضرت امام حرف هایی در تمام زمینه ها مضبوط است که همه پخش شده، مقام معظم رهبری هم مفسر خوبی از آراء امام هستند. از همه مهمتر مبنای توجه ما به نظرات حضرت امام(ره) است که همانا اسلام می باشد. اسلام قبل از امام(ره) بوده و بعد از رحلت ایشان هم مبنای ارزیابی نظرات است.

حضرت امام(ره) در فهم اسلام نوآوری داشتند و از آن بالاتر: برای اقامه دین کار بزرگی را پایه ریزی کردند. لذا اینها چیزهایی نیستند که باید نگرانش باشیم آقای هاشمی نگرانی شماها نباید باشد. نباید به اقای هاشمی توهین کنیم در انقلاب ما مثل ایشان تعدادشان بسیار کم است. اصلا دوست نداریم که بزرگان ما مورد اهانت قرار بگیرند ببینید بین احترامی که قائل هستیم وبین تبعیت باید تمییز بگذاریم مسیر ما مسیر ولی امر است روشن واشکار تولی وتبری هم داریم محکم هم ایستادیم منتهی در این مسیر طبیعتا افراد به تناسب دیدگاه هایی دارند ما وارد در این درگیرهای این طوری نشویم که فرسایش برای نظام وحتی نیروهای متدین ما ایجاد کند که بعدا دهان دشمنان ما بازشود که خوب این همان آقای هاشمی است که شما این قدر دوستش داشتید چون در مورد آیت الله منتظری هم این اتفاق افتاد. آقای منتظری یک شخصیت برجسته انقلاب ما بود و محصول عمرامام بود. اما باند تروریستی مهدی هاشمی و منافقین به دفتر ایشان و به اطراف ایشان نفود کردند و آقای منتظری را از انقلاب جدا کردند در حالیکه بسیار متدیننی هستند که این ها را دوست دارند بنابراین در این دوران آلوده به توطئه های متنوع،  باید خیلی هوشیار باشیم وبصیرت داشته باشیم.و ان چه که رهبر معظم به ان اشاره دارند همین جا کلیدش است: بصیرت؛ یعنی وضعیت را درست بشناسیم و وظیفه ان را تشخیص دهیم وبه اندازه وبه موقع قیام کنیم نه بیشتر ونه کمتر اسلام دین بصیرت است و بصیرت مبتنی بر تفقه در دین و تفقه در دین هم مبتنی بر ثقلین است.