آمریکا در سوریه از ایران شکست خورده است
یروزی های اخیر ارتش سوریه در شهر راهبردی القصیر و در پایان، بازپس گیری کامل این شهر از نیروهای شورشی، بسیاری از معادلات را در عرصه میدانی سوریه و همچنین در بعد بین المللی تغییر داده است. در این رابطه، ولی نصر، تحلیلگر برجسته ایرانی ـ آمریکایی با انتشار تحلیلی از پیروزی راهبردی ایران بر آمریکا در سوریه سخن گفته است.
به گزارش «تابناک»، ولی نصر، استاد ایرانی تبار دانشگاه تافتس آمریکا و عضو شورای روابط خارجی این کشور، در مطلبی که امروز درباره تحولات سوریه در سایت شبکه خبری «بلومبرگ» منتشر نموده، استدلال کرده که در پی تحولات عرصه میدانی سوریه، هم اکنون واشنگتن متحمل یک شکست راهبردی از تهران شده است.
در این مطلب آمده است:
تحولات سوریه، فرصت شکست راهبردی ایران را فراهم کرد. در این سناریو، ایران به واسطه سقوط بشار اسد، تنها متحد عرب خود و راه ارتباطی حیاتی ایران به حزب الله، تضعیف می شد. به این ترتیب، ایران منزوی شده و در برابر فشارهای بین المللی برای توقف برنامه هسته ایش آسیب پذیر می شد؛ افزون بر این، با افول نفوذ منطقه ای ایران، نفوذ رقبای این کشور (متحدان آمریکا مثل ترکیه، قطر و عربستان سعودی) افزایش می یافت.
اما بر عکس، رویدادهای سوریه هم اکنون به نفع ایران در جریان است. دولت اسد در عرصه میدانی در حال پیروزی است؛ نبرد در سوریه، پیگیری سیاست های هسته ای از سوی ایران را آسان تر کرده و دستاوردهای ایران، متحدان آمریکا را که از شورشیان سوریه حمایت می کردند، شرمسار کرده است.
از همه مهمتر، ایران روابط خود را با روسیه تقویت کرده و می توان در صورت ادامه سیاست کناره گیری آمریکا، این موضوع را مهمترین نتیجه درگیری سوریه دانست.
بخشی از محاسبات آمریکا برای مداخله نکردن در سوریه، بر این فرض استوار بود که اسد در نهایت سقوط خواهد کرد. روشن است که آمریکا پیامدهای باز گذاشتن راه برای پیروزی دوباره اسد را در نظر نگرفته بود. ارتش سوریه، با حمایت رزمندگان حزب الله و کمک های تسلیحاتی ایران و روسیه، هفته گذشته خطوط شورشیان در شهر القصیر را در هم شکست. این پیروزی نمادین، امیدها برای سقوط سریع حکومت سوریه و یا پیدا کردن راهکاری دیپلماتیک برای منازعات را کاهش داد.
سوریه اکنون به عرصه یک جنگ نیابتی تبدیل شده که نتیجه آن، در شکل گیری نظم منطقه ای تعیین کننده خواهد بود. در خاورمیانه، بازتاب های قدرت، تعیین کننده دستاوردهای راهبردی است. رشادت حزب الله، ضربه ای به عربستان سعودی است که از مخالفان حزب الله در لبنان حمایت کرده است. پیروزی های ارتش سوریه، به منزله عقب نشینی سعودی ها، قطری ها و ترک هاست که همه آن ها، با اسلحه و پول از شورشیان حمایت کرده اند.
ایالات متحده تاکنون نه تنها مستقیم وارد عرصه نظامی نشده، بلکه از فرستادن مستقیم سلاح نیز خودداری کرده است. دولت اوباما از مداخله در سوریه خودداری کرده، زیرا بر این باور است، چنین کاری می تواند سبب تشدید درگیری ها به سطح یک جنگ تمام عیار و تکرار تجربه جنگ عراق شود.
از سوی دیگر، دولت آمریکا با این کار نشان داده که با ایران وارد جنگ نخواهد شد؛ هرچند باراک اوباما پیش از این گفته برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای، هیچ گزینه ای را کنار نمی گذارد. وقتی مقامات آمریکایی می گویند گزینه های آن ها برای مداخله، به واسطه وجود سامانه های دفاع هوایی سوریه محدود شده، در حقیقت نسبت به سامانه های ضدهوایی ایران نیز ترس از خود نشان می دهند.
اگر زمانی این امید واقع بینانه وجود داشت که جنگ داخلی سوریه به انزوای ایران منجر شود، این چشم انداز اکنون از میان رفته است. روسیه همواره اعلام کرده، اسد می تواند پیروز شود و به لطف حمایت های ایران، این موضوع اکنون به واقعیت نزدیک شده است.
روسیه که تاکنون به واسطه حمایت از بشار اسد، خشم اعراب را به جان خریده، دلیل چندانی برای تغییر موضع نمی بیند. با ادامه حمایت از اسد، روسیه خود را به عنوان یک متحد ثابت قدم نشان می دهد که تسلیم فشارهای جهانی نشده، بلکه بر عکس آمریکا به نظر می رسد در حال دست کشیدن از منطقه و تغییر تمرکز خود به سمت شرق آسیا است.
افزون بر این، از حمایت ظاهری روسیه از ایران در مقابل فشارهای بین المللی که بگذریم، این دو کشور مدت هاست در راستای شکل دادن به نظم منطقه ای در قفقاز و آسیای مرکزی و کاستن از نفوذ آمریکا در این مناطق، با یکدیگر همکاری کرده اند. وجود زمینه مشترک در سوریه، روابط آن ها را عمیق تر کرده است. هر چه درگیری ها در سوریه بیشتر طول بکشد، این اتحاد بیشتر رشد می یابد.
روسیه و ایران، در زمینه نگرانی از گسترش پیوندهای سنی در جهان عرب، با هم اشتراک نظر دارند. مقامات کرملین بر این باورند که این روند، سبب گسترش افراط گرایی اسلامی در مناطق مسلمان نشین روسیه می شود. آن ها موضوع سوریه را از دریچه نبرد در چچن می نگرند و ترکیه، قطر و عربستان سعودی را به واسطه حمایت از افراط گرایی سنی نخست در قفقاز و آسیای مرکزی و اکنون در خاورمیانه مقصر می دانند. آن ها خود را به همراه ایران در مقابل متحدان آمریکا و در نبرد علیه افراط گرایان سنی می بینند.
در صورت موفقیت در سوریه، بلوک روسیه ـ ایران در پی نفوذ بیشتر در حوزه های جدید، از جمله خلیج فارس برخواهد آمد.
گفتنی است، روسیه در ماه فوریه، از مقامات حزب شیعه مخالف دولت بحرین به نام «الوفاق» دعوت کرد که به مسکو بروند.
ممکن است، آمریکا از اینکه خاورمیانه و دردسرهای آن را رها کرده و از منطقه بیرون رود، احساس رضایت کند؛ اما بی گمان هنگامی که منطقه تحت سیطره محور ایران ـ روسیه دربیاید، این احساس خرسندی از میان خواهد رفت.
نظر شما :