«جنگ سایبری» پاسخ ایران به تحریم‌های آمریکا و اروپا

با وجود هشدارهای ایران، بسیاری از تولیدکنندگان نفت در خلیج فارس، مخصوصا عربستان سعودی، به منظور جبران کاهش نفت ایران در پی تحریم های آمریکا و اروپا، تولید خود را افزایش دادند.

به گزارش فارس، مجله «دیپلمات» به قلم «زاکاری کک» می نویسد: در این متن، حملات سایبری ایران علیه بزرگ ترین بانک های آمریکا و شرکت های انرژی در خاورمیانه مورد بررسی قرار خواهد گرفت. برای شروع می توان گفت که گزارش های زیادی وجود دارد که آمریکا و اسرائیل مسئول ویروس های پیچیده کامپیوتری هستند که در سال های اخیر، برنامه هسته ای ایران را مورد هدف قرار داده اند. در واقع، اعتقاد بر این است که سپاه پاسداران جمهوری اسلامی، برای نخستین بار یک واحد اینترنتی را به منظور انجام عملیات تهاجمی در سال 2009، اندکی پس از آنکه مقامات ایرانی به وجود ویروس کامپیوتری استاکس نت پی بردند، سازماندهی کرد.

* جنگ سایبری ایران با غرب آغاز شده است

همان طور که «ایلان برمن» اوایل امسال در کنگره توضیح داد: «با اینکه نتیجه [از استاکس نت] روشن است، اما جنگ با غرب، دست کم در زمینه سایبری، آغاز شده است و حکومت ایران خود را برای پاسخ، آماده می کند.» به علاوه، اهداف جدیدترین حملات سایبری، به ندرت تصادفی انتخاب شده اند. در عوض، آنها بدون شک، به منظور پاسخی علیه تحریم های آمریکا و اتحادیه اروپا که سعی در قطع صادرات نفت ایران دارند، انتخاب شده اند. درآمد حاصل از صادرات نفت، بزرگ ترین منبع ارز قوی برای حکومت ایران است.

* یکی از بزرگ ترین موانع ایجاد این تحریم ها، ترس از دست دادن نفت ایران از بازار جهانی بود

از دید غرب، یکی از بزرگ ترین موانع ایجاد این تحریم ها، ترس از دست دادن نفت ایران از بازار جهانی بود که کمبود عرضه و در نتیجه افزایش قیمت نفت را سرعت می بخشید. در واقع، قانونی که در کنگره آمریکا به تصویب رسید، صریحا از دولت اوباما خواست تا پیش از اجرای تحریم ها، تاثیری که آنها می توانند بر قیمت جهانی نفت بگذارند را مورد بررسی قرار دهد. باوجود هشدارهای ایران، بسیاری از تولیدکنندگان نفت در خلیج فارس، مخصوصا عربستان سعودی، به منظور جبران کاهش نفت ایران، تولید خود را افزایش دادند. حملات سایبری ایران به شرکت های نفتی عربستان سعودی و قطر، پاسخی به این اقدامات بوده است.

* تاکنون تنها بانک های آمریکا مورد هدف این حملات قرار گرفته اند

حملات گسترده محروم سازی از خدمات، به صنعت مالی آمریکا، با این الگو جور درمی آید. مخصوصا جالب توجه است که تاکنون، تنها بانک های آمریکا مورد هدف این حملات قرار گرفته اند. هرچند، آمریکا و اتحادیه اروپا، هردو به دنبال محدودیت شدید ایران در صادرات نفت هستند، اما روش های آنها با یکدیگر متفاوت است. در مورد اتحادیه اروپا، تحریمی که به ایران تحمیل شده، این است که کشورهای عضو اتحادیه را از خرید نفت ایران، بازمی دارد. سایر اقدامات نیز همچون جلوگیری شرکت های بیمه دریایی اروپا که بر صنعت جهانی تسلط دارند، از پوشش دادن تانکرهای حامل نفت خام ایرانی است.

* آمریکا جزو خریداران نفت خام ایران نیست

از سوی دیگر، با در نظرگرفتن اینکه آمریکا خود یکی از خریداران نفت خام ایران نیست، تلاش برای تضعیف فروش نفت ایران، کار پیچیده ای است. در پرتو این واقعیت، واشنگتن برای آنکه فروش نفت ایران را به طور غیرمستقیم مورد هدف قرار دهد، توجه خود را به مرکزیت بخش مالی آمریکا معطوف کرده است. واشنگتن صریحا تهدید کرده است که هر موسسه ای که با بانک مرکزی ایران، داد و ستد کند،-ساز و کاری که تهران از طریق آن، بیشتر فروش نفت خود را انجام می دهد- از دستیابی به بخش مالی آمریکا محروم می گردد که در نتیجه آن، توانایی خود را برای مشارکت در اقتصاد جهانی، از دست می دهد.

* ایران مراقب است تا واشنگتن و متحدانش را برای افزایش کشمکش تحریک نکند

حملات محروم سازی از خدمات، به وب سایت های بسیاری از بزرگ ترین بانک های آمریکا شروع شده که این حملات، مشتریان بانک ها را از دسترسی به خدمات این بانک ها محروم می کرد. به طور خلاصه باید گفت، از آنجایی که در حال حاضر حملات سایبری ایران بخشی از راهبرد «تقلید» آن است، به احتمال زیاد، ایران در آینده نزدیک، خویشتن داری زیادی از خود نشان خواهد داد. مخصوصا در مذاکرات پیش رو، چه دوجانبه و چه همه جانبه و همین طورعدم توافق آمریکا و اسرائیل درخصوص «خط قرمز»های ایران، باعث شده که ایران مواظب باشد تا واشنگتن و متحدانش را برای افزایش کشمکش، چه به لحاظ حرکتی و چه در فضای مجازی، تحریک نکند.

* جنگ سایبری، کاملا با سیاست نظامی موجود ایران سازگار است

با این حال، ایران بسته به قابلیت هایی که دارد، در بلند مدت، بیش از پیش از جنگ سایبری کمک خواهد گرفت. درواقع، جنگ سایبری، کاملا با سیاست نظامی موجود سازگار است که طبق آن، برای بازداری قوی ترین دشمنانش، عمدتا به سه قابلیت متکی است: توانایی انجام حملات نامتقارن، بیشتر از طربق نمایندگانش مانند حزب الله، گسترش زرادخانه های موشکی بالیستیک و درنهایت، توانایی ایران در به خطر انداختن ترابری نفت در تنگه هرمز، این سه قابلیت را تشکیل می دهند.