چرا این انتخابات مهم ترین انتخابات چند دهه اخیر است؟

اقتصاد ایرانی : "آن حرف های مربوط به امید و تغییر اکنون چگونه از کار درآمده اند؟" این جمله را سارا پیلن، معاون اول کاندیدای جمهوری خواهان در انتخابات گذشته، در سال 2010 پرسید تا طعنه ای زده باشد به شعارهای کمپین باراک اوباما در دو سال قبل. در شش نوامبر (روز برگزاری انتخابات ریاست جهموری آمریکا) بسیاری از رای دهندگان نیز هنگامی ‏که می‏خواهند در مورد انتخاب مجدد اوباما تصمیم گیری کنند، کم و بیش همین سوال را از خود خواهند پرسید. شعارها طی چهار سال گذشته جدی تر نشده اند – آقای اوباما اکنون می‏خواهد "به پیش" رود؛ رقیب او، آقای رامنی، نیز ترجیح می‏دهد که "به آمریکا باور داشته باشد" – اما اختلاف نظرهایی که سیاست های دو کاندیدا و احزاب آن ها را از یکدیگر جدا می‏کنند، گسترده تر از همیشه شده اند.

آقای رامنی دولت به مراتب کوچکتری می‏خواهد (غیر از زمانی که به توان آمریکا در خارج از مرزها مربوط می‏شود، جایی که او می‏خواهد هزینه دفاعی را از 3.4 درصد تولید ناخالص داخلی به 4 درصد برساند.)، برای رسیدن به این هدف او پیشنهاد داده که مالیات ها کمتر و هزینه های دولتی نیز در هر موردی غیر از نیروهای نظامی به شدت کاهش یابند. او قصد دارد اصلاحیه توازن بودجه را بپذیرد، اصلاحات اوباما در نظام خدمات بهداشتی را لغو کند و برنامه های دولت برای پرداخت های کمک به اقشار آسیب پذیر را کنار بگذارد و حتی طرحی مانند کوپن غذا به نیازمندان نیز از سوی رامنی در خطر لغو شدن قرار دارد. آقای اوباما، کسی که اخیرا گفته که "کشور به تغییرات رادیکال نیازی ندارد" مخالف همه این اقدامات است. او هم وعده داده که کسری بودجه را کاهش خواهد داد اما نه از طریق اقدامات شدید بلکه از طریق حفظ نرخ مالیات برای بیشتر جامعه و افزایش آن برای ثروتمندان. او گفته که می‏تواند بدهی عمومی را به رغم هزینه های مربوط به زیرساخت ها، آموزش و دیگر امور کاهش دهد.

علاوه بر این بحث اساسی در مورد اندازه دولت، دو کاندیدا تقریبا در هر مورد دیگری نیز اختلاف نظر دارند. شکاف عمیقی میان ارزش های آن ها وجود دارد: رامنی می‏خواهد که ازدواج همجنسگرایان را ممنوع کند و همچنین در بسیاری از موارد جلوی سقط جنین را بگیرد. اوباما قاطعانه حامی حق انتخاب برای سقط جنین است و پس از مدتی تردید اکنون می‏گوید که از ازدواج همجسنگرایان حمایت می‏کند. موضوع مورد مناقشه دیگر، مهاجرت است. اوباما طرح اخراج مهاجران غیرقانونی را به تعویق انداخته و گفته که می‏خواهد در مورد آن ها اقدامات بیشتری انجام دهد، البته اگر کنگره با او همراهی کند. اما رامنی می‏خواهد که زندگی را برای مهاجرین غیرقانونی به حدی سخت کند که آن ها خودشان کشور را ترک کنند، البته او در همین حال وعده داده که مهاجرت قانونی را گسترش خواهد داد.

رامنی همچنین در سیاست خارجی یک شاهین (سختگیر و تهاجمی) است. او وعده داده که در مورد کشورهایی که با آمریکا همراه نیستند شامل چین، ایران، روسیه و ونزوئلا سخت گیری بیشتری نشان خواهد داد و روابط آمریکا با متحدانش و به طور شاخص اسرائیل را تقویت خواهد کرد. اوباما رقیبش را به بی تجربگی در چنین اموری متهم می‏کند و سخنان او را پرهیاهو و پر اشتباه قلمداد می‏کند.

دیگر موضوع مورد اختلاف، گرم شدن زمین است. آقای اوباما تلاش کرد که کنگره را برای تصویب طرحی در راستای مهار انتشار گازهای گلخانه ای متقاعد کند. وقتی این تلاش به شکست انجامید، دولت او شروع به وضع قوانینی در این مورد و تحت قانون هوای پاک کرد. آقای رامنی با این قوانین موافق نیست و می‏گوید که عوامل گرم شدن زمین نامشخص تر از آن هستند که چنین راه حل های پرهزینه ای توجیه پذیر باشد.

موضوع همچنان اقتصاد است

برای رای دهندگان موضوعات زیادی وجود دارد که باید به آن بیاندیشند. به نظر می‏رسد که آن ها تصمیم گیری را بسیار سخت می‏دادند. بیشتر نظرسنجی ها برای ماه ها از رقابت شانه به شانه دو کاندیدا حکایت داشتند، هرچند که اخیرا نشانه هایی از پیشی گرفتن اوباما قابل مشاهده است. آمریکایی ها به ندرت رئیس جمهوری را از جایگاه خود بیرون می‏کنند: طی 70 سال گذشته، تنها 3 رئیس جمهور – جرالد فورد، جیمی کارتر و جورج بوش پدر – پس از یک دوره ریاست جمهوری با درب خروج مواجه شده اند.

در مقابل، یک اقتصاد ضعیف نیز به طور طبیعی برای فردی که کاخ سفید را اشغال کرده بزرگترین تهدید به حساب می‏آید و تجربه 70 سال گذشته نیز این ادعا را تایید می‏کند. اوباما خودش هم در سال 2009 گفت که اگر در سر و سامان بخشیدن با نابسامانی اقتصادی که به او رسیده، ناکام بماند، احتمالا ریاست جمهوری اش تنها یک دوره دوام خواهد یافت.

این موضوع به رامنی امید و استراتژی می‏بخشد. او به طور خستگی ناپذیری از عملکرد اقتصادی ضعیف اوباما در مورد اقتصاد انتقاد می‏کند. او می‏گوید که طرح محرک اقتصاد رئیس جمهور تنها بدهی به بار آورده آن هم بدون ایجاد هیچگونه رشد اقتصادی، میانه درآمد نسبت به سال 2009 کاهش یافته، بار اصلاحات نظام درمانی او بر دوش کسب و کارهای کوچک افتاده و مقرراتی که اوباما در مورد محیط زیست وضع کرده به تولید انرژی آمریکا آسیب رسانده است. رامنی یکی از جملات رئیس جمهور یعنی "شما آن را نساختید" – جمله ای برای اشاره به این مورد که حتی موفق ترین کارآفرینان نیز تا حدی کسب و کار خود را مدیون خدمات دولتی هستند- را غنیمت شمرده و گفته که اوباما دشمن کارآفرینی است. این حملات نتیجه بخش بوده است. اکثر آمریکایی ها در نظرسنجی ها گفته اند که کشور در مسیر نادرستی به پیش می‏رود. یکی از معدود بخش هایی که درآن رای دهندگان نسبت به اوباما امتیاز بیشتری به رامنی می‏دهند، اقتصاد است. نکته حیاتی برای رامنی این است که نارضایتی اقتصادی در میان همه اقشار آمریکایی مشترک است: جوانان و سالخوردگان، ثروتمند و فقرا، زنان و مردان و سفیدپوستان و اقلیت ها. اصلی ترین استراتژی رئیس جمهور و حامیانش در مورد اقتصاد، اهریمن جلوه دادن رامنی است. آن ها ادعا می‏کنند که رامنی در دوران مدیریت اقتصادی خود حاضر بود سود شرکت را افزایش دهد حتی اگر این افزایش سود به بهای اخراج کارمندان تمام شود. آن ها می‏گویند که رامنی بیشتر به نفع ثروتمندان عمل خواهد کرد و منفعتی از جانب او نصیب طبقه متوسط و اقشار کم درآمد نخواهد شد.

به بیان دیگر این انتخابات، رقابتی است میان کاندیداهایی که هر دو ایرادات فاحشی دارند. البته هر دوی آن ها از ویژگی های قابل ستایشی نیز برخوردارند، باراک اوباما هنوز یک سخنران خبره به حساب می‏آید و داستان زندگی او نیز الهام بخش است، اما او در ترسیم چشم انداز آمریکایی بهتر ناکام مانده است. رامنی نیز در همین حال یک فعال اقتصادی موفق است و در دوران فرمانداری خود در ماساچوست شیوه ای عمل گرا را به کار گرفت و با دموکرات ها نیز همکاری داشت. اما او برای پیروزی در انتخابات مقدماتی جمهوری خواهان، تا حد زیادی به جناح راست متمایل شد و در مسایل اجتماعی رویکردهایی محافظه کارانه را به کار گرفت. او با وعده طرح هایی مانند کاهش شدید مالیات ها و هزینه های دولتی، خود را یک محافظه کار سرسخت نشان داد.

در فاصله اندک باقیمانده تا انتخابات، تبلیغات اوج می‏گیرد، تبلیغاتی که نیازی نیست گفته شود که منفی خواهند بود. جایی که پیش تر امید و تغییر دیده می‏شد، اکنون ترس و نفرت جا خوش کرده است. متهم کردن یکدیگر طی یک ماه آینده شدت خواهند یافت و در همین حال امکان تغییر مسیر انتخابات در مناظره ها نیز وجود دارد. پیروز این انتخابات با چالش های بسیاری مواجه خواهد شد که فرآیند ناامید کننده انتخاب او نیز یکی از آن ها خواهد بود.