چراغ سبز رهبر جوان کره شمالی به آمریکا
جمهوری دموکراتیک خلق کره شمالی در طول تابستان سال جاری بار ها اعلام کرد که قصد دارد در سیاست های هسته ای خود تجدیدنظر کند.
به گفته مقام های پیونگ یانگ هدف اصلی این تغییر ماهیت، سیاست خصمانه ایالات متحده آمریکا با این کشور است. اما بر
خلاف این مسئله، وزارت خارجه این کشور بیانیه ای بلندی را منتشر کرد که هیچ تفاوتی با سیاست های پیشین این کشور ندارد. در حقیقت در این بیانیه نگاه کره شمالی به جهان به تصویر کشیده شده است و در آن تاکید شده است که به رغم تعهدات آمریکا در طول دو دهه اخیر، روش خصمانه واشنگتن در قبال جمهوری خلق کره مانع اصلی بر سر حل مشکلات بین آنان است.
یکی از اصلی ترین مسائلی که در این بیانیه گنجانده شده است، به این نکته اشاره می کند که ریشه اصلی مقابله آمریکا و کره شمالی، برنامه های اتمی این کشور نیست بلکه واشنگتن از همان ابتدا پیونگ یانگ را "دشمن" خود قلمداد می کرد و هیچ گاه تلاش نکرده که این کشور را به رسمیت بشناسد.
وزارت خارجه کره شمالی بر این باور است که آمریکا از همان ابتدا با هر اقدام این کشور مخالف بوده است و از زمان تشکیل کشورهای جدید پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی هرگز حاضر نشد که با پیونگ یانگ روابط دیپلماتیک برقرار کند، این در حالی است که آمریکا بسیاری از کشورهای کمونیستی جدید را به رسمیت شناخته است.
ایالات متحده و کره شمالی از همان دوران تاکنون همچنان در جنگ تاکتیکی به سر می برند. به عبارت دیگر، مشکل هسته ای این کشور تنها بخش کوچکی از مشکل بزرگ و عمیقی است که آمریکا با کره شمالی دارد.
این ویژگی نشان می دهد که احتمال اینکه کره شمالی بخواهد با آمریکا بر سر میز "مذاکرات صلح" بنشیند، بسیار بیشتر از شکل گیری گفت وگو برای بررسی برنامه های هسته ای این کشور است.
وزارت خارجه کره شمالی در این بیانیه تاکید کرده است که همدستی سرویس های امنیتی آمریکا با طرح های خرابکارانه کره جنوبی علیه کره شمالی بهترین نمود سیاست خصمانه آمریکا علیه پیونگ یانگ است.
سیاست خصمانه مداوم آمریکا باعث افزایش خصومت و تقابل و تنش در شبه جزیره کره شده است و چشم انداز خلع سلاح هسته ای شبه جزیره را در هاله ای از ابهام قرار داده است.
در بیانیه این وزارتخانه تاکید شده است که پیونگ یانگ به رغم اینکه بار ها پیشنهاداتی برای صلح ارائه داده که توسط واشنگتن رد شده است، بازهم مورد دشمنی نظامی و تحریم های اقتصادی کاخ سفید قرار گرفته است.
حتی درخواست برقراری رابطه اقتصادی بر پایه قراردادهای بین المللی و حذف نام کره شمالی از فهرست کشورهای حامی تروریسم به عنوان عاملی برای تشویق پیونگ یانگ بی فرجام بوده است. کره شمالی معتقد است تحریم های وضع شده که در دوران ریاست جمهوری "باراک اوباما" ادامه یافته، غیرقابل قبول و پذیرش است.
در حقیقت کره شمالی راه حلی را پیشنهاد می دهد که آمریکا باید تغییرات بنیادی در سیاست هایش ایجاد کند. مسیری که پیونگ یانگ امروز در پیش گرفته این کشور را در نوعی ابهام قرار داده است: حرکت هایی که "کیم جونگ اون" رهبر این کشور برای مقتدر نشان دادن خود در عرصه بین المللی ناگزیر به انجام آنهاست می تواند کشور را در معرض اعتراض های بین المللی قرار دهد. از سوی دیگر، تسلیم شدن در برابر اراده بین المللی، به باور دولتمردان کره شمالی به تضعیف جایگاه کیم جونگ اون در سطح داخلی منتهی خواهد شد.
دولتمردان در آمریکا باید تلفیقی از دیپلماسی و زور را در برابر رهبر جوان این کشور به کار گیرند. پس چگونه می توان به کره شمالی راهکاری را ارائه داد که بر اساس آن بتواند هم آرامش خیال همسایگان از آزمایش موشکی خود را تامین کرده و هم اعتبار داخلی خود را حفظ کند؟
مقام های ارشد این کشور می گویند که کیم جونگ اون جوان، خواهان بازشدن فصل جدیدی در روابط دو کشور برای توسعه ارتباطات با کشورهایی است که دوست و هم پیمان آمریکا هستند. آنان تاکید می کنند که گسترش و ساخت تسلیحات هسته ای تنها به دلیل سیاست های خصمانه آمریکا علیه کره شمالی ادامه پیدا می کند.
با این وجود به نظر نمی رسد که کره شمالی در وضعیتی باشد که همانند دفعات گذشته خیلی با وروق بازی فعالیت های هسته ای خود بازی کند. چرا که این کشور نیازهای اقتصادی شدیدی دارد و به طور جدی به مواد غذایی و دارویی نیازمند است.
بر این اساس می توان انتظار داشت که کم کم این رهبر جدید دست به تحولاتی در آینده بزند و مسیر جدیدی را بپیماید. چندی پیش تعدادی تصاویر از رهبر جدید کره شمالی منتشر شده بود که نوع برخورد او با مردم را نشان می داد. کسانی که عکس ها را تفسیر کرده بودند، معتقدند که نوع برخورد رهبر جدید کره شمالی شبیه پدربزرگ او است نه پدرش.
پدر بزرگ او، "کیم ایل سونگ"، بنیان گذار کره شمالی، نیز از محبوبیت زیادی بین مردم برخوردار بود. به نظر می رسد رهبر جدید کره شمالی نیز یک سری از رفتار ها و اقدامات پدربزرگ خود را الگوی خود قرار داده است. اگر این گونه باشد و به این نحو پیش رود می توان پیش بینی کرد که رفته رفته او می تواند محبوبیتی بین مردم به دست آورد و سپس دست به تغییراتی در کره شمالی بزند. نباید فراموش کرد که او سال هایی را در سوئیس و در محیط هایی بازتری از کره شمالی زندگی کرده است.
تنظیم کنندگان سیاست های کره شمالی معتقدند که رژیم کیم جونگ اون همچنان خواهان برقراری روابط دیپلماتیک با دولت اوباماست اما به روش خودش. آنان این فرضیه را رد می کنند که کره شمالی برای کنارگذاشتن و یا ادامه سیاست های هسته ایش بر سر دوراهی قرار دارد، بلکه بر این باورند که آمریکا باید با تصمیمی استراتژیک، انتخاب کند که رابطه دوستانه با پیونگ یانگ برقرار کند یا خیر؟
در حقیقت کره شمالی به گونه ای رفتار می کند که خلع هسته ایش در هاله ای از ابهام قرار بگیرد و در این مسیر یا به برنامه غنی سازیش در زیرزمین های مخفی ادامه می دهد یا رابطه اقتصادی خود را با چین و یا شاید با کره جنوبی بعد از انتخابات ریاست جمهوری این کشور در ماه دسامبر افزایش می دهد.
در همین حال، کره شمالی بدون خلع برنامه های هسته ای خود، یک سری اصلاحات محدود اقتصادی اجرا کرده است. در این اصلاحات سعی شده است که تا حدی خواسته های آمریکا و چین و کره جنوبی مدنظر گرفته شده است. به گفته کار شناسان، نقش چین بسیار مهم است چون هم مرز با کره شمالی است و به هیچ وجه اجازه نمی دهد همانند مناطق دیگر تحرکاتی رخ دهد و یا تحرکات از میزانی مشخص جلو تر رود، چراکه به هر حال برای چین مهم است که کره شمالی کشور دوستی برای او بماند و حیات خلوت خود را در شبه جزیره کره از دست ندهد.
به هر حال همه این مسائل تاثیرگذار خواهد بود تا در کوتاه مدت شاهد تحولاتی از جنس تحولاتی که در خاورمیانه به وقوع پیوست، در کره شمالی نباشیم اما در مقابل احتمالا اصلاحاتی در رده های بالا حکومتی اجرا می شود؛ یعنی احتمال دارد که یک الگوبرداری از اصلاحات چین انجام شود که هم حکومت کمونیستی تداوم یابد و هم اینکه برای مردم، رفاه بیشتری ایجاد شود و پیونگ یانگ اقتصاد بازار آزاد را بپذیرد.
بنابراین می توان گفت بیشترین احتمالی که می توان در کره شمالی انتظار داشت آن است که تحولات آن را به سمت الگوی چین ببرد نه الگویی که در خاورمیانه در جریان است.
در چنین شرایطی، آمریکا تاکنون نتوانسته چین و کره جنوبی را متقاعد کند که تمامی معاملات اقتصادی خود با کره شمالی را به خلع هسته ای این کشور منوط کنند.
به باور متخصصان امور کره شمالی در آمریکا، بهترین مسیر برای متوقف کردن برنامه های این کشور، همگامی کشور ها با یکدیگر است؛ مسئله ای که در سال آینده و پس از برگزاری انتخابات آتی ریاست جمهوری در چین و کره جنوبی بیشتر از گذشته در سایه ای از ابهام قرار می گیرد.
نظر شما :