به این کشور امیدوار باشید آقای رئیس جمهور

خروج نیروهای بیگانه از افغانستان الزاما به معنای تبدیل شدن این کشور به بهشت القاعده نیست
در آگوست 2010 میلادی زمانی که هلند 1900 سرباز خود را از اروزگان در افغانستان عقب کشید، مقام های ناتو تمام تلاش خود را برای کم اهمیت جلوه نشان دادن این ماجرا به کار گرفتند.ژنرال هلندی که در آن زمان مسئولیت نیروهای هموطن خود در افغانستان را بر عهده داشت از سربازانش برای کمک به ارتقای آرامش و صلح در منطقه محل ماموریت قدردانی کرده اما همزمان اعتراف کرد که هنوز کارهای بسیاری باید از سوی افغانستان برای ارتقای آرامش در منطقه فوق انجام گیرد.


بیست و چهار ساعت پیش بود که فرانسوا اولاند رئیس جمهوری فرانسه از مقر سربازان فرانسوی در افغانستان بازدید کرد. میزبان اولاند سربازانی بودند که قرار است تا پایان سال 2012 از افغانستان در قالب خروجی زودهنگام بروند. این بار هم نیروهای ناتو ژست خود را با وجود کم اوردن فرانسوی ها حفظ کرده اند. در نشست ناتو در شیکاگو هیچ کدام از رهبران کشورهای اروپایی به صراحت تصمیم فرانسه برای خارج کردن زودهنگام نیروها از افغانستان را به باد انتقاد نگرفتند. فرانسوا اولاند برای نخستین بار در جامه رئیس جمهوری فرانسه در نشست ناتو حاضر شده و همگان شعارهای انتخاباتی او در خصوص خارج کردن نیروهای فرانسوی از افغانستان را هنوز به خاطر داشتند.


اولاند در توقف کوتاهی که در کابل و در میان خبرنگاران داشت در این خصوص گفت: تنها فرانسوی ها می توانند برای فرانسه تصمیم بگیرند. البته که این تصمیم هم نتیجه مشورت های خوب ما با متحدان بخصوص شخص باراک اوباما است. او به خوبی دلایل این تصمیم گیری را می داند و البته دولتمردان افغان هم در این خصوص طرف مشورت و اطلاع ما بوده اند. ما کاملا در افغانستان نیست و نابود نخواهیم شد اما تهدید امنیتی ما و متحدان ما از سوی افغان ها در این سالها به خوبی مهار شده است.
اولاند در دیدار با سربازان هموطن خود در افغانستان به مرحله به زبان آوردن عبارت ' پایان ماموریت ' بسیار نزدیک شد. او در این خصوص گفت: دلیل ترک افغانستان ساده است : ماموریت شما به پایان رسید!


در حال حاضر ناتو قریب به 130 هزار نیروی امنیتی از ملیت های مختلف در افغانستان دارد و کاهش 3500 نفری از این تعداد چندان قابل توجه نیست، بخصوص در شرایطی که 126 هزار و 500 سرباز باقی مانده در بازه زمانی دو ساله اندک اندک از افغانستان خارج شوند. باراک اوباما رئیس جمهوری افغانستان نیز بنا دارد در یک سال جاری بیش از 30 هزار نیروی آمریکایی را از افغانستان خارج کند. مابقی این تعداد نیز تا سال 2014 از افغانستان به منزل بازخواهند گشت. خروج نیروهای هلند از افغانستان در سال 2010 و این روزها نیز زمزمه خارج شدن نیروهای فرانسوی از افغانستان نشان می دهد که کاسه صبر اروپایی ها از جنگی که بیش از یک دهه به طول کشید، لبریز شده است. اکنون همه برای خروج از افغانستان تعجیل می کنند.


غیبت فرانسوی ها بی شک مساله ای نیست که قابل لمس نباشد. فرانسه پنجمین کشوری است که در قالب ناتو بیشترین سربازها را راهی افغانستان کرده است. متحدان فرانسه در این نبرد به خوبی می دانند که فرانسوی ها در استان کاپیسا در شمال کابل که حد فاصل استان های کنر و نورستان است نقش مهمی را در تامین امنیت بازی می کنند. با اینهمه به گفته نیروهای امنیتی تجربه 100 سال گذشته نشان داده است که شبه نظامیان به ندرت بدون کمک های امنیتی خارجی در افغانستان موفق می شوند. بدون کمک های انگلیس ، شاه شجاع در سالهای 1982 و 1983 نمی توانست قدرت را بازپس بگیرد. بدون کمک های اتحاد جماهیر شوروی سابق احزاب داخلی نمی توانستند کودتای آوریل 1978 را هدایت کرده و راه را برای حمله شوروی سابق در 1979 هموار کنند.
بدون کمک های تسلیحاتی امریکا، حمایت های استراتژیک و کمپ های آموزشی پاکستان و دلارهای عربستان مجاهدینی که در دهه هشتاد با اشغال کشورشان توسط شوروی سابق جنگیدند شانس کوچکترین موفقیتی نداشتند. به زبان ساده تر باید گفت: اگر ارتش آمریکا حتی با همین وضعیت بیمار و رنجور خود، در پایگاه هایش باقی مانده و با کمبود تعلیم دهنده های خارجی هم روبه رو باشد ، باز فقدان حمایت از طالبان از سوی قدرت خارجی می تواند سامان دهی مجدد را برای این گروه بسیار سخت کند.