چرا سفیر امریکا از افغانستان می‌رود؟
رایان کراکر پس از سقوط طالبان به کابل رفت تا سفارت آمریکا در آنجا را برای اولین بار پس از سال 1989 باز کند و با توجه به تسلط وی به زبان فارسی توانست تماس‌های اولیه را بخوبی با مقامات جدید افغانی سازمان دهد. او در اوایل دهه 1970 فارسی را یاد گرفت و در دوران قبل از انقلاب اسلامی در ایران و همچنین در سرکنسولگری آمریکا در خرمشهر ماموریت خود را به انجام رسانده بود و در دوران بعد از انقلاب اسلامی در وزارت امور خارجه آمریکا به هنگامی که در مقام معاون وزارت خارجه آمریکا بود موضوع ایران، عراق و خلیج‌فارس را با حساسیت و جدیت دنبال می‌کرد.
به گزارش فارس، کراکر در گذشته به عنوان سفیر آمریکا در کشورهای لبنان، پاکستان، کویت، سوریه و عراق ماموریت داشت و یکی از با تجربه‌ترین سفرای آمریکا محسوب می‌شود.
رایان کراکر در ژوئیه سال 2011 ماموریت خود را در افغانستان آغاز کرد ولی به سرعت موضوع کناره گیری وی مطرح شد و احتمالا در تابستان سال جاری و قبل از سال 2013 به کشورش باز می‌گردد.
موضوع تغییر رایان کراکر بازنشستگی و دلایل پزشکی عنوان شده است ولی همه می‌دانند که مقامات آمریکا بر اساس عرف دیپلماتیک توجیه می‌کنند. این در حالی است که چندی پیش سفارت آمریکا در افغانستان موضوع کناره‌گیری رایان کراکر را تکذیب کرده بود و امروزه در محافل دیپلماتیک در کابل از جیمز کانینگام یکی از چهار معاون آقای کراکر به عنوان جانشین احتمالی وی یاد می‌شود.
همزمان این خبر در حالی اتفاق می‌افتد که چندی پیش رویترز و واشنگتن نیز خبر از کناره گیری "کامرون مانتر" سفیر امریکا در پاکستان دادند. وی که در اکتبر سال 2010 به عنوان سفیر آمریکا در اسلام آباد سوگند یاد کرده بود در تابستان سال جاری سفارت آمریکا در اسلام آباد را به مقصد کابل ترک می‌کند. بر همین اساس، برخی از ریچارد اولسون مسئول برنامه‌های توسعه و اقتصادی آمریکا در افغانستان به جانشینی وی خبر می‌دهند و او نیز به عنوان مسئول برنامه‌های توسعه‌ای و اقتصادی کشور در افغانستان به ماموریت خود ادامه خواهد داد.
همزمانی کناره گیری کراکر با پایان اجلاس ناتو پیام خوبی برای آمریکا و شخص اوباما نخواهد داشت و با توجه به برخی از اختلافات رایان کراکر با نمایندگان کنگره و نگاه خاص آقای سفیر پیرامون چگونه هزینه کردن بودجه ویژه آمریکا در امور افغانستان و تذکراتی را که وی در گذشته در خصوص برخی از نظامیان آمریکا به نهادهای مربوطه منتقل کرده بود این تردید را بوجود می‌آورد که کناره گیری او از مسئولیت سفارت در افغانستان را نه در علت طبیعی بلکه در ادامه کتاب خاطرات آقای کراکر و شاید هم زودتر در مقاله‌های واشنگتن پست بایستی مورد مطالعه قرار داد.
اما در این خصوص اختلافات دیگری پیرامون سطح و کیفیت مسئولیت خصوصا در بحث تعامل با طالبان نیز بین کراکر و نمایندگان سیاسی آمریکا وجود داشت. کراکر هرگونه ادامه تعامل با طالبان را در میزان جدایی این جریان با القاعده و بر اساس سند مصوب داخلی آمریکا می‌دانست و جریان طالبان نیز طی ارسال پیام‌های خود و مذاکره با نمایندگان آمریکایی از مواضع کراکر انتقاد داشت.
کراکر اعتقاد داشت نبایستی به طالبان اجازه برتری در مذاکرات داده شود و نسبت به آزادی برخی از عناصر طالبان موضعی انتقادی داشت و درک او به برخی از کادرهای حرفه‌ای سازمان سیا نزدیک‌تر بود.
به هر حال کراکر جدا از همه این علت‌ها که روزانه با آن روبرو بود دوست نداشت تا در دوران صدارت او به عنوان سفیر ویژه آمریکا در افغانستان شاهد بازگشت نیروهای نظامی آمریکا ار افغانستان باشد و واگرایی را که ناتو در افغانستان با آن روبرو است را به حساب مدیریت ناهماهنگ آمریکایی بگذارند و نام او به عنوان سفیر در کشوری ثبت شود که هم زمان از آن کشور به عنوان ویتنام دوم در هزاره سوم یاد می‌شود. او نمی‌خواست تا در تاریخ نام او با شکست استراتژیک و دراماتیک آمریکا همراه شود. او نمی‌خواست تا بعد حرفه و سابقه خود را قربانی یک شرایط کند.
"امروزه اگر چه ویکتوریا نولاند" سخنگوی وزارت خارجه آمریکا ضمن قدردانی از تلاش‌های رایان کراکر در کابل می‌گوید که او تا پایان کنفرانس توکیو درباره افغانستان که در ماه ژوئیه (بیش از 6 هفته دیگر) برگزار خواهد شد، همچنان در کابل باقی خواهد ماند ولی کراکر روحیه خود را از دست داده است و تنها یکی ار دیپلمات‌های ارشد آمریکایی واقعا با احساس همراهی می‌کند.
به هر حال آمریکا یکی از با تجربه‌ترین کادرهای خود را خانه نشین کرد و اگرچه کراکر در نظر دارد تا کمی هم به امورات شخصی باقیمانده از قبل بپردازد و وقت خود را در بهبود نرم افزارهای سیاسی در برخی از مراکز بگذارد لیک درک می‌کند که اوباما در اجلاس ناتو در شیکاگو موفقیت در افغانستان را ژله‌ای و نسبت به داغ شدن مجدد تحولات هشدار داد.
به قول هنری کسینجر امروز آمریکا بایستی استراتژی خود را تغییر دهد و به خروج فکر کند ولی کراکر دیگر علاقه‌ای به فکر کردن ندارد.
نظر شما :