سوریه اسیر جنگ طایفه‌ای است نه دموکراسی‌خواهی

روزنامه القدس العربی، چاپ لندن در یادداشتی به این موضوع پرداخته و می‌نویسد: درگیری‌ها در سوریه تا کنون یک مساله داخلی بوده است که بسیاری مردد بودند به آن نام جنگ داخلی بدهند یا قیام مردمی که کشورهای همسایه در آن دخالتی ندارند. واقعیت این است که از وقتی که درگیری‌های این کشور آغاز شده ماهیت اتفاقات سوریه اساسا معنای دیگری به خود گرفته است. اکنون صحبت از درگیری سنی شیعی گسترده‌ای است که واقعا در سرزمین‌های سوریه جریان دارد و همه جریان‌های مسلمان با همه طوایف آن خواسته یا ناخواسته وارد آن شده‌اند. در سوریه با تحریک کشورهای سنی‌ مذهب افراطی نظیر عربستان داعیه برتری اکثریت بر اقلیت در حکومت مطرح شده است. مدعیان این طرح می‌گویند همان‌ طور که در عراق شیعیان به واسطه برخورداری از اکثریت باید قدرت را در اختیار داشته باشند در سوریه نیز باید همین رویکرد وجود داشته باشد و اکثریت سنی باید بر این کشور حکومت کنند. البته آنها بحرین را از این قاعده مستثنی می‌کنند و نامی از آن به میان نمی‌آورند.

در ادامه این یادداشت آمده است: اما حقیقت چیز دیگری است. کسانی که بر اجرای این نظریه پافشاری می‌کنند، خود خوب می‌دانند که چون عراق که به زعم آنها میراث گران‌قدر دوران عباسیون است را از دست رفته می‌بینند پس می‌بایست حداقل سرزمین شام را احیا کنند و حکومتی مبتنی بر اندیشه‌های اهل تسنن و البته از نوع افراطی آن را در آن‌جا بر سر کار آورند. برای همین است که سوریه تبدیل به درگیری‌های مذهبی شده و بیش از آن که این درگیری‌ها رنگ و بوی مدنی داشته باشد، رنگ و بوی طایفه‌ای و مذهبی دارند. برای همین یک طرف ترکیه، عربستان و قطر ایستاده‌اند و در مقابل آنها ایران، عراق و سوریه قرار دارند که البته حزب الله لبنان نیز در کنار آنها است.

القدس العربی سپس می‌نویسد: با همین رویکرد است که می‌بینیم ترکیه نوری مالکی شیعی را مورد انتقاد قرار می‌دهد و می‌خواهد سنی‌های این کشور را علیه او تحریک کند با این هدف که مرجعیت فکری‌شان ترکیه سنی به ریاست حزب عدالت و توسعه سنی‌مذهب باشد. حقیقت این است که کشورهای عربی نظیر عربستان و قطر با آغاز بهار عربی و افشای برخی حقایق از جمله وجود اقلیت‌های شیعی در کشورهای دیگر از جمله مصر و تونس که دیکتاتورهای حاکم بر آنها شیعیان را نادیده می‌گرفتند و دائما صحبت از عدم وجود آنها می‌زدند، اکنون احساس خطر کرده‌اند و از این مساله می‌ترسند که این مساله باعث بیداری شیعیان مستقر در آن کشورها شود و آنها بخواهند برای احقاق حقوق ضایع شدشان دست به قیام بزنند. به‌ویژه عربستان که بحرین را کنار خود می‌بیند و از پتانسیل تحریک شیعی آن نزد شیعیان خود آگاه است. برای همین است که عربستان دائما نقشه می‌کشد تا جلوی نفوذ ایران را بگیرد و غرب را علیه آن تحریک کند به این امید که بتواند هر چه بیشتر شیعیان ساکن در خاک خود را سرکوب کند.

در پایان این یادداشت آمده است: کشورهای عربی به خصوص کشورهای عرب عموما دیکتاتور حاشیه خلیج فارس از بهار عربی به این دلیل به شدت ترسیده‌اند که از بیداری شیعیان در کشورهای خود که قرن‌ها است تحت ستم حاکمان مستبد قرار دارد، بیمناکند. برای همین شاهدیم که در بحرین به اسم سپر دفاع جزیره وارد این کشور می‌شوند و مردم آن را به شدیدترین شکل ممکن سرکوب می‌کنند و اکنون در سوریه نیز فتنه طایفه‌ای به پا می‌کنند و می‌خواهند که این فتنه را به عراق بکشانند تا بهار عربی از هدف اصلی‌اش دور شود.