نماینده روسیه در ناتو
ایران متحد نظامی ما نیست
شرق- مجتبی فتحی: نطفه ایجاد سپر دفاع موشکی تازه در منطقه بسته نشد چه برسد به آنکه متولد شود. نماینده روسیه در ناتو دیروز تکذیب کرد آنچه را که از ابتدا وجود نداشت و شفاف کرد مرزهایی که در داخل برای برخی هنوز شفاف نیست. دیمیتری راگوزین، نماینده روسیه در ناتو امید آنانی که هنوز هم گوشه چشمی در ایران به روسیه دارند را ناامید کرد و خط بطلانی کشید بر فرضیه‌ای که تنها در سطح رسانه‌های ایرانی منتشر شده بود. «روسیه با ایران سپر دفاع موشکی ایجاد نمی‌کند.» از آن بالاتر «ایران متحد نظامی روسیه به شمار نمی‌رود.» ایجاد سپر دفاع موشکی مشترک ایران و روسیه فرضیه‌ای بود که در برخی از رسانه‌های ایرانی بروز پیدا کرد تا در صورت عملی شدن آن مقابل سپر دفاع موشکی ناتو قرار گیرد؛ سپری که از زمان جدی شدن استقرار آن، نگرانی‌های مشترکی را در تهران و مسکو به وجود آورده است و دو کشور آن را تهدیدی بالقوه برای امنیت خود می‌دانند.
وزارت امور خارجه ترکیه اخیرا اعلام کرده است که سیستم رادار هشدار سریع ناتو در ترکیه مستقر خواهد شد. طرحی که برای پوشش دفاعی اروپا تدارک دیده شده است. ابتکار این طرح نیز با آمریکا و حوزه عمل و محل اجرای آن فضای قاره اروپا است. این در حالی است که پیش‌تر و در دولت جرج بوش رییس‌جمهوری سابق آمریکا قرار بود این سامانه بدون مشارکت همه کشورهای اروپایی و صرفا با مشارکت لهستان و جمهوری چک بنا شود، ولی دولت اوباما آن را به پروژه‌ای با مشارکت همه ۲۸ عضو ناتو بدل کرد و از روسیه نیز دعوت کرد تا در ایجاد آن مشارکت داشته باشد. در اسناد این طرح نیز این‌گونه ذکر شده که سپر دفاعی برای حفاظت از کل قلمرو کشورهای عضو ناتو و ۱۰۰ کیلومتر فرا‌تر از مرزهای بیرونی این کشور‌ها است. در نهایت اعضای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، ناتو، اواخر آبان‌ماه سال ۱۳۸۹ در اجلاسی در لیسبون، پایتخت پرتغال، بر سر نصب و استفاده از سامانه ضدموشکی اروپا برای مقابله با تهدید موشک‌های بالی‌ستیک به توافق رسیدند و قرار است سیستم راداری AN/TPY-2 تا پایان سال‌جاری میلادی در استان مالاتیا در شرق ترکیه مستقر و از سوی یک مرکز نظامی در آلمان هدایت و کنترل شود.
در این مرکز، کشور ترکیه یک نماینده در سطح ژنرال خواهد داشت و از طریق این نماینده در امر کنترل سیستم رادار هشدار سریع اعمال‌نظر خواهد کرد. سیستم راداری AN/TPY-2 قادر به شناسایی اشیایی به بزرگی یک توپ فوتبال از مسافت چهار هزار و ۷۰۰کیلومتری است. بنا به پروژه، سیستم دفاع موشکی ناتو، موشک‌های شناسایی شده توسط این سیستم در دیگر کشور‌ها، از سوی موشک‌های ناتو که قرار است در بلغارستان، رومانی و کشتی‌های جنگی ناتو در دریای مدیترانه مستقر خواهند شد نابود می‌شوند. هدف از این سپر دفاع موشکی هم مقابله با موشک‌های ایران و کره‌شمالی خوانده شده است. این در حالی است که عده‌ای معتقدند برخلاف اظهارات مقامات آمریکایی، این طرح در اصل به منظور کنترل توان استراتژیک هسته‌ای روسیه است و نه ترس از موشک‌های میانبرد ایران یا کره‌شمالی. با توجه به زمینه‌های وسیع تضاد در روابط روسیه و آمریکا، این طرح علیه روسیه است و اساسا، کشوری غیر از روسیه سلاح‌های تهاجمی با کیفیتی که نیازمند سپر دفاع موشکی ناتو باشد، در اختیار ندارد.
آمریکا هم اکنون چندین سامانه دفاع موشکی در آلاسکا و کالیفرنیا در اختیار دارد و طبق برنامه جدید پنتاگون تا سال 2020، علاوه بر این مناطق، در بلغارستان، رومانی و ترکیه نیز سپر دفاع موشکی مشترک خود با ناتو را مستقر خواهد کرد که این به معنای محاصره کامل روسیه است. نگاهی به مواضع تند مقامات روسیه علیه این طرح نیز موید همین دیدگاه است. روسیه با صراحت، مخالفت خود را با این طرح اعلام کرده است و این اقدام را تهدیدی برای امنیت ملی خود می‌داند. واکنش یکسان تهران و مسکو به ایجاد سپر دفاع موشکی ناتو سبب شد تا عده‌ای در داخل کشور گمانه‌زنی‌هایی را مطرح کنند مبنی بر همکاری مشترک ایران و روسیه برای مقابله با این سپر دفاعی. در همین حال برای نخستین بار سایت نزدیک به دبیرخانه شورای‌عالی امنیت ملی، از احتمال تاسیس یک سامانه سپر دفاع موشکی مشترک میان ایران، روسیه و چین خبر داد.
«ایران هسته‌ای» به نقل از منابع آگاه خبر داد که رایزنی‌هایی برای بررسی جوانب فنی تاسیس این سامانه سپر دفاع موشکی مشترک در جریان است. با این حال انتشار این خبر واکنش مسکو را به دنبال داشت و نماینده روسیه در ناتو با رد خبر طرح ایجاد سپر دفاع موشکی مشترک در مقابل سیستم مشابه ناتو در اروپا گفت که ایران متحد نظامی روسیه به شمار نمی‌رود. دیمیتری راگوزین سفیر روسیه در ناتو در گفت‌وگو با شبکه تلویزیونی 24 روسیه ضمن اشاره به این مطلب گفت: «خبر ایجاد سپر موشکی مشترک ایران و روسیه را در یک رسانه ایرانی خواندم اما چنین چیزی صحت ندارد.»راگوزین افزود: «با همه احترامی که برای ایران قایل هستم باید بگویم که این کشور همسایه ماست و در بسیاری از مسایل شریک روسیه است اما این کشور متحد نظامی روسیه محسوب نمی‌شود.»
وی با اشاره به اینکه در صورتی که روسیه بخواهد سپر موشکی ایجاد کند این کار را با کشورهای متحد خود در «سازمان پیمان امنیت دسته جمعی» (CSTO6 جمهوری‌های سابق شوروی) انجام می‌دهد، افزود: «ما در موضوعات حساس اینچنینی که به امنیت ملی و توان استراتژیک هسته‌ای ما مربوط می‌شود تنها با متحدان نظامی خود در سازمان پیمان امنیت دسته جمعی مذاکره می‌کنیم و اعضای این سازمان متحدان نظامی ما محسوب می‌شوند.» سازمان پیمان امنیت دسته جمعی در اکتبر 2002 بین روسیه و شش جمهوری جدا شده از این کشور ایجاد شد. اعضای کنونی این سازمان به غیر از روسیه عبارتند از: بلاروس، ازبکستان، تاجیکستان، قزاقستان، ارمنستان و قرقیزستان.
وزارت امور خارجه ترکیه اخیرا اعلام کرده است که سیستم رادار هشدار سریع ناتو در ترکیه مستقر خواهد شد. طرحی که برای پوشش دفاعی اروپا تدارک دیده شده است. ابتکار این طرح نیز با آمریکا و حوزه عمل و محل اجرای آن فضای قاره اروپا است. این در حالی است که پیش‌تر و در دولت جرج بوش رییس‌جمهوری سابق آمریکا قرار بود این سامانه بدون مشارکت همه کشورهای اروپایی و صرفا با مشارکت لهستان و جمهوری چک بنا شود، ولی دولت اوباما آن را به پروژه‌ای با مشارکت همه ۲۸ عضو ناتو بدل کرد و از روسیه نیز دعوت کرد تا در ایجاد آن مشارکت داشته باشد. در اسناد این طرح نیز این‌گونه ذکر شده که سپر دفاعی برای حفاظت از کل قلمرو کشورهای عضو ناتو و ۱۰۰ کیلومتر فرا‌تر از مرزهای بیرونی این کشور‌ها است. در نهایت اعضای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، ناتو، اواخر آبان‌ماه سال ۱۳۸۹ در اجلاسی در لیسبون، پایتخت پرتغال، بر سر نصب و استفاده از سامانه ضدموشکی اروپا برای مقابله با تهدید موشک‌های بالی‌ستیک به توافق رسیدند و قرار است سیستم راداری AN/TPY-2 تا پایان سال‌جاری میلادی در استان مالاتیا در شرق ترکیه مستقر و از سوی یک مرکز نظامی در آلمان هدایت و کنترل شود.
در این مرکز، کشور ترکیه یک نماینده در سطح ژنرال خواهد داشت و از طریق این نماینده در امر کنترل سیستم رادار هشدار سریع اعمال‌نظر خواهد کرد. سیستم راداری AN/TPY-2 قادر به شناسایی اشیایی به بزرگی یک توپ فوتبال از مسافت چهار هزار و ۷۰۰کیلومتری است. بنا به پروژه، سیستم دفاع موشکی ناتو، موشک‌های شناسایی شده توسط این سیستم در دیگر کشور‌ها، از سوی موشک‌های ناتو که قرار است در بلغارستان، رومانی و کشتی‌های جنگی ناتو در دریای مدیترانه مستقر خواهند شد نابود می‌شوند. هدف از این سپر دفاع موشکی هم مقابله با موشک‌های ایران و کره‌شمالی خوانده شده است. این در حالی است که عده‌ای معتقدند برخلاف اظهارات مقامات آمریکایی، این طرح در اصل به منظور کنترل توان استراتژیک هسته‌ای روسیه است و نه ترس از موشک‌های میانبرد ایران یا کره‌شمالی. با توجه به زمینه‌های وسیع تضاد در روابط روسیه و آمریکا، این طرح علیه روسیه است و اساسا، کشوری غیر از روسیه سلاح‌های تهاجمی با کیفیتی که نیازمند سپر دفاع موشکی ناتو باشد، در اختیار ندارد.
آمریکا هم اکنون چندین سامانه دفاع موشکی در آلاسکا و کالیفرنیا در اختیار دارد و طبق برنامه جدید پنتاگون تا سال 2020، علاوه بر این مناطق، در بلغارستان، رومانی و ترکیه نیز سپر دفاع موشکی مشترک خود با ناتو را مستقر خواهد کرد که این به معنای محاصره کامل روسیه است. نگاهی به مواضع تند مقامات روسیه علیه این طرح نیز موید همین دیدگاه است. روسیه با صراحت، مخالفت خود را با این طرح اعلام کرده است و این اقدام را تهدیدی برای امنیت ملی خود می‌داند. واکنش یکسان تهران و مسکو به ایجاد سپر دفاع موشکی ناتو سبب شد تا عده‌ای در داخل کشور گمانه‌زنی‌هایی را مطرح کنند مبنی بر همکاری مشترک ایران و روسیه برای مقابله با این سپر دفاعی. در همین حال برای نخستین بار سایت نزدیک به دبیرخانه شورای‌عالی امنیت ملی، از احتمال تاسیس یک سامانه سپر دفاع موشکی مشترک میان ایران، روسیه و چین خبر داد.
«ایران هسته‌ای» به نقل از منابع آگاه خبر داد که رایزنی‌هایی برای بررسی جوانب فنی تاسیس این سامانه سپر دفاع موشکی مشترک در جریان است. با این حال انتشار این خبر واکنش مسکو را به دنبال داشت و نماینده روسیه در ناتو با رد خبر طرح ایجاد سپر دفاع موشکی مشترک در مقابل سیستم مشابه ناتو در اروپا گفت که ایران متحد نظامی روسیه به شمار نمی‌رود. دیمیتری راگوزین سفیر روسیه در ناتو در گفت‌وگو با شبکه تلویزیونی 24 روسیه ضمن اشاره به این مطلب گفت: «خبر ایجاد سپر موشکی مشترک ایران و روسیه را در یک رسانه ایرانی خواندم اما چنین چیزی صحت ندارد.»راگوزین افزود: «با همه احترامی که برای ایران قایل هستم باید بگویم که این کشور همسایه ماست و در بسیاری از مسایل شریک روسیه است اما این کشور متحد نظامی روسیه محسوب نمی‌شود.»
وی با اشاره به اینکه در صورتی که روسیه بخواهد سپر موشکی ایجاد کند این کار را با کشورهای متحد خود در «سازمان پیمان امنیت دسته جمعی» (CSTO6 جمهوری‌های سابق شوروی) انجام می‌دهد، افزود: «ما در موضوعات حساس اینچنینی که به امنیت ملی و توان استراتژیک هسته‌ای ما مربوط می‌شود تنها با متحدان نظامی خود در سازمان پیمان امنیت دسته جمعی مذاکره می‌کنیم و اعضای این سازمان متحدان نظامی ما محسوب می‌شوند.» سازمان پیمان امنیت دسته جمعی در اکتبر 2002 بین روسیه و شش جمهوری جدا شده از این کشور ایجاد شد. اعضای کنونی این سازمان به غیر از روسیه عبارتند از: بلاروس، ازبکستان، تاجیکستان، قزاقستان، ارمنستان و قرقیزستان.
نظر شما :