روسیه به خاطر آمریکا به ایران خیانت کرد

چین با اعزام یک هیئت ویژه به ایران در تاریخ ۲۳ تیر ۱۳۹۰ به لحاظ بین المللی پا را از نقشی که یک ابرقدرت در جهان امروز بازی می کند فراترگذاشته است. از مذاکرات ایران و چین می توان چند نتیجه گرفت که با منافع روسیه ارتباط مستقیم دارد.

۱- هیئت نمایندگی چین از لحاظ ترکیب یادآور یک اصطلاح قدیمی در دوارن شوروی سابق یعنی هیئت نمایندگی «حزبی- دولتی» بود. هه گوجیان عضو کمیته دائمی دفتر سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست چین ریاست این هیئت را بر عهده داست.

۲- چین از این طریق به چهان پیام داد که مرکز ضد سرمایه دای و ضد امپریالیستی برای همه نیروها و کشورهایی است که نمی خواهند در جهانی زندگی کنند که تنها فرمانده خود خوانده آن در واشینگتن به سر می برد.

۳- انتخاب زمان و مکان این رویداد از حیث بین المللی بسیار مهم بود. در حال حاضر ایران حریف رسمی امریکا در خاورمیانه است. در حالی که ناتو در حال بمباران لیبی است و عده ای آرزو دارند این کار در مورد سوریه هم انجام شود چین از تهران که همسایه این کشورهای بحران زده است، پشتیبانی سیاسی و اخلاقی می کند. این پشتیبانی در سیاست بین الملل وزن بسیار سنگینی دارد و همه می فهمند مخاطب چین چه کسی است 

۴- چین در ایران منافع گسترده ای دارد. ایران سومین تامین کننده نفت چین است. در جریان این سفر توافق برای فروش بیشتر نفت ایران به چین توافق حاصل شد. علاوه بر این مقرر شد چین از ایران، انواعی از فلزات که در امور صنعتی و نظامی کاربرد دارد وارد کند. در مقابل چین نیز در پروژه های زیر بنایی ایران مانند پروژه های انرژی و آب مشارکت و سرمایه کذاری گسترده می کند. این واقعیات ثابت می کند دومین ابرقدرت جهان که در حال حرکت به سمت مقام اول است می خواهد در قلب خاورمیانه جایی ثابت برای خود پیدا کند.

۵- وزن مادی توافقات ایران و چین بسیار سنگین است. احمدی نژاد در دیدار با هیئت چینی اعلام کرد که دو طرف توافق کرده اند حجم مبادلات را به ۱۰۰ میلیارد دلار برسانند. این دقیقا عددی است که در دیدار هوجین تائو رییس جمهور چین با دیمیتری مدودف در مسکو اعلام شد. و این یعنی از نظر چین وزن اقتصادی روسیه و ایران یکسان است و این در حالی است که روسیه خود را ابر قدرت جهانی می داند در حالی که چیزی بیش از تامین کننده نفت و گاز کشورهای فدرتمند نیست.

۶- همکاری صنعتی، فنی و نظامی ایران و چین هم جایگاه مهمی در مذاکرات دو کشور دارد. چین از دو سال پیش بزرگترین صادر کننده کالای صنعتی در جهان است و به سرعت در حال توسعه دادن صادرات نظامی خود هم هست. این سلاح ها اغلب به کشورهایی صادر می شود که در گذشته نه چندان دور وارد کننده عمده تسلیحات روسی بودند. در واقع صادرات نظامی تنها میراث به جا مانده از دوران شوروی است که به روسیه اجازه می دهد از تبدیل شدن به یک قدرت درجه ۳ اجتناب کند. آیا چین روسیه را از بازارهای سنتی آن بیرون می کند؟ در واقع اینطور نیست. حقیقت این است که این روسیه است که با خیانت به شرکای خود به خاطر جلب رضایت واشینگتن در حال از دست دادن همه آنهاست. با وجود تاخیر مداوم ساخت نیروگاه بوشهر ایران تا همین اواخر یک شریک مطمئن برای روسیه بود ولی در عوض روسیه قرار داد اس ۳۰۰ را که یک سلاح کاملا تدافعی است لغو کرد. جالب است این قراداد در حالی لغو شد که قطعنامه های سازمان ملل صادرات سلاح های تدافعی به ایران را منع نمی کند. ولی جالب است که روسیه بابت این خیانت چیزی از امریکا در یافت نکرد و تنها نتیجه این رفتار سیاه شدن چهره روسیه نزد ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه بود. سوال این است که از این به بعد چه کسی حاضر است با چنین شریکی سر و کار داشته باشد؟ روسیه در ۲۰ سال گذشته به خیلی از کشورها خیانت کرده و به همین دلیل چین دارد جای آن را پر می کند.
منبع:بررسی استراتژیک