استاکس نت، جنگی که موساد آغاز کرد
موساد که سیستم اطلاعات امنیتی بین المللی رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود با جدید ترین و پیچیده ترین ویروس اینترنتی به مصاف ایران رفت. استاکس نت می‌تواند جنس جنگ‌های بین المللی را تغییر دهد و البته قرار نیست آخرین نرم افزاری باشد که اینچنین قابلیتی دارد. ساختمانی که مابین مسیر تل آویو تا حیفا احداث شده است را همگان با عنوان ساده " تپه " می‌شناسند. مساحت این ساختمان با مساحت چندین مجتمع در کنار هم برابری می‌کند. ساختمانی که دیوارهای بلند حصاری دورتادور آن ساخته اند. ساختمانی که اصلی ترین منبع حمایت رژیم صهیونیستی در برابر کل خاورمیانه است. موساد درست مانند تمام ساختمان‌های اطلاعاتی منطقه ورود ممنوع است! سیاستمداران می‌توانند وارد شوند و نه خبرنگاران. این موساد است که به طرف و انطرف زنگ می‌زند و برعکسش ممکن نیست. با این همه نخستین روزهای ماه ژانویه سال جاری را به یاد می‌آورید؟پنجشنبه روزی بود که یک مینی بوس با شیشه‌های کاملا دودی شده وارد محوطه ساختمان موساد شد. خبرنگاران یک به یک پیاده شدند و گوشی‌های تلفن همراه خود را تحویل دادند. میر داگان که در آن روزها ریاست موساد را بر عهده داشت از خبرنگاران خواسته بود تا برای آگاهی از استراتژی موساد در مبارزه با ایران به این ساختمان بیایند. داگان در همان زمان هم که همگان از حمله به تهران یا تاسیسات هسته ای ایران سخن می‌گفتند عنان کلام در این مقوله را به نوعی احتیاط بخشیده بود و تاکید داشت که این حمله می‌تواند منطقه را به نوعی جنگ سرتاسری فروببرد.
داگان با این استدلال تاکید کرد که موساد به دنبال نوعی از حمله به ایران است که در آن از بمب خبری نباشد اما برنامه هسته ای تهران را به تعویق بیندازد. داگان به صراحت به عنوان این اسلحه جدید اشاره نکرد اما همگان می‌دانستند که منظور وی همان استاکس نت است. استاکس نت در ژوئن 2010 میلادی رسما وارد چرخه عدوات جنگ سایبری اسرائیل شد. تاسیسات کامپیوتری ایران در منطقه نطنز را تحت تاثیر قرار داد و در نیروگاهی که غنی سازی اورانیوم در آن انجام می‌شد دستگاه ها را آنچنان بیمار کرد که به خودی خود پس از ورود این ویروس از کار می‌افتادند.
استاکس نت نخستین اصلحه در جنگ سایبر است که می‌تواند در مقوله جغرافیای سیاسی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار باشد. این اسلحه می‌تواند حمله کننده را به راحتی و بدون خونریزی به هدفش برساند.
اشپیگل در ادامه به نقل از یک منبع اسرائیلی می‌نویسد: استاکس نت می‌تواند کشورهای ایران، اندونزی ، مالزی ، بلاروس را تحت تاثیر قرار دهد. بر اساس تحقیقات انجام گرفته استاکس نت 100 هزار کامپیوتر را در سطح بین المللی آلوده کرده است که 60 هزار مورد آن در ایران بوده اند. 10 هزار مورد در اندونزی و بیش از 5 هزار مورد هم در هند. این ویروس به محض ورود به سیستم باید برنامه نرم افزار صنعتی به نام step 7 را شناسایی کند. این برنامه ساخت شرکت زیمنس است و در تاسیسات هسته ای ایران از آن استفاده شده است .
سوراخ‌های امنیتی راهی برای نفوذ
انچه که این حمله را آسان می‌کند به هیچ وجه پپچیده نیست. استاکس نت از حفره‌های امنیتی که در هر سیستم کامپیوتری وجود دارد برای نفوذ استفاده می‌کند. یک فلش ساده می‌تواند عامل انتقال این ویروس باشد. به محض آنکه این فلش را به سیستم وصل کنید ویروس استاکس نت دست به کار خواهد شد. استاکس نت به محض ورود به سیستم به دنبال آنتی ویروس می‌گردد تا بتواند آن را دور بزند و یا تا زمانی که این آنتی ویروس ضعیف شود در سیستم کمین می‌کند تا به موقع حمله کند.
در مرحله دوم استاکس نت در درایوی که مربوط به یو اس بی است چنبره می‌زند. وی در این نقطه بانک اطلاعاتی درست می‌کند که هدف از تعریف ان هنوز مشخص نشده است. زمانی که کنتور این ویروس رقم 19790509 را نشان دهد، عملا پروسه آلوده کردن متوقف می‌شود. برخی ادعا می‌کنند که این رقم یعنی 9 می1979 روزی که یک بازرگان یهودی در ایران اعدام شد.
هنوز مشخص نیست که آیا رژیم صهیونیستی توانسته با این ویروس نطنز را هم هدف قرار دهد یا خیر؟
این مجله آلمانی در ادامه می‌نویسد: کارشناسان اعتقاد دارند که امکان برنامه ریزی استاکس نت بدون کمک زیمنس ممکن نبوده است . زیمنس نرم افزارهای خود را در بازار سیاه نمی‌فروشد و همین مساله امکان دستیابی موساد به اینچنین برنامه ای را غیرممکن می‌سازد. سوال اینجاست که موساد چگونه به اطلاعات نطنز دستیابی پیدا کرده است ؟ ایالات متحده در مرکز تحقیقاتی خود در ایالت ایداهو چگونگی عملکرد دستگاه‌های کنترل زیمنس را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و همین مساله این شک را قوی تر می‌کند که احتمالا مراحل اولیه ساخت استاکس نت در خاک ایالات متحده انجام گرفته است.
استاکس نت کار یک کشور است نه یک گروه
بر اساس تحقیقاتی که یک نهاد اطلاعاتی اروپایی انجام داده ، خلق استاکس نت حداقل سه سال زمان برده و میلیون‌ها دلار هم خرج بر دست تولیدکنندگان گذاشته است. بر اساس همین تحقیقات هیچ عامل غیردولتی نمی‌تواند اینچنین سرمایه گذاری وسیعی را انجام دهد. این امر بهانه خوبی شد تا کشورها خود را برای حملات سایبری مهیا کنند. المان به عنوان نمونه شورایی را برای مبارزه و مهار اینچنین حملاتی تعریف کرده است. دولت ایالات متحده نیز اخیرا داکترین مخصوص حملات سایبری را تصویب کرده که بر اساس آن حملات سایبری مصداق جنگ هستند. بریتانیا نیز سال گذشته استراتژی جدید امنیتی را تصویب کرد که 650 میلیون پوند بر روی دست این کشور هزینه گذاشت. معاون نخست وزیر رژیم صهیونیستی هم اخیرا در سخنانی تاکید کرد که در دنیای امروز جنگ‌های سایبری بیش از اسلحه و عدوات جنگی به کار می‌آید: این جنگی جدید است که می‌توانید دوستش داشته باشید چرا که از اسلحه در آن خبری نیست.
نظر شما :