کره شمالی گرفتار خشکسالی یا خشک‌مغزی؟

مشکلات غرب با کره شمالی تنها محدود به فعالیت های هسته ای نمی شود. همچنان که مشکل آنها با ایران نیز به عدم شفافیت در فعالیت هسته ای برنمی گردد. حاکمیت کمونیستی کره شمالی که طی دهه های گذشته و در میانه های قرن 20 مشکلات زیادی را برای امریکا و متحد منطقه ای آن یعنی کره جنوبی به وجود آورد، همواره به عنوان حکومتی خطرناک، تهدیدی برای منطقه و عامل نفوذ ایدئولوژی کمونیستی در شبه جزیره کره تلقی شده است. در میانه های قرن 20 کره شمالی در کنار چین بزرگ ترین تهدیدها را برای امریکا و اروپا رقم زدند و بارها امنیت و منافع غرب را در شرق آسیا به خطر انداختند.

کره شمالی سال هاست که درهای خود را به روی ناظران بین المللی و حتی گردشگران و سرمایه گذاران خارجی بسته است. در پاره ای اوقات نشریات غربی گزارش های هولناکی را از زبان نویسندگان خود درباره این کشور منتشر می کنند که حاصل حضور خبرنگارانی با هویت جعلی و با پوشش های قلابی در این کشور است. خبرنگاران خارجی یا حق ورود به کره شمالی را ندارند و یا اگر با هویت غیرخبرنگار وارد می شوند، حق گزارش نویسی و عکسبرداری ندارند. شاید تنها ماهواره ها هستند که می توانند واقعیت های مربوط به این کشور و فلاکت مردم آن را به جهان مخابره کنند. این کشور کمونیستی که دیکتاتورترین نظام سیاسی جهان را دارد از جهت تولید ناخالص داخلی و سطح رفاه عمومی در پایین ترین سطح قرار دارد و از جنبه های طبیعی نیز خوش شانس نبوده است. وقوع سیل و خشکسالی در این کشور بارها مردم را با مشکل مواجه کرده است. در دهه ۹۰ میلادی قحطی مواد غذایی جان دست کم یک میلیون تن را در این کشور گرفت. برخی منابع اطلاع رسانی می گویند حدود یک سوم زنان و کودکان کره شمالی با سوء تغذیه روبرو هستند. (البته درباره اطلاعات مربوط به این کشور هیچ منبع متقن و کاملا مطلعی وجود ندارد)

رژیم دیکتاتوری، خفقان سیاسی و نبود ابزار اطلاع رسانی و فرهنگی متنوع از دیگر مصائب مردم این کشور است که حالا با گرسنگی بخشی از جامعه و کمبود مواد غذایی در این کشور ارتباط مستقیم پیدا کرده است. افزایش تحریم ها علیه این کشور موجب شده است تا فقط دولت هایی نظیر چین و روسیه و ایران با این کشور مبادله تجاری داشته باشند. عمده صادرات این کشور هم محدود به برخی مواد اولیه و تجهیزات نظامی می شود.

حالا به نظر می رسد با وجود ایستادگی ایدئولوگ های این کشور در برابر خواسته های بین المللی و فشارهای کشورهای همسایه، بار دیگر بحران غذایی بر این کشور سایه انداخته و از وقوع بحرانی انسانی در این کشور خبر می دهد. جان مردم کره شمالی را هم قحطی و سیل و خشکسالی می گیرد و هم خشک مغزی حاکمانی که گرسنگی را با "سیاست و ایدئولوژی" به مردمشان تحمیل می کنند.

حالا رسانه های جهان اعلام کرده اند که کمیسیون اروپا قصد دارد بسته ای حمایتی به ارزش 10 میلیون یورو در اختیار دولت کره شمالی قرار دهد تا صرف تامین مواد غذایی برای حدود 650 هزار شهروند ساکن مناطق شمالی و شرقی کره شمالی شود. لابد اروپایی ها فکر چگونگی ارائه این کمک و نحوه هزینه کرد آن را نیز کرده اند وگرنه تضمینی وجود ندارد که این پول صرف مواد غذایی برای شهروندان این کشور شود.

بر اساس بیانیه ای که اروپایی ها روز دوشنبه در بروکسل منتشر کردند محصولات کشاورزی مناطق شمالی و شرقی کره شمالی امسال بسیار کمتر از سال های گذشته بوده و ساکنان آن با بحران کمبود شدید مواد غذایی روبرو هستند. اگرچه وقوع گرسنگی و مرگ های ناشی از عوامل طبیعی همچون مرگ های سیاسی برای رهبران کره شمالی امری عادی و بی اهمیت به شمار می رود، اما باید دید آیا مردم این کشور نیز مثل رهبرانشان می اندیشند و قهر طبیعت و دست غربی ها را عامل فلاکت خود می دانند یا سماجت و لجاجت های ذاتی دیکتاتوری را؟