آمریکا ستیزی به جای ایران گریزی

در پنج ماه گذشته بهار عربی به خوبی توانست حواس ما را از پرونده هسته ای ایران منحرف کند. اما شاید در همین فرصت تحلیل‌گران و سیاستمداران غربی وقت را غنیمت شمردند و در خصوص استراتژی مقابله با ایران وارد دو دو تا چهارتای سیاسی شدند. پرونده هسته ای ایران درست در روزهایی دوباره در اوج قرار می‌گیرد که بن بست در این ماجرا هم بیش از هر زمان دیگری است. کنگره آمریکا در حال وضع تحریم‌های جدید است و به نظر می‌رسد که واشنگتن نشین‌ها به دنبال وضع تحریم‌هایی هستند که باز هم از کانال شورای امنیت عبور کند و به نوعی امضای جامعه جهانی را در زیر داشته باشد. مطالبه غربی‌ها همچنان همان است که بود: متوقف شدن غنی سازی اورانیوم.

آخرین گزارش آژانس بین المللی انرژی هسته ای در خصوص گستردگی برنامه هسته ای ایران پرسش‌های جدیدی را مطرح کرده است. آژانس در این گزارش هشدار داده که تهران باید دغدغه‌های بین المللی در خصوص تسلیحاتی شدن برنامه هسته ای این کشور را پاسخ مشخص و مدونی بدهد. غربی‌ها همچنان داعیه دار تسلیحاتی شدن برنامه هسته ای ایران هستند و این در حالیست که تهران برنامه خود را صرفا صلح آمیز می‌داند.

روس‌ها باز هم برخلاف جریان رودخانه ای شنا می‌کنند که غربی‌ها در آن قرار دارند. مسکو به دنبال تعدیل تحریم‌ها است تا شاید بتواند از این طریق فضا را برای مصالحه و مذاکره هموارتر از پیش کند. برخلاف انتظارها تحریم‌هایی که ایالات متحده بر تهران اعمال کرد نتوانست نقش ترمز برنامه هسته ای این کشور را بازی کند. ایرانی‌ها چند بار در سال گذشته میلادی با غربی‌ها بر سر میز مذاکره نشستند اما بی ثمر از جا برخواستند. هیچ برنامه ای هم برای ادامه این مذاکرات وجود ندارد.

تحریم‌ها بی شک تاثیرات خاص خود را بر اوضاع اقتصادی ایران گذاشته اند اما بالا رفتن بهای نفت به واسطه بهارهای عربی و کمک‌های چین، ترکیه و برزیل به تهران در دور زدن تحریم‌ها تا حد بسیار زیادی تاثیر این تحریم‌ها را کاهش داده است.

ایرانی‌ها در مواجهه با بهارهای عربی تنها در قبال حوادث سوریه روی خوش نشان ندادند اما به استقبال تمامی‌تغییرات جاری در جهان عرب رفتند. بهارهای عربی موضع واحد دولتمردان عرب، اسراییل و امریکا در قبال ایران را در هم شکست و به نظر هم نمی‌رسد که دولت‌های آتی در هیچکدام از این کشورها بتوانند در موعیت قبلی ایران ستیزی و آمریکا دوستی قرار بگیرند. تصمم مصری‌ها برای عادی سازی رابطه با ایران تنها مشتی نمونه خروار است: نه تنها مصر در حال تبدیل شدن به دوست و متحد ایران در منطقه است بلکه می‌رود تا چشمان خود را در برابر برنامه هسته ای ایران هم ببندد. مصر اندک اندک الگوی ترکیه را بیش از گذشته در مرام و مسلک خود قرار داده و از آمریکا در تصمیم گیری‌های کلان منطقه ای فاصله می‌گیرد.

ایران با توجه به تمامی ‌این مسائل اکنون به این باور رسیده است که در میز مذاکرات وزنه سنگین را در اختیار خواهد داشت. بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی هم متوجه حس ایران در این خصوص شده و دقیقا به همین دلیل در دیدار با نمایندگان کنگره و سنا آمریکا بر لزوم مواجهه و مقابله با تهران تاکید می‌کند: زمان تحمل ایران به پایان رسیده است و به زودی تاریخ به نقطه حساس خود در این پرونده خواهد رسید. ایرانی که تسلیحات هسته ای در اختیار داشته باشد می‌تواند اصلی ترین خطر علیه بشریت باشد.

بی بی درست طبق روال همیشه اعتقاد دارد که گزینه نظامی‌تنها و تنها عاملی است که می‌تواند برنامه هسته ای ایران را اندکی به عقب براند. وی تاکید دارد که تا زمانی که ایران بداند تمام گزینه‌ها بر روی میز است ناز می‌کند اما زمای که همه گزینه‌ها جز تهدید نظامی‌کنار رود ایرانی‌ها وادار به مصالحه خواهند شد !

این سخنان بی بی شاید در محفلی مانند کنگره تا دندان مجهز به جمهوری خواهان آمریکایی، فریاد شوق و تشویق را به دنبال داشته باشد اما در داخل این رژیم چهره‌هایی مانند میر داگان رئیس سابق موساد هستند که این سخنان را خطرناک و عاری از منطق می‌دانند. داگان تاکنون بارها و بارها هشدار داده که حمله نظامی‌به ایران فاحش ترین اشتباهات خواهد بود. داگان به این باور استدلال می‌کند که غربی‌ها می‌دانند که ایران در حال حاضر در مسیر مستقیم دستیابی به تسلیحات هسته ای قرار ندارد و به همین دلیل توجیهی منطقی برای حمله به تهران یا تاسیسات هسته ای این کشور وجود ندارد.

سیمون هرش از نیویورکر هم هفته گذشته در چند سری مقاله تاکید کرد که تفاوت وجود دارد میان مدارک موجود و مستدل و آنچه که نمایندگان کنگره یا سنا در ذهن خود پرورانده اند. وی در خصوص تکرار اشتباه عراق و ادعای برخورداری صدام حسین از تسلیحات کشتار جمعی در مواجهه با ایران هم هشدار داد .

نویسنده تایم در ادامه در این خصوص می‌نویسد: البته یافته‌های سرویس‌های اطلاعاتی ایالات متحده حاکی از این است که ایران گزینه دستیابی به تسلیحات هسته ای را در فناوری خود باز نگاه داشته است . ایران ابزار لازم را در اختیار دارد و کناری وانهاده تا در شرایط نیاز به آنها برای ساخت تسلیحات متوسل شود. آنچه که پرونده هسته ای ایران به ما می‌آموزد این است که در حال حاضر مناقشه صلح در خاورمیانه تنها تحت تاثیر اسراییل و فلسطین نیست بلکه پیچیدگی برنامه هسته ای ایران هم بر چالشی شدن بیش از پیش این ماجرا افزوده است.