رسانه‌های ایران به ابزار انقلاب‌ها تبدیل شده‌اند

دیپلماسی ایرانی: ظاهرا اظهارات یوسف بن علوی، وزیر امور خارجه عمان به مذاق عربستانی‌ها که این روزها سردمدار مخالفت با ایران هستند، خوش نیامده است. وزیر خارجه عمان گفته بود که ایران کشوری سرنوشت‌ساز در منطقه است و رسانه‌های آن توانسته به ابزاری برای انقلاب‌ها تبدیل شوند.

روزنامه الشرق الاوسط، چاپ لندن و متمایل به عربستان سعودی که این روزها بیش از هر روز بلندگوی مطبوعاتی عربستان شده در یادداشتی به قلم طارق حمید، دبیر تحریریه این روزنامه که اتفاقا چهره‌ای ضد ایرانی و در تمایل به عربستان در بسیاری از مواقع تندروی می‌کند، به این موضوع پرداخته و می‌نویسد: صحبت‌های مهمی که اخیرا آقای یوسف بن علوی، وزیر امور خارجه پادشاهی عمان بر زبان رانده اهمیتی بیش از پرداختن صرف در رسانه‌ها دارد. موضوعی که بازتابی گسترده‌ در مطبوعات عربی داشته است. سخنان او زوایای بسیاری دارد که از آن غفلت شده و آن هم بنا به گفته ایشان به ویژه درباره رسانه‌های ایرانی است. آقای وزیر می‌گوید: «ایران از رسانه‌های بسیار قدرتمندی برخوردار است که تبدیل به ابزار انقلابیون شده است.» وی می‌افزاید: «رسانه‌های ایران که الزاما وابسته به حکومت هم نیستند، در کنار رسانه‌هایی مثل شبکه‌های العالم و المنار و شبکه‌های عراقی وابسته به برخی تجمعات شیعی، توانسته‌اند تحولات بحرین را به خوبی پوشش داده و آنها را به جهانیان مخابره کنند حتی اگر این اتفاق‌ها باب میل ما نباشند. دولت ایران به ما اطلاع داده که این حمله رسانه‌ای مواضع رسمی ایران نیست.»

وی در ادامه یادداشتش فراموش می‌کند که همین روزنامه الشرق الاوسط که تلاش می‌کند خود را مستقل نشان دهد در حقیقت وابسته به عربستان سعودی است و تمامی منویات این کشور را اعمال می‌کند و مدعی می‌شود: آقای وزیر حق دارد که دیپلماتیک صحبت کند. ولی پرواضح است که تمامی این شبکه‌ها متمایل به ایران هستند. بسیاری از این شبکه‌ها با حمایت‌های ایران اداره می‌شوند. یکی از ابزارهای نفوذ ایران در منطقه و جهان همین رسانه‌ها هستند و یکی از ابزارهای ارتباطی ایران با جهان خارج محسوب می‌شوند. این فقط یک رابطه ساده نیست بلکه مسئله تنظیم و تعامل با طوایف از طریق این رسانه‌ها است. برخی از جریان‌های شیعی گمان می‌کنند که رسانه ابزار قدرتمند خوبی برای انجام هر کاری هستند. البته این دیدگاه صحیح است اما مسئله این است که برای رسیدن به اهداف باید با دیگر رسانه‌ها نیز تعامل داشت و قبل از هر چیز اطلاعات کافی به دست آورد و از صحت و سقم اخبار اطمینان حاصل کرد.

حمید در یادداشتش در حالی صحبت از اطمینان از راستی اطلاعات می‌کند که فراموش کرده الشرق الاوسط خود بسیاری از اطلاعات را بدون توجه به راست بودن یا دروغ بودنشان پوشش می‌دهد که بیشتر جنبه تشویش اذهان عمومی دارند تا اطلاع‌رسانی، وی سپس مدعی می‌شود: افکار عمومی قبل از اتخاذ هر تصمیم یا موضعی فقط به منویات سیاسی یک شبکه خاص نمی‌نگرند بلکه قبل از هر چیز به راست بودن خبر مراجعه می‌کند. بنابراین نمی‌توان حقایق را پنهان کرد. در بحث رسانه‌ای همه چیز متفاوت است و کسی به مقام مسئول یا ظرفیت‌های آن کشور نگاه نمی‌کند. افکار عمومی به رسانه به دید یک ابزار اطلاع‌رسانی نگاه می‌کند نه فرمان‌های حکومتی.

وی سپس اعتراف می‌کند که کشورهای عربی که خود سنگشان را به سینه می‌زند این مسئله را رعایت نکرده‌اند و با ذکر نمونه‌ای می‌نویسد: ساده‌ترین مثال، همین نشست اخیر شورای همکاری خلیج فارس بود. کشورهای شورای همکاری گمان کردند با اعلام ساده عضویت اردن و مغرب همه چیز حل می‌شود و همه چیز به راحتی قابل هضم است. تصور آنها این بود که از رسانه‌ها می‌توانند بهره‌برداری کرده و آنچه گمان می‌کنند را به راحتی بیان کنند و به خواسته‌های خود به سرعت برسند. در حالی که فراموش کردند این مسئله برای کلی از روزنامه‌نگاران و خبرنگاران طرح مسئله کرد، چه برسد به افکار عمومی که هیچ آمادگی برای پذیرش آن نداشت. موضوعی که برای میلیون‌ها تبعه عربی خلیج فارس، اردنی و مغربی بلکه کل منطقه مهم است.

دبیر تحریریه روزنامه الشرق الاوسط در نهایت به انتقاد از کشورهای شورای همکاری خلیج فارس می‌پردازد و می‌نویسد: مشکل کشورهای ما و به ویژه اعضای شورای همکاری این است که به جای این که بر روی یک موضوع تمرکز کنند و چگونگی اجرای آن را مورد بحث قرار دهند اول تصمیمی را می‌گیرند سپس وقت طولانی‌‌ برای موجه جلوه دادن آن صرف می‌کنند، در آخر وقتی که می‌بینند خراب‌کاری کرده‌‌اند همه تقصیرها را به گردن رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران می‌اندازند. یکی از سیاستمداران بریتانیایی درباره این شیوه رفتار با رسانه‌ها می‌گوید: «شکایت سیاستمداران از رسانه‌ها مانند شکایت کشتی از دریا است.»