مجله هفته/ خبرساز هفته

او هفته اخیر در افریقای جنوبی بود و در دیدار مسئولان وزارت خارجه این کشور، سخنانی ارائه کرد که موجب روسفیدی ما شد تا روسیاهی به اوباما و جوخه ترورش در پاکستان بماند. از آنجا که آقای لاریجانی در هفته گذشته دو بار درباره مسائل حقوق بشری داخلی و خارجی صحبت کرد، تصمیم گرفتیم بدون توصیف یا حرف اضافه ای تنها به نقل قول بپردازیم. در ذیل گوشه هایی از کلام ایشان که در ملاقات با مقام های افریقای جنوبی و ژاپن عنوان شده و از خبرگزاری ایسنا برگرفته شده، به صورت نقل قول می آید.

·        قانون بین‌الملل این مساله (کشتن بن لادن) را منع می‌کند. این کار علیه عدالت و انصاف است. حتی این رسواترین تروریست هم باید تحت محاکمه قرار می‌گرفت و از یک دادگاه منصفانه برخوردار می‌شد تا از خود دفاع کند.

·        هیچ کشوری در دنیا نباید خود را در جایگاهی قرار دهد که یک نفر را بازجویی، متهم و در مورد وی قضاوت کند و در نهایت به طور یک‌جانبه حکم را به اجرا گذارد.

·        متاسفانه امروز مردم کشورها و از جمله مردم ایران اعتماد خود را نسبت به مسائل مطرح شده درباره حقوق بشر از دست داده‌اند؛ چرا که غربی‌ها این موضوع را به اهرمی برای وارد کردن فشار به مخالفان فکری و فرهنگی خود تبدیل کرده‌اند.

·        ایران قویا از این قیام‌ها (قیام های عربی) حمایت می‌کند و معتقد است که عامل اصلی این انقلاب‌ها ظلم و ستم حاکمان مستبد، وابستگی آنها به آمریکا و اسرائیل، ضدیت و دشمنی آنها با اسلام و تحقیر ملت‌های خود بوده است.

·        ایران نه‌ تنها از هیچ انقلاب و قیامی در منطقه نگران نیست بلکه از همه انقلاب‌ها که به روی کار آمدن نظام‌هایی برخاسته از رای مردم منجر می‌شود، استقبال می‌کند.

·        غربی‌ها اشتیاق ما به پیروزی مردم در قیام‌ها علیه استبداد و دیکتاتوری را برنمی‌تابند و درحالی که خودشان دچار دوگانگی و ریاکاری در برخورد با این انقلاب‌ها هستند ما را به دخالت در آنها متهم می‌کنند.

·        حمایت از خواسته‌های مشروع ملت‌های منطقه که برای رسیدن به آنها حاضر شده‌اند از جان خود بگذرند باعث افتخار ماست و این حمایت به هیچ‌وجه به معنی دخالت در این کشورها نیست.

·        ما در حالی شاهد این تبلیغات منفی (در زمینه حقوق بشر) و صدور قطعنامه علیه کشورمان هستیم که پیشرفت‌ها و دستاوردهای مدنی، قضایی، حقوقی و حتی دستاوردهای علمی و فناوری ما در سی سال گذشته شگفت‌انگیز بوده است.

·        حقوق بشر از نگاه اسلام موضوعی کاملا پذیرفته شده است و اسلام به کرامت انسان اهمیت بسیار زیادی می‌دهد اما غربی‌ها به گونه‌ای رفتار کرده‌اند که گویی اساسا این موضوع در انحصار آنهاست.

·        حالا زمان آن است که منشور تازه‌ای (حقوق بشری) با مشارکت همه فرهنگ‌ها و ارزش‌های بومی تدوین شود و مفهوم عملی و واقعی جهان‌شمولی محقق شود.

·        متاسفانه کشورهای غربی نه‌تنها هیچ کمکی به ایران در مبارزه با مواد مخدر نمی‌کنند بلکه هر ساله ما را به خاطر این میزان از مجازات قاچاقچیان محکوم می‌کنند.

·        اهل بصیرت واقعی همان حامیان ولایت هستند چرا که صرفا با پیروی از ولایت است که دست‌یابی به سعادت محقق خواهد شد.

·        کشورهای غربی به سرکردگی امریکا برای وارد کردن فشار سیاسی به کشور ما دست به یک جنایت بزرگ زده‌اند و آن این است که موضوع مهمی مانند حقوق بشر را به یک پروژه سیاسی تبدیل کرده‌اند.

·        قطعنامه‌های امریکا و اروپا که دائما علیه ایران صادر می‌شود در حالی است که جهان امروز شاهد رسوایی غرب در روند فروپاشی متحدان این کشورها در منطقه است.

·        ما می‌بینیم متحدان درازمدت غرب در خاورمیانه دیکتاتورهای فاسدی بودند که در معرض سقوط و برخورد توده‌های مردم و بیداری آنها قرار گرفته‌اند. آیا کسی به یاد دارد امریکا و اروپا در سی سال گذشته علیه حسنی مبارک یا حاکمان یمن، تونس یا بحرین قطعنامه‌ای درباره حقوق بشر صادر کرده باشند؟ این حکومت‌ها که حالا مردم علیه آنها به‌پاخاسته‌اند در تمام نیم‌قرن گذشته مورد حمایت غربی‌ها بوده‌اند.

·        ایران همچنان بر موضع سابق خود یعنی دعوت عام از همه گزارشگران باقی است و مشکلی با آمدن آنها به ایران ندارد. با این همه، ما اشکالاتی به مکانیزم گزارشگری داریم که مثلا یکی از آنها نبود استحکام حرفه‌ای و غیرفنی بودن آن است. مثلا اگر گزارشگری به ایران سفر کند و بگوید من 200 اتهام را می‌خواهم بررسی کنم ولی سه روز بیشتر در ایران اقامت نمی‌کنم و در هر روز نیز چند ساعت را به این کار اختصاص می‌دهم، مشخص است که این مکانیزم از استحکام لازم برخوردار نبوده و بسیار غیرحرفه‌ای است و طبیعی است که این راه و رسم بررسی مشکلات نمی‌تواند چیزی به دقت مکانیزم‌های بین‌المللی اضافه کند.

·        ما توصیه می‌کنیم گزارشگری در نهایت دقت صورت پذیرد تا هرگونه شائبه از مکانیزم‌های حقوق بشر در مجامع بین‌المللی دور شود.

·        ما در هر زمان و بدون هیچ دغدغه‌ای حاضر به همکاری‌های بین‌المللی هستیم چرا که اولا به نظام قضایی خودمان اطمینان کامل داریم و ثانیا اگر متوجه ضعف یا نقصی در آن شویم، پیش از هرکسی خودمان اقدام به اصلاح آن می‌کنیم. به همین دلیل تفاوت بین گزارشگری حرفه‌ای و تبلیغات سازمان‌یافته و جوسازی را به‌خوبی می‌دانیم.