وقتی پای استدلال می‌لنگد

البته رضایی هم ابتدا جزو معترضان به نتایج انتخابات بود که با مشاهده جو جامعه و میزان حرارت دیگر نامزدهای معترض، خود را کنار کشید و به جایگاه سابق و بدنه نظام برگشت و ترجیح داد وارد فازهای بعدی اعتراض نشود. او پس از آن اعلام کرد که همچنان در عرصه سیاسی باقی می‌ماند و انتقادهایش را از هر دو طیف ادامه می‌دهد و از هیچ تلاشی برای بهبود وضعیت کشور فروگذار نمی‌کند.

رضایی بیشتر عقایدش را از طریق یادداشت‌ها و گفتارهایی که هر از گاه ارائه می‌دهد پیش می‌برد. این گفتارها در چند ماه اخیر هم بیشتر شده و هم متنوع تر. دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام چند وقتی است به حوزه‌های مختلف سرک می‌کشد و از موضوع یارانه‌ها، بیکاری و وضعیت اقتصادی تا حوادث منطقه، روابط ایران و اعراب، خلیج فارس، جوانان، خانواده، صداوسیما و... را تحلیل و بررسی می‌کند. اینطور که از ظواهر امر پیداست او حضور فعال در فضای اجتماعی و سیاسی موجود را - با هر نیت سیاسی یا شخصی - به معنی ارائه تحلیل‌های روزآمد درباره رویدادهای داخلی و خارجی و نیز شرایط موجود کشور تعبیر کرده است.

به عنوان نمونه همین دو روز پیش در جمع دانشجویان دانشگاه مفید قم خطاب به جوانان گفته است: جوانان کشور ایران فرشتگان نجات ملت بوده و هستند و خواهند بود. اگر جوانان محور تحرک ملی و جنبش‌های واقعی کشور باشند، سرعت پیشرفت کشور بیشتر می‌شود.

او همچنین موضوع جهاد اقتصادی را باز کرده و آن را با درس، زندگی و آرمان‌های جوانان عجین دانسته است. رضایی البته به بحث موردعلاقه اش یعنی چشم‌انداز 1404، سیاست‌های اصل 44 و گفتمان پیشرفت و عدالت هم پرداخته و بازنگری درفضای اقتصادی کشور در سطح خرد و کلان را از ضروریات برشمرده است.

محسن رضایی خنثی‌سازی رویارویی غرب با ایران را در گرو جدی گرفتن جهاد اقتصادی عنوان کرده و از این منظر به تاثیرگذاری تحریم‌ها و چشم انداز تحریم‌ها علیه ایران پرداخته است. وی در تشریح استراتژی موردنظرش برای مقابله با امریکا گفته است: ما باید از دیوار امریکا پرش کنیم و برخورد با دیوار و تسلیم در مقابل آن هیچ کدام منطقی نیست. جهاد اقتصادی با بسیج مردم به امریکا خواهد فهماند که تحریم‌ها نه تنها باعث رکود ایران نمی‌شود بلکه موجب جهش اقتصادی شده و خود امریکا نیز کم‌کم فیتیله تحریم را پایین خواهد کشید.

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام این را نگفته که در شرایط فعلی، بسیج مردم چگونه میسر است و در یک اقتصاد نفتی تمام دولتی چگونه می‌توان با همراهی و مشارکت مردم به جهاد اقتصادی رسید. اگر مقصود ایشان همراهی مردم با فرامین دولت و مجلس باشد، ابهامی‌در منظور رضایی نمی‌توان یافت اما اگر بخواهیم نظر او را با سایر اظهارات منطقی اش تطبیق دهیم به تناقض در تعاریف می‌رسیم.

او اولین کسی نیست که می‌گوید تحریم‌های گسترده علیه ایران می‌تواند به شکوفایی و جهش و فتح الفتوح منجر شود. همچنین اولین کسی نیست که در این باره توضیح و ادله ای نمی‌آورد و اولین کسی هم نیست که روی مرزهای خیال و واقعیت قدم می‌زند. ایشان یک بار در زمان حمله امریکا به عراق، در یکی از شبکه‌های تلویزیونی تحلیلی شگفت ارائه دادند و گفتند شکست صدام مدت‌ها طول می‌کشد و جنگ‌های درون شهری و مقاومت صدامی‌ها عرصه را بر امریکایی‌ها تنگ می‌کند و برداشتن صدام حسین به این راحتی‌ها نیست و... ولی یک هفته بعد مردم عراق خوشحال از سرنگونی و فرار صدام حسین رقص و پایکوبی به راه انداخته بودند. به نظر می‌رسید انگیزه‌های آن روز رضایی بیشتر جنبه ملی و انقلابی داشت و اصلا ایشان به قصد ارائه تحلیل واقع بینانه نظامی‌و استراتژیک به تلویزیون نرفته بودند.

و حالا که محسن رضایی پیش بینی کرده است تحریم‌ها باعث رکود نمی‌شود و امریکا کم کم فیتیله تحریم‌ها را پایین خواهد کشید، گویی قصد داشته بار دیگر گریزی به آن روزها بزند. این اظهار نظر درحالی عنوان می‌شود که شدت تحریم‌های خارجی و ناکارامدی‌های دولت به اندازه ای بوده که هم خود رضایی و هم سایر کارشناسان اقتصادی کشورمان بارها از روند رکود و رو به قهقرای اقتصادی سخن گفته اند. علاوه بر این در تازه ترین گزارش منتشر شده پنل کارشناسی سازمان ملل، قدرت اقتصادی ایران ضعیف و درحال احتضار و پیشرفت صنایع هسته ای ایران متوقف و رضایت کننده (از نگاه غرب) خوانده شده و آنقدر خیالشان از اثرگذاری تحریم‌ها آسوده شده است که نه تمایلی به ادامه گفتگوهای هسته ای دارند و نه دلیل و انگیزه ای برای مذاکره می‌بینند. ضمن اینکه در همان روز سخنرانی محسن رضایی در قم، تحریم‌های تازه ای برای اعمال محدودیت بر بانک‌های ایرانی اعلام شد و نشان داد که غرب راهکار غیرنظامی‌پرفشاری را برای عقیم ساختن قدرت اقتصادی و نظامی‌ما در دستور کار دارد؛ راهکاری بدون جنگ و خونریزی و به دور از آتش بازی در منطقه.

از محسن رضایی که دست کم در جریان انتخابات سال 88 قدرت استدلال و تحلیل‌های اقتصادی اش را به رخ رقیبان کشید انتظار می‌رود تحت تاثیر آرمان گرایی و واقعیت گریزی دیگران قرار نگیرد و با همه علقه و دلبستگی که به نظام و آتیه مملکت دارد، از راه تحلیل و نقد و استدلال ورزی دور نشود.