قطعنامه، بهانه‌اى نامناسب براى عدم تحويل اس-300
نویسنده خبر:
محمود شوری
گفتاری از محمود شوری، کارشناس مسائل روسیه برای دیپلماسی ایرانی.
گفتاری از محمود شوری ، کارشناس مسائل روسیه در مرکز مطالعات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام برای دیپلماسی ایرانی.
پوتين مى‌ايد يا مدودف؟
در حال حاضر کمى زود است که در مورد آينده سياسى روسيه و انتخابات آتى رياست جمهورى اين کشور حدس و گمان قطعى داشته باشيم؛ اما موضوعى که در حال حاضر مشخص است اين است که هم آقاى مدودف و هم آقاى پوتين مى‌توانند بالقوه کانديدا باشند. برخى گمانه زنى ها اين است که به هر حال با توجه به اختلافاتى که بين پوتين و مدودف در حال شکل گيرى است ممکن است که آقاى پوتين را مجاب کند که شخصا براى کانديداتورى انتخابات آينده اقدام کند.
آنچه روشن است اين است که اين دو با هم براى رياست جمهورى کانديدا نمى شوند و طبيعتا به توافقى مى رسند که يکى از آنها براى رياست جمهورى خيز بردارد و براى انتخابات کانديدا شوند.
تفاوت‌هاى استراتژ‍يک مدودف و پوتين
در اين مورد چيزى که تا به حال مشخص شده اين است که مدودف متمايل به غرب است و يا لااقل گرايشى مبتنى بر همکارى با غرب دارد و با اين گرايش سياست خارجى خود را پيش برده است. در حالى که پوتين سعى مى کرد از موضع قدرت منافع ملى روسيه را پيگيرى کند و در تعاملات خودش هيچ ابايى نداشت که گاهى از موضع تندى با غرب برخورد کند. شرايط در مورد مدودف متفاوت است. در دوره اى که آقاى مدودف روى کار است، در امريکا رئيس جمهورى بر مسند قدرت نشسته که خودش رويکرد تعاملى با روسيه را برگزيده و سعى مى کند که روسيه را خيلى را در معرض فشار قرار ندهد. در حالى که در دوره پوتين که جرج بوش رئيس جمهور امريکا بود وضعيت متفاوت بود و تمام تلاش ها براى تحت فشار دادن روسيه به کار گرفته مى شد و روسيه کاملا در يک وضعيت انفعالى قرار داشت و مجبور بود به تهاجم‌هاى غرب و ناتو را پاسخ دهد.
چاوز؛ پلى ميان ايران و اس-300؟
ممکن است اين فرضيه مطرح شود که چون چاوز رابطه خوبى با ايران دارد و به تازگى هم قراردادى براى خريد اس-300 با روسيه امضا کرده و پس از ان به تهران سفر مى کند، چاوز اس-300 ها را به ايران تحويل مى دهد؛ در حالى که بعيد مى دانم اين انتقال ها در عرصه نظامى به اين سادگى انجام شود که اس-300ها از طريق ونزوئلا و به صورت محرمانه به ايران منتقل شود؛ روس‌ها اگر قصدى براى تحويل اس- 300 به ايران داشتند مى توانستند که مستقيما خودشان اين کار را انجام دهند و منعى هم در قطعنامه براى اين قضيه وجود نداشت. دليلى هم وجود ندارد که روسيه بخواهد از طريق چاو اس-300 را به ايران تحويل دهد.
قطعنامه، بهانه‌اى نامناسب براى عدم تحويل اس-300
تيمى که در حال حاضر بر روسيه حکومت مى کنند اگر تمايل داشتند، مى توانستند که قطعنامه را به نحوى تصويب کنند که تحريم ها شامل اس-300 نشود. به نظرم اين خواست سردمداران کرملين است که قطعنامه را شامل حال اين مسئله يعنى قرارداد اس-300 کنند، در حالى که خود قطعنامه صراحتى درباره اين موضوع ندارد با توجه به اين که اين سلاح‌ها، سلاح دفاعى هستند. ضمن اينکه قرارداد اس-300 دو سال قبل از تصويب قطعنامه منعقد شده است.
نظر شما :