ناپختگى سياسى امارات و همسويى با امريکا

تهديدات امارات متحده عربى عليه ايران هر روز شکل جديدى به خود مى‌گيرد. در تازه‌ترين اين تهديدات يکى از مستشاران نيروى هوايى اين کشور ادعا کرده است که نيروى هوايى امارات تاحدى پيشرفت کرده است که مى‌تواند نيروى هوايى ايران را در شش ساعت از پاى درآورد. علاوه بر اين امارات کماکان بحث مالکيت جزاير سه گانه را مطرح مى‌کند. دکتر حسين علايى کارشناس مسائل نظامى و استراتژيک ابعاد اين مسئله را براى خوانندگان ديپلماسى ايرانى شرح داده است.

گفتارى از دکتر حسين علايى، کارشناس مسائل نظامى و استراتژيک براى ديپلماسى ايراني.

امارات متحده عربى يکى از کشورهايى است که در سايه دشمنى با ايران و در سايه اختلافات امريکا و ايران توانسته در سالهاى گذشته از ظرفيت‌هاى ژئوپلتيک ايران استفاده کند و کشور هفت شيخ نشين را توسعه و گسترش دهد.

اگر شرايط بين ايران و امريکا عادى بود چنين فرصتى براى امارات پيش نمى‌آمد که بتواند بندرهاى بزرگى را ايجاد کند و صادرکننده مجدد کالا به ايران شود يا اين که تبديل به مرکز واسطه مالى و بانکى ميان ايران و کشورهاى مهم دنيا شود. بنابراين سخنانى که مقامات اماراتى،‌ اعم از سياسى و نظامى مطرح مى‌کنند،‌ در راستاى پيوستگى آن‌ها با امريکا و با استفاده از خلائى که در منطقه به دليل اختلافات شديد ايران و امريکا به وجود آمده ارزيابى مى‌شود.

قدرتى که در امارات به وجود آمده منبعث از ظرفيت‌هاى ملى آن کشور نيست و تمام اين قدرت عاريه‌اى و متکى به خارج از اين کشور است. تمام توانمندى هوايى که مسئولين اماراتى از آن دم مى‌زنند، همه وابسته به فرانسه و امريکا است و هيچ ظرفيتى در داخل امارات وجود ندارد. امارات توانايى و ظرفيت درگير شدن در يک جنگ را به هيچ وجه ندارد، به اين دليل که تمام امکانات اين کشور در کنار ساحل خليج فارس قرار دارد و اين امکانات در صورت وقوع جنگ به شدت آسيب پذير است.

بنابراين طرح چنين سخنانى از سوى هر مقام مسئولى در امارات نوعى ناپختگى سياسى محسوب مى‌شود. تمام مسئولين اماراتى بايد بر آرامش و ثبات و توسعه امنيت در منطقه تاکيد کنند،‌ چون هر نوع نا امنى به خصوص اگر از طريق جنگ باشد، وضعيت امارات را به طور کلى دچار تحول و بى‌ثباتى خواهد کرد. طبيعتا اين‌گونه سخنان را مى‌توان در راستاى همراهى و هماهنگى امارات با ايالات متحده تلقى کرد و شايد امريکايى‌ها تمايل دارند که چنين سخنانى از زبان مقامات مسئول اماراتى بيان شود.

به نظر مى‌رسد ايران بايد يک برنامه‌ريزى دراز مدت براى توسعه منافع ملى و حل مشکلات در خليج فارس داشته باشد. شايد بتوان گفت مهم‌ترين برنامه‌اى که ايران بايد در درازمدت دنبال کند اين است که اقتصادى را در کشور پايه‌ريزى کند که متناسب با توانمندى‌هاى ملى، وابستگى به واردات شديد به خصوص در مورد کالاهاى مصرفى عمومى را نداشته باشد و ايران تبديل به يک کشور صادرکننده محصولات مختلف شود و ديگران نياز به ايران داشته باشند، تا اين که ايران نياز به واردات کالا از طرف کشورهايى مثل امارات داشته باشد.

 درباره جزاير سه‌گانه من قبلا طرحى را پيشنهاد کردم و آن اين بود که در اين جزاير ايران قوانين و مقرراتى را تصويب کند، تا ايرانيان به جاى اين که سرمايه‌هاى خود را در شهرهايى مانند دوبى به کار بگيرند و بيش از سيصد ميليارد دلار در اين شهر سرمايه گذارى کنند، اين مبالغ را در داخل کشور و به خصوص در اين سه جزيره سرمايه گذارى کنند و از اين طريق بتوانيم اين سه جزيره را به سه نقطه آباد کشور تبديل کنيم.

طرح من اين بود اين سه شهر با نام هاى فردوسى، سعدى و حافظ تبديل به شهرهاى مدرن شوند و قوانين و مقررات در اين سه شهر طورى باشد که تمام سرمايه‌گذاران علاقه پيدا کنند در اين مناطق سرمايه‌گذارى کنند و اين شهرها را به مناطق توريستى، گردشگرى، تجارى تبديل شود و ايرانيان در اين مناطق اسکان پيدا کنند.

بنابراين اگر چنين جزايرى تبديل به مناطق مسکونى پرجمعيت شود،‌ طبيعتا هيچ‌گاه هيچ کشورى قادر نخواهد بود با هيچ نيروى نظامى هوس حمله به اين مناطق را کند. به نظر مى‌رسد بهترين شيوه پدافند غيرعامل براى اين جزاير، توسعه اقتصادى اين جزاير از طريق سرمايه‌گذارى‌هاى عظيم مردمى و بخش خصوصى است که اين هم از طريق تسهيل در قوانين و مقررات امکان‌پذير است. اگر در هر کدام از اين جزاير ده‌ها برج بلند با کاربرى‌هاى مختلف ساخته شود و تردد دائمى در اين مناطق صورت بگيرد، طبيعتا هيچ کشورى به خود اجازه نخواهد داد که با ده‌ها هزار نفر از مردمى که در اين مناطق زندگى مى‌کنند خود را درگير کند و فاجعه انسانى بيافريند.

بنابراين راه دفاع از جزاير و طريقه مايوس کردن امارات از طرح مسائل جزاير، توسعه زندگى و نشاط و فعاليت در اين جزاير است.